ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အေျခခံရပ္တည္ခ်က္

Monday, May 3, 2010

ဘာသာျပန္- ဂါမဏိ၊ ထုိက္သူႏုိင္...
Friday, April 02, 2010

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မိမိရဲ႕ အေျခ ခံ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ဝါဒသေဘာထားကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေအာက္ တိုဘာလအတြင္းမွာ ျပင္ပသို႔ အမွာစကားပါးလိုက္ရာမွာ ေအာက္ေဖာ္ျပ ပါ မိန္႔ခြန္းသံုးခုအတိုင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီ မိန္႔ခြန္း ေဆာင္းပါးေတြကေတာ့…

၁။ "လြတ္လပ္မႈကိုဘဲ က်မတို႔လိုခ်င္တယ္" Parade မဂၢဇင္း၊ မတ္လ ၉ ရက္ ၂၀၀၃

၂။ "က်မတို႔ လြတ္လပ္မႈကိုျမႇင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို အသံုးခ်ၾကပါ" NewYorkTimes သတင္းစာ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇ (ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါရဂူဘြဲ႔ လက္ခံမိန္႔ခြန္း)

၃။ ေန႐ူးဆု လက္ခံမိန္႔ခြန္း၊ နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃

(၁)
လြတ္လပ္မႈကိုပဲ က်မတို႔လိုခ်င္တယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္း ခရီးသြားလာရင္း က်မက လူေတြကို ဘာလို႔ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တာလဲ လို႔ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို အၾကားရဆံုးအေျဖကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ က်မတို႔ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လို႔ဆိုတာ ပါပဲ။ သူတို႔ အက်ယ္ ခ်ဲ႕ၿပီးမေျပာရဘဲ သူတို႔ဘာေျပာ တယ္ဆိုတာ က်မ နားလည္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ကံၾကမၼာကို သူတို႔ကုိယ္တိုင္ ပံုေဖာ္ဆံုး ျဖတ္ခြင့္မရွိဘဲ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လက္နက္အင္အားေပၚ အေျချပဳတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ထင္ရာစုိင္းမႈေတြေအာက္ ေရာက္ေနရတဲ့၊ သူတို႔ရဲ႕ နိစၥဓူဝၾကံဳ ေတြ႔ေနရတဲ့ အျဖစ္ေတြကို မလိုခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။

လူငယ္ေတြကို က်မက လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတာဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူတို႔က သူတို႔ စိတ္ထဲရွိတာေတြကို ရွိတဲ့အတိုင္း ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခ်င္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ အသိ ဉာဏ္ပညာစိန္ေခၚမႈကို ျဖည့္ဆည္းမေပးႏိုင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္အေပၚ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ကို သူတို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာလိုၾကပါတယ္။ ေဝဖန္၊ ေဆြးေႏြး၊ ျငင္းခံုႏိုင္သူေတြျဖစ္ၿပီး စု႐ံုး၊ သီဆို၊ ေအာ္ဟစ္၊ ၾသဘာေပးႏိုင္ဖို႔ ေထာင္ေသာင္းသိန္းမက စုေဝးႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လို ၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ က်ယ္ျပန္႔လြန္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အံမ ခန္းမႈေတြျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ဘဝရဲ႕ ႏိုးၾကားတက္ႂကြတဲ့အရြယ္ေတြကို အျပည့္အဝပိုင္ ဆိုင္ခ်င္တယ္။ မေရရာမႈေတြ၊ ႀကီးက်ယ္မႈေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြ၊ ေတာက္ပခမ္းနား မႈနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္မႈေတြ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္မႈနဲ႔ သိမ္ေမြ႔မႈေတြ တန္းစီျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ ဘာဝကို အျပည့္အဝရယူလို ၾကပါတယ္။

ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြအေနနဲ႔ေရာ ဘာေတြအလိုရွိပါသလဲ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈရဲ႕ ဖိစီးမႈဒဏ္ေၾကာင့္ အားဆုတ္ၿငီးေငြ႔ေလာက္ ေအာင္ အိမ္မႈထိန္းသိမ္းေနရတဲ့ဘဝက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာေတြးေတာ ၾကံဆမိလို႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အျပစ္ေပးအ ေရးယူခံရမလား ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေတြမ်ား ဘဝရဲ႕အခြင့္အလမ္းေတြ ဆံုးပါးသြားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြက ကင္းလြတ္ ခ်င္ၾကပါတယ္။ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ ရင္းေနရတဲ့ဘဝက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ေတာင့္တေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (အမ်ားႀကီးကို) ရွိပါတယ္။

က်မ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ လယ္သမားယာသမားေတြဆိုရင္ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း စိုက္ပ်ဳိးထြန္ယက္ခ်င္ၾကတယ္။ မေတာ္မတရားေစ်းႏိွမ္ခံရၿပီး အစိုးရကို မေရာင္းမေနရ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတာမ်ဳိးေတြက ကင္းလြတ္ၿပီး သူတို႔ထြက္ကုန္ေတြကို ကုိယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ ေစ်းကြက္တင္ေရာင္း ခ်လိုၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နိစၥဓူဝ ေျမနဲ႔ဖက္ၿပီး ဘဝကို ႐ုန္းကန္ရပ္တည္သူ ေတြပါ။ ဒီလိုၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘဝေတြအေပၚမွာ က်ဳိး ေၾကာင္းမဆီေလ်ာ္တဲ့အမိန္႔ေတြနဲ႔ နားလည္ရခက္တဲ့ အာဏာပိုင္ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မလိုခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။

ဒါနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ က်မတို႔ေရာလို႔ေမးစရာရွိပါတယ္။ ဘာလို႔ က်မတို႔တေတြ တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ခက္ ခက္ခဲခဲလုပ္ကုိင္ေနပါသလဲ။ ဒီလိုလုပ္ကိုင္ေနတာဟာ ဒီမိုကေရစီအေပၚ မေရမရာနဲ႔ အေကာင္းျမင္ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ထင္ရာလုပ္ကိုင္ေန တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သူရဲ႕ေတာက္ပမႈကို ၾကာရွည္ထိန္းႏိုင္ေအာင္ အျမဲတေစအေရာင္တင္ေပးရတဲ့ ရတနာတပါး ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်မတို႔သိပါတယ္။ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးတာ၊ အခိုးခံရတာေတြမျဖစ္ေအာင္ကာကြယ္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ ၾကပ္ၾကည့္႐ႈေနရပါလိမ့္မယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကသာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားေလးစားတဲ့ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ႏိုင္မွာမို႔ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ကို က်မတို႔တေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္ႀကိဳးစားေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္တဝွန္း လွည့္လည္သြားတဲ့အခါ လူေတြက က်မ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ ပထမအႀကိမ္ ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ဒုတိ ယအႀကိမ္ ဆယ့္ကိုးလေနရတာမွာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲလို႔ ေမးၾကပါတယ္။ မိသားစု မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ခြဲခြာၿပီး က်မ ဘယ္လိုေနခဲ့သလဲေပါ့။ ဒီအာဏာရွင္ႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ အက်ဥ္းခ်ခံရသူကသာ အမွန္တကယ္လြတ္လပ္သူျဖစ္ေနတာ ဂြက်လွတယ္လို႔ က်မျပာခ်င္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ က်မတို႔ဟာ က်မတို႔ရဲ႕သာမန္ဘဝလြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ေပးဆပ္ထားရတယ္။ ဒါေပ မဲ့ လူသားဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးအရွိဆံုး ျဖစ္တဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္အမွန္တရားအေပၚ က်မတို႔ ၾကံ့ၾကံ့ခံရပ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီမွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ က်မ အလိုခ်င္ဆံုးကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေအာက္မွာ လံုလံုျခံဳျခံဳေနရဖို႔နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့လံုျခံဳမႈ ေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈရဲ႕ ႏံုးခ်ည့္ေသးသိမ္ေစတဲ့ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြ ကိုဖယ္ရွားၿပီး ျမန္မာျပည္ သူေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့လူသားေတြအျဖစ္ ေခါင္းေမာ့ဂုဏ္ယူႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လာမွာကို က်မေတြ႔ျမင္ လိုပါတယ္။ က်မတို႔အားလံုး အ တြက္ ပိုၿပီးေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့၊ လံုျခံဳမႈလည္းပိုရွိတဲ့ လူ႔ေဘာင္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔ စည္းစည္းလံုးလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ႀကိဳးပမ္းၾကတာ ကို က်မေတြ႔ျမင္လိုပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ အနာဂတ္ကိုတက္လွမ္းၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမင့္ျမင့္မား မားနဲ႔ စိန္ေခၚမႈအားလံုးကိုရင္ဆိုင္တာ က်မေတြ႔ျမင္လိုပါတယ္။ "ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဒီေျမကို ခ်စ္သူ၊ ဒီေျမမွာေန၊ ဒီေျမမွာေသခဲ့သူအား လံုးအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့တိုင္းျပည္အျဖစ္ ဘိုးဘြားအေမြအႏွစ္အတြက္ ဂုဏ္ယူရၿပီ" လို႔လည္း က်မေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵသာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ပြဲမုခ်ရရမယ္ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ယံု ၾကည္မႈနဲ႔ က်မတို႔အားလံုး ႏွစ္နဲ႔ခ်ီႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြရဲ႕ ပကတိဦးတည္ရာပဲျဖစ္ပါတယ္။

(ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာႏွင့္တြဲထြက္သည့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ထုတ္ Parade သတင္းစံုမဂၢဇင္းတြင္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးသားသည့္ All We Want is Our Freedom ေဆာင္းပါးကို ထိုက္သူႏုိင္ ဘာသာျပန္ဆို တင္ျပထားသည္။)



(၂)
က်မတို႔လြတ္လပ္မႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကိုအသံုးခ်ၾကပါ
က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနသူေတြဟာ ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ ခ်ယ္မႈမ်ားလြန္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းမွာ သူ့ကၽြန္အျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနမယ့္အစား အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ရပ္တည္တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါ တယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ စာနာနားလည္မႈအေပၚ အရင္းခံတဲ့ ယံုၾကည္မႈရိွမွသာလွ်င္ျဖစ္မယ့္္ အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ ရွားမႈတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူဆိုတာ မိမိေကာင္းစားေရးကိုသာ အဓိကထားတဲ့ စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ကိုသာ ေရွး ႐ႈတတ္သူ သတၱဝါသာ ျဖစ္တယ္လို႔ တခ်ိဳ႕က ဆိုေကာင္းဆိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြကို စြဲကိုင္ၿပီး ျပင္းထန္လွတဲ့ အျပစ္ေပးအေရး ယူမႈေတြ ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး ရိွေသးတယ္ဆိုတာကိုၾကည့္ယင္ အဲဒီအဆိုဟာ ေသးသိမ္က်ဥ္းေျမာင္းလွတယ္ဆိုတာ သိ ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအမ်ဳိးေကာင္းသမီး၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္ မ်ားစြာရိွေနေသးတာေၾကာင့္ က်မ လြန္စြာအားတက္မိပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚေပါက္ လာတတ္တ့ဲ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈတရပ္ရွိတယ္လို႔ အမ်ားကလက္ခံထားၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကေန သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဘဝ ကို အစျပဳခဲ့တဲ့ က်မအေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တ့ဲ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ ေရးႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားမႈဟာ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလို ထူးထူးျခားျခား ရဲရင့္တက္ႂကြတဲ့ ဆန္႔က်င္အာခံလိုစိတ္ေတြနဲ႔ ၾသဇာတိကၠမႀကီးမားလွတ့ဲ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကို ဘယ္ လိုအာဏာရွင္အစိုးရမဆို ပစ္မွတ္ထားေခ်မႈန္းမွာ အေသအခ်ာပါဘဲ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းက အာဏာရလာတ့ဲ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေတာ့ အာဏာရၿပီးသိပ္မၾကာခင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဆီးခဲဲ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြ အ သင္းအပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ကိုပါ တရားမ၀င္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အရပ္သားအေရၿခံဳထားတ့ဲ စစ္အစိုးရတပိုင္း ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ဆန္႔က်င္အာခံခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တတိုင္းတျပည္လံုးမွာျဖစ္ပြားေနတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ထိပ္ဆံုးကေန ဦးေဆာင္ေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ ေတြထဲက တခုကေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

ဒီအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြတံု့ျပန္လိုက္တဲ့အေျဖကေတာ့ သူတို႔ကို ပစ္သတ္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာတ့ဲအထိ ျမန္ မာျပည္ကေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြဟာ မိမိတို႔အက်ဳိးျဖည့္ဆီးေပးၿပီး မိမိတို႔ အမွန္တကယ္လိုခ်င္ေတာင့္တလွတဲ့ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကို မတည္ေထာင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။

အခု သိပ္မၾကာလွေသးတဲ့ ဒီဇင္ဘာလကေတာင္မွ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရးကိုေတာင္းဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲတရပ္ ေပၚ ေပါက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ ဆႏၵျပပဲြေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ လ်စ္လ်ဳ႐ႈခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီဆႏၵျပပဲြမွာ ပါ၀င္သူေတြကို အင္အားသံုးၿဖိဳခြဲဲခဲ့ၿပီး က်မရဲ႕ ပါတီျဖစ္တ့ဲ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လူငယ္ပါတီဝင္ေတြကို အဆိုပါဆႏၵျပပြဲ စီစဥ္ရာမွာ ပါဝင္တယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ ဖမ္းခဲ့ပါ တယ္။ က်မကိုလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ဆိုၿပီး စြပ္စဲြခဲ့ပါေသးတယ္။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေတြဆံုေဆြးေႏြးတာဟာ အစိုးရကို ပုန္ကန္ျခားနားတယ္လို႔ အမွန္တကယ္သာ ယူဆေနမယ္ ဆိုယင္ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစရာေတြ ထပ္ၿပီးေပၚေပါက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မပါတီဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို စာနာေထာက္ခံေၾကာင္း ဘယ္တံုးကမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ မထားခဲ့ပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ မတူညီတဲ့မ်ဳိးဆက္ေတြအၾကား နီးစပ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ဒီလုိႀကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ က်မတို႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အားထုတ္မႈေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္တည္တန္႔ၿပီး က်မတို႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေသြးအသားထဲ ေပါင္းစည္းယွက္ႏြယ္သြားေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မတို႔ဟာ ကိုယ့္ထက္အဆမတန္ သာလြန္တဲ့အင္အားေတြကို အံတုယင္း၊ စစ္အာဏာနဲ႔ အစိုးရဗ်ဴ႐ိုကရက္ယႏၲရား ေပါင္းစည္းထား တ့ဲအားကို ဆန္႔က်င္အာခံယင္း တခါတေလမွာ သံသယေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လို သံသယမ်ဳိးလဲဆိုေတာ့ လက္ရိွအမိန္႔ အာဏာေတြဟာ အျမဲတမ္းမပ်က္မသုဥ္း တည္ရိွမယ့္အရာေတြဘဲလို႔ ယံုၾကည္ေနသူေတြရဲ႕ သံသယေတြပါပဲ။ လက္ရိွအေျခအေနကို ပဲ လက္ခံလိုက္တာဟာ အသင့္ေလွ်ာ္ဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ နားလည္ယံုၾကည္ထားသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာ အံ့ၾသစရာပါပဲ။

က်မတို႔ဟာ ေျပာင္းလဲဖို႔လိုတ့ဲကိစၥေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔စြမ္းအားအေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိေပမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကေန လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ကို ကူးေျပာင္းဖို႔သြားတဲ့ ခရီးလမ္းဟာ လြယ္လိမ့္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္မွာ က်မတို႔ရဲ႕ျပႆနာေတြအားလံုး ေျပေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ထင္ေယာင္မွားခဲ့တာမ်ဳိး မရိွပါဘူး။ ေရွ႕မွာ က်မတို႔အတြက္ ႀကီးမားလွတဲ့စိန္ေခၚမႈေတြ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔သိသလို တည္ၿငိမ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ က်မတို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွား႐ုန္း ကန္မႈဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ဘဝသက္တမ္းမက ၾကာျမင့္ေကာင္း ၾကာျမင့္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္မွန္းဆထားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီလို လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ရာမွာ က်မတို႔ဟာ အထီးက်န္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈ ရွာေဖြရာ မွာ က်မတို႔ကိုဂ႐ုဏာသက္သူေတြ ကမၻာနဲ႔အဝွန္း ရွိေနပါတယ္။ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အသားအေရာင္မေရြး ေနရာတိုင္းက ခံစားေတြး ေတာတတ္တဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရိွတ့ဲ ျဖစ္တည္မႈကို လိုလားေတာင့္တတာဟာ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းတပ္မက္မႈ သက္သက္ ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အဝရွိတ့ဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေနထိုင္ခြင့္ရေနတဲ့ ကံ ေကာင္းလွသူေတြအေနနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ က်မတို႔ကမၻာႀကီးရဲ႕ အျခားေနရာေတြက ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသူ ေတြကို ကူညီဖို႔ အင္မတန္လိုအပ္လွပါတယ္။

က်မတို႔လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္မႈရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းအေနနဲ႔က်မတို႔ ဆင္းရဲမဲြေတေနရတာဟာ လံုေလာက္ တဲ့ ရင္းျမစ္နဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ရွားပါးလြန္းလို႔မဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းေကာင္း ေပၚထြန္းေစတဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ အေလ့အက်င့္ေတြ နည္းပါးလြန္းလို႔သာျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို သိျမင္နားလည္ေစျခင္း ပါပဲ။

ဖိႏိွပ္လြန္းတဲ့ အစိုးရေတြနဲ႔ဆက္ဆံဖို႔ ေနာက္တြြန္႔စိုးရြံ႕ျခင္းမရိွတဲ့ ႏိုင္ငံစံုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရိွေနပါတယ္။ သူတို႔ အေနနဲ႔ ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ဖို႔ လာေရာက္ရတာဟာ ဒီမိုကေရစီလုပ္ငန္းစဥ္ကို အကူအညီျဖစ္ေစဖို႔သာ ျဖစ္တယ္လို႔ အ ေၾကာင္းျပေလ့ရိွပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးအာဏာနဲ႔စီးပြားေရးကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္၊ ခ်မ္းသာၿပီးသားလူတစုကိုသာ ပိုမိုခ်မ္းသာေစတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဟာ ဒီမို ကေရစီစနစ္အတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔တရားမွ်တမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈနဲ႔ လူသားဆန္တဲ့စိတ္ကူးစံေတြကို ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္မယ့္ စြမ္းအားျဖန္႔က်က္ဖို႔ စိတ္ဝင္စားသူ ဘယ္ သူမဆို ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရပ္တည္သြားပါလို႔ တိုက္တြန္း ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ က်မတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ ရွင္တို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို အသံုးခ်ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

(ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါရဂူဘြဲ႔လက္ခံမိန္႔ခြန္းကုိ အေျခခံသည့္ New York Times ႏွင့္
International Herald Tribune သတင္းစာေဆာင္းပါး၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇)

(၃)
ဂ်ာဝါဟာလားလ္ေန႐ူး ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲသို႔ ေပးပို႔သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဆုလက္ခံမိန္႔ခြန္း နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃

သမတႀကီး၊ ဒုသမတႀကီး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ေန႐ူးဆုေကာ္မတီဝင္မ်ား၊ သံတမန္မ်ား၊
ဂုဏ္သေရရွိဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ာရွင့္ ...

ဒီဆုေပးပြဲ အခါသမယဟာ ခံစားခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေပၚေပါက္ေစပါတယ္။ က်မကို အိႏၵိယႏိုင္ငံက လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သံေယာဇဥ္တြယ္မိေစတဲ့၊ အားေကာင္းတဲ့ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈေႏွာင္ႀကိဳးေတြ ဘံုႏိုင္ငံေရးစိတ္ကူးစံေတြ ရွိပါတယ္။ က်မဘဝမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေၾကာင္း၊ "ပန္ဒစ္ႀကီး" လို႔ က်မတို႔မိသားစုကအျမဲေခၚတဲ့ ပန္ဒစ္ေန႐ူးအေၾကာင္း ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကိုအမွတ္တရနဲ႔ ထူ ေထာင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာနားလည္မႈ ဆုတံဆိပ္ခ်ီးျမႇင့္ခံရတာဟာ က်မအတြက္ ဂုဏ္ ယူဝမ္းသာစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

တဖက္ကၾကည့္ရင္ ဒီဆုကို က်မ လူတဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ရတာမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ အျဖစ္ရတာကို ေကာင္းေကာင္း သ ေဘာေပါက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မမွာ လူသားပီသတဲ့ ေမတၱာက႐ုဏာစိတ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္ဝမ္း ေျမာက္စိတ္ ျပည့္လွ်ံသြားမိပါတယ္။ ကမၻာတလႊားမွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ တိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ အက်ဳိးေဆာင္ခဲ့သူေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ဘြဲ႔ ထူးဂုဏ္ထူးေတြလက္ခံဖို႔ က်မ အေရြးခ်ယ္ခံရတိုင္း အဲသလိုစိတ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳ ေစာင့္ေရွာက္မခံရဘဲ က်မတို႔ျပည္သူလူထုကို လံုျခံဳၿပီးသိကၡာရွိတဲ့ ဘဝရပ္တည္မႈ အာမခံခ်က္ေပးမယ့္ အေျခခံမူေတြ ရပိုင္ခြင့္ေတြရဖို႔အတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘဝနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈသာမက မိမိတို႔အသက္ေတြေတာင္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေနသူ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဒီသတၱိေျပာင္တဲ့ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕တိုက္ပြဲကို မီးေမာင္းထိုးျပဖို႔ အခြင့္အလမ္း ရတဲ့အတြက္ က်မေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားႏြယ္တရပ္လံုးအတြင္းမွာ သူတို႔တေတြကိုယ္စား ႏိုင္ငံတကာနား လည္မႈဆိုင္ရာ ေန႐ူး အမွတ္တရဆု လက္ခံခြင့္ရတဲ့အတြက္လည္း က်မေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

က်မဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီျမန္မာႏိုင္ငံ ေပၚထြန္းေရးအတြက္ အင္မတန္႔ကို စြန္႔လႊတ္စေတးခဲ့သူေတြကို ဦးၫြတ္ဂုဏ္ျပဳခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ျပင္းျပေနသလို အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ က်မရဲ႕ေႏွာင္ႀကိဳးေတြကို တဖန္ျပန္ထူေထာင္ အေခ်ာကိုင္ဖို႔လည္း ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့အတြက္ ဒီက ေန႔ လူကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီး ဆုလက္ခံခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနမေပးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ကိုယ္စားအျဖစ္ အင္ မတန္ခ်စ္ခင္တဲ့ မိသားစုမိတ္ေဆြလည္းျဖစ္၊ "ဂုဏ္ထူးေဆာင္" ေဒၚေလးလည္းျဖစ္သူကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ မဟာ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉး႐ံုးရဲ႕ ပထမဆံုးျမန္မာလူမ်ဳိး ႐ံုးအဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာနားလည္ေရးအတြက္ ထက္ထက္သန္သန္ ေဆာ္ၾသခဲ့ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ က်မကိုယ္စား ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲနဲ႔ထိုက္သင့္တဲ့ ဂုဏ္ၾကက္သေရအျပည့္နဲ႔ ဆု လက္ခံမယ္ ဆိုတာ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာနားလည္မႈရွိေရးအတြက္ ပန္ဒစ္ေန႐ူးရဲ႕ အက်ဳိးျပဳခ်က္ေတြက သူ႔ဘဝတသက္တာအတြင္း ကမၻာ့ဇာတ္ခံုေပၚမွာ သူပါဝင္ ကျပခဲ့တဲ့ အခန္းထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေထြျပားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ေတြၾကား၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ေသာ သေဘာတရားဝါဒေရးရာေတြၾကား ကြာဟခ်က္ကို က်ဥ္းေျမာင္းေလ်ာ့က်ေစခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳစြမ္းပကား ပိုလို႔ ပိုလို႔တြင္က်ယ္လာတဲ့ကမၻာႀကီးမွာ တေလာကလံုးဆိုင္ရာ လူသားတန္ဖိုးစံေတြ ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္႐ုန္းကန္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူလူအမ်ားကို ေန႐ူးဝိညာဥ္က အားေပးအက်ဳိးျပဳေနပါတယ္။

က်မအခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ႏွစ္ကာလေတြအတြင္းမွာ မဟတၱမဂန္ဒီနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔ရဲ႕ စကားေတြ စာေတြဟာ အစဥ္တစိုက္ စိတ္ ဓာတ္ျမႇင့္တင္ အားေပးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အိႏၵိယအမ်ဳိးသားႏွစ္ေယာက္ကို က်မအေလးစားအၾကည္ညိဳဆံုး ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေတြ၊ ဆရာသမားေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြစာရင္းထဲ ထည့္ထားပါတယ္။ က်မ ျပင္ပကမၻာနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေျခာက္ ႏွစ္တာကာလတေလွ်ာက္လံုး က်မအိမ္ေရွ႕ခန္းမမွာ ပန္ဒစ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ေရး အထုပၸတၱိထဲက ထာဝရရွင္သန္ေနမယ့္စကားေတြကို ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ပိတ္ကားခ်ပ္ေပၚ ေရးကူးခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ ဒီစကားေတြဟာ က်မအေပၚ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း စြဲထင္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီထဲကတပိုဒ္ကို ကိုးကားပါရေစ။

တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတို႔သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်အုပ္စိုးမႈ၏ ဂုဏ္ယူဖြယ္ေအာင္ျမင္ခ်က္မ်ားထဲ ပါဝင္သည္ ဟု က်ေနာ္တို႔ကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ က်ေနာ္၏ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္အရ ယင္းတရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို လံုးဝလို လားေထာက္ခံပါသည္။ က်ေနာ္သည္ စည္းကမ္းရွိရွိေနထိုင္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ၿပီး မင္းမဲ့ဝါဒ၊ စည္းကမ္းမဲ့ ဗ႐ုတ္သုကၡျဖစ္မႈႏွင့္ စြမ္း ေဆာင္ရည္မဲ့မႈကို မႏွစ္ၿခိဳက္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ခါးသီးေသာအေတြ႔အၾကံဳေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမ်ားက ခ်မွတ္ သည့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၏ တန္ဖိုးကို က်ေနာ္သံသယျဖစ္မိပါသည္။ တခါတရံတြင္ ယင္းတန္ဖိုးအတြက္ ေပး ေဆာင္ရသည့္ စရိတ္မွာလြန္က်ဴးလွၿပီး တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဟူသည္မွာ ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးေနသည့္ ဂုိဏ္းတရပ္၏ ဆႏၵသေဘာထားသာ ျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးဟူသည္မွာလည္း အေသြးအသားထဲအထိ စိမ့္ဝင္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၏လြန္႔တုန္႔ခ်က္ reflex သာ ျဖစ္ သည္။ တခါတရံတြင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးဟု ေခၚဆိုၾကသည့္အရာမွာ လက္ေတြ႔တြင္ တရားဥပေဒႏွင့္ၿငိမ္ဝပ္ ပိျပားျခင္း ကင္းမဲ့မႈဟု ပို၍သင့္ေတာ္စြာေခၚေဝၚႏိုင္ေပသည္။ အျပန္႔အႏွ႔ံျဖစ္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈအေပၚ အေျခခံထားေသာ မည္ သည့္ေအာင္ျမင္မႈမဆို ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျဖစ္ႏိုင္ရန္ခဲယဥ္းလွၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ အၾကပ္ကိုင္ၿခိမ္းေျခာက္မႈယႏၱရားေပၚ အေျခခံထား ကာ ယင္းယႏၱရားႏွင့္ ခြဲျခားမတည္ရွိႏိုင္ေသာ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး' ဆိုသည္မွာလည္း အရပ္ဖက္အုပ္စုိးမႈထက္ စစ္ဖက္သိမ္းပိုက္စိုးမိုးမႈ ႏွင့္ ပိုတူေနပါသည္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး ကဠဏ၏ သက္တမ္းေထာင္ခ်ီရွိၿပီျဖစ္သည့္ ရာဇတရံဂဏိ အမည္ရွိ ကက္ရွ္မီးယား ရာဇဝင္ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ မင္းႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရတို႔က ေစာင့္ထိန္းရန္တာဝန္ရွိေသာ ဓမၼ (မွန္ေသာတရား) ႏွင့္ အဘယ (အေၾကာက္ အရြံ႕မဲ့မႈ) တို႔ကို တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ထပ္တလဲလဲသံုးႏႈန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ တရား ဥပေဒ စိုးမိုးေရးဆိုသည္မွာ တရားဥပေဒ မည္ကာမတၱထက္သာလြန္သလို ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ဆိုသည္မွာလည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ား အေနျဖင့္ အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့ျခင္းကို ဆိုလိုခဲ့သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ေနေသာ ျပည္သူလူထုအေပၚ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ' သက္ေရာက္ ေစျခင္းထက္ အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့မႈကို ပ်ဳိးေထာင္စိမ့္ဝင္ေစသည့္စိတ္ကူးက အမ်ားႀကီးပို၍ ႏွစ္လိုဖြယ္ပါ တကား။

အဲဒီအပိုဒ္မွာ ပန္ဒစ္ေန႐ူး ေဖာ္ျပထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ က်မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ လံုးဝတထပ္တည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔က်မ တူ ညီတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ မၾကာခဏဆိုသလို က်မခံစားမိၿပီး အေမနဲ႔အတူ အိႏၵိယမွာ က်မေနတဲ့ကာလေတြတံုးက ပန္ ဒစ္ႀကီးနဲ႔ ပိုရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အလမ္း မယူမိခဲ့တာကို ေနာင္တရမိပါတယ္။ အဲဒီတံုးကေတာ့ သူ႔ကို က်မမိဖေတြရဲ႕ မိတ္ ေဆြတေယာက္အျဖစ္ေလာက္ပဲ သေဘာထားမိခဲ့ၿပီး တေန႔က်ရင္ က်မကိုယ္တိုင္ရဲ႕မိတ္ေဆြအျဖစ္ သေဘာထားမိမွာကို တခါမွ မစဥ္း စားမိခဲ့ပါဘူး။

ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ အသားအေရာင္တံတိုင္းေတြ မ်ဳိးဆက္တံတိုင္းေတြကို သူ႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ လူသားဆန္မႈ ေမတၱာက႐ုဏာ ဓာတ္နဲ႔ မၾကာခဏျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖဟာ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ကိုသြားေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ေဒလီမွာ ခဏနားၿပီး ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔ တျခားအိႏၵိယေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးဟာ သူ႔ထက္ (၂၆) ႏွစ္ငယ္တဲ့ က်မအေဖ အေပၚ ဖခင္စိတ္ ခ်က္ခ်င္းျပခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ ပါးလွပ္လွပ္ ခ်ည္ယူနီေဖာင္းကို ၾကင္နာတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ေဝဖန္ပိုင္းျခားၿပီး အဲဒီ အဝတ္အစားနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးက အပ္ခ်ဳပ္ဆရာေတြကို ပံုစံက်က် ထူထူထဲထဲ သိုး ေမႊးယူနီေဖာင္း ေလး-ငါးထည္ အျမန္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံဟာ အဲဒီတံုးက တသက္မွာမၾကံဳဖူးေအာင္ေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီကိုေတြ႔ေနရတာ ၾကားရတဲ့အတြက္ ပန္ဒစ္ႀကီးက အေပၚဝတ္႐ံုအေႏြးထည္ႀကီး (ဂရိတ္ကုတ္) တထည္ကိုလည္း တေန ရာကဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖရဲ႕ လူသိမ်ားတဲ့ဓာတ္ပံုတပံုမွာ သူ႔အတြက္အေတာ္ေလးႀကီးေနတဲ့ အဲဒီ ဂရိတ္ကုတ္ႀကီးထဲ ျမဳပ္ဝင္ ေနတာကို ျပထားပါတယ္။

၁၉၆၀ မွာ က်မအေမ အိႏၵိယႏိုင္ငံဆိုင္ရာသံအမတ္ ခန္႔အပ္ခံရတဲ့အခါ ပန္ဒစ္ေန႐ူးက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာဆိုရင္လည္း အေမ့ကိုတမင္ေရြးၿပီး ေနေကာင္း က်န္းမာလား ေမးေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို လူသားဆန္တဲ့ ေႏြးေထြးမႈအမူအရာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ရယူ ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ဒီမုိကေရစီ ယံုၾကည္ခ်က္ ႏိုင္ငံတကာ့ဝါဒယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို လက္မခံသူေတြကေတာင္ သူ႔ ဉာဏ္ပညာနဲ႔ ႐ိုးေျဖာင့္မႈေၾကာင့္ ေလးစားသြားၾက ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ေျခာက္ပစ္မကင္းကမၻာႀကီးကို ဖိစီးႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ျပႆနာတပံုတေခါင္းအတြက္ အေကာင္း ဆံုးေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတဲ့ က်မတို႔အဖို႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြက အင္မတန္႔ ကို အားျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီအိႏၵိယတိုက္ငယ္ဟာ လူမ်ဳိးေတြ၊ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ အယူဝါဒေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့တိုက္ငယ္ ျဖစ္ တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံဟာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွတဲ့ လူမ်ဳိးေရး-ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္း၊ အစြန္းေရာက္ဝါဒနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ေၾကာင့္ အေနအထားေတြ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္သြားၿပီး လပိုင္းအတြင္းမွာ ကံၾကမၼာနဲ႔ခ်ိန္းဆိုခ်က္အတိုင္း ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေရွ႕တက္လွမ္း သြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္၊ လူသားရဲ႕ ဝမ္းတြင္းပါဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားၿပီး လြတ္လပ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့ သတၱဝါအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတဲ့စနစ္က မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ျပႆနာမရွိဘူးဆိုတာကို ဒီကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးက အေကာင္း ဆံုး သက္ေသျပေန ပါတယ္။ က်မတို႔ ႏိုင္ငံလည္း မေဝးေတာ့တဲ့တေန႔မွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵသေဘာထားက ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပၿပီး ဓမၼနဲ႔ အဘယတို႔စိုးမိုးတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ျမန္မာျပည္သူအမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေမွ်ာ္လင့္ေန ပါတယ္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ဟာ နယ္ေျမခ်င္းစပ္ေန႐ံုမကပါဘူး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏၵိယေျမေပၚ က ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ေခတ္ကာလရဲ႕ ဧရာမနည္းပညာတုိးတက္မႈေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးဟာ ပိုၿပီးေသးငယ္လာ ေပမဲ့ ပို႐ႈပ္ေထြးၿပီး အင္မတန္အႏၲရာယ္ႀကီးႏိုင္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုကမၻာႀကီးမွာ ဗုဒၶဝါဒကသင္ၾကားေပးတဲ့ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈနဲ႔ မိမိကိုယ္မိမိထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔ဟာ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးအားလံုး လူအားလံုးကို ဘံု လူသားႏြယ္ျဖစ္မႈက စည္းေႏွာင္ထားတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ ပိုနားလည္ေစတဲ့ အရည္အေသြးေတြကို ေျမ ေတာင္ေျမႇာက္ေပးဖို႔ တခါမွမၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕အေျမာ္အျမင္က်ယ္ေျပာမႈနဲ႔ တစိမ္းတရံစာႏွလံုးသားေတြကို သိမ္းက်ဳံးယူႏိုင္ခဲ့တဲ့ မဟတၱမဂႏၵီနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔လို ႀကီးက်ယ္ျမင့္မားမႈ တခါမွမၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။

ဒီကေန႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ သူ႔ရဲ႕ႀကီးျမတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ အစဥ္အလာအတိုင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းေနပါတယ္။ က်မရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ အင္မတန္႔ကိုရင္းႏွီးလွတဲ့ ဒီႏိုင္ငံကေန ႏိုင္ငံတကာ့နားလည္မႈဆိုင္ရာဆု လက္ခံယူဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခံရတာဟာ တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမတႀကီးနဲ႔ ေန႐ူးဆုေကာ္မတီဝင္မ်ားရွင့္၊ က်မရဲ႕တိုင္းျပည္၊ က်မရဲ႕ျပည္သူေတြနဲ႔ က်မကိုယ္တိုင္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္။

(ေဒၚသန္းေအးက သမတႀကီး ေဒါက္တာရွန္ကာဒါယားရွားမ ထံမွ ေဒၚစုကိုယ္စား ဆုလက္ခံယူခဲ့သည္။)

ဘာသာျပန္... ဂါမဏိ၊ ထုိက္သူႏုိင္ ႏွင့္ အမည္မသိေသးသူ တဦးျဖစ္ပါသည္။