welcome

၈၈၈၈ ကို ဘယ္သူေတြ စခဲ့စခဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ စုေပါင္းပါ၀င္မွဳက အခရာက်သလို ဘယ္သူေတြေပးဆပ္ေပးဆပ္ အျဖဴအစိမ္းေလးေတြရဲ့ နီရဲတဲ့ေသြး ေတြ က အျမဲ သက္ေသ တည္ေနပါတယ္ ။

ကဲ လိမ္တာေပၚျပီ ေဒါက္တာသန္းျငိမ္း ေရ -

Tuesday, June 29, 2010

ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲ ေဟာင္း အပါအ၀င္ ရာထူးမွ ဖယ္ရွား ခံရျခင္းခံခဲ့ရသည္ ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဟာင္းမ်ား ကို ေနျပည္ေတာ္ တြင္ ေခၚယူ ေတြ ့ဆံု


" မီဒီယာတစ္ခုတြင္ ေဒါက္တာသန္းျငိမ္းသည္ ၄င္း ပါတီသစ္ ထူရျခင္း နွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရန္သေဘာထားမွာ
၄င္း၏ သေဘာသာျဖစ္သည္ ။ ခင္ညြန္ ့နွင့္ လံုး၀မပတ္သတ္ေႀကာင္း သက္ေသ ျပနိုင္က ျပပါဟု ေျပာသြားသျဖင့္ဤ သတင္းနွင့္ ျဖစ္စဥ္ သည္ သန္းျငိမ္း လိမ္ေႀကာင္း သက္ေသ ျဖစ္သည္ ။။''


အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ကို အဖြဲ ့၀င္ အခ်ိဳ ့ကို ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ရန္ စည္းရံုး ႏိုင္ခဲ့သူ အျဖစ္ တစ္ဖန္ ေျမွာက္စားျခင္း ခံေနရသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့
Photo : AP





၁၉၉၇ ခုႏွစ္ မွ စ၍ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အတြင္း ရာထူးမွ ဖယ္ ရွားခံခဲ့ရသည့္ ထိပ္တန္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အခ်ိဳ ့အားကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ၏ အမိန္ ့ျဖင့္ ဇြန္လ ၂၈ ရက္ေန ့က ေနျပည္ေတာ္ သို ့ဆင့္ ေခၚ ၍ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦး က ေတြ ့ဆံုခဲ့ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္က အမိန္ ့မနာခံမႈ ၊ လာဘ္စားမႈ ၊မရိုးမသား လုပ္မႈ မ်ား ျဖင့္ ရာ ထူး မွ ဖယ္ရွာျခင္း ခံခဲ့ရသည့္
စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီး အကဲ ႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့လည္း ယခု ေတြ ့ဆံုမႈ တြင္ပါ၀င္သည္ ဟု အမည္မေဖာ္လို သည့္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ အႀကီးတန္း အရာရွိ တစ္ဦး က Freedom News Groupသို ့ေျပာသည္။

ယခု ေတြ ့ဆံုမႈ တြင္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သန္း ေရႊ ႏွင့္ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး ေမာင္ေအး တို ့၏အမိန္ ့ျဖင့္ ဆင့္ ေခၚ ေတြ ့ဆံုသည္ ဟု ဆိုေသာ္ လည္း Freedom News Group မွ အတည္ ျပဳ ႏိုင္ျခင္း မရွိေခ်။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့အပါအ၀င္ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ ေအဘယ္(လ)၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထြန္းၾကည္ ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဘ
တို ့အပါအ၀င္ ငါးဦး ထက္မနည္း ကို ေခၚ ယူ ေတြ ့ဆံုခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ထိုေတြ ့ဆံုမႈ သတင္း အား ကာယကံရွင္ မ်ား မွ လြဲ၍ မည္သူမွ မသိရ ေအာင္ သိုသိပ္ စြာ လုပ္ ေဆာင္ ခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။

ျမန္မာ စစ္တပ္ မွ အရာရွိ ေဟာင္း တစ္ဦးက ‘လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လ ေလာက္ ကတည္း ကလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊက
ဗိုလ္ခင္ညႊန္ ့ကို ေနျပည္ေတာ္ ကို ေျပာင္း ေန ဖို ့ေျပာထား တာ ၾကားတယ္။ အခု ေတြ ့တာကေတာ့ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ၊ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ဆိုတာ မွာ အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ သတိေပးတာ မ်ိဳး ။ဒါမွ မဟုတ္ ဗိုလ္ခင္ညႊန္ ့ပါတယ္ ဆို ေတာ့ လက္ရွိ ညဴကလီးယား စတဲ့ လ်ိဳ ့၀ွက္သတင္း ေတြ ေပါက္ၾကား ေနမယ္ ့ ေထာက္ လွမ္း ေရး နဲ ့ လံုၿခံဳေရး ဟာကြက္ေတြ ကို ဖာ ေထး ဖို ့ုျဖစ္ ႏိုင္တယ္ ဟု သံုးသပ္ သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ လ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႈးႀကီး သန္းေရႊ ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ ျဖင့္ ေထာက္လွမ္း ေရး အႀကီးအကဲ ေဟာင္း
အား ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွင့္ နယ္စပ္ ေဒသ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္မ်ား အေရး အား သေဘာထား
အျမင္ အစီရင္ ခံစာ တင္ ခိုင္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့က ယခု ေရြးေကာက္ ပြဲတြင္ တတိယ အုပ္
စု သည္ အႏၱရာယ္ ေကာင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း(ေရြးေကာက္ပြဲ တြင္ အတိမ္းအေစာင္း ျဖစ္ပါက ခ်က္ျခင္း အေရာင္ ေျပာင္းမည္ ့ သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္) နယ္စပ္ တိုင္ရင္းသား လက္နက္ ကိုင္ အေရး မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မၿပီး မခ်င္းမဆံုးျဖတ္သင့္ ဟု ထိုစာ ကို ဖတ္ရႈ ခဲ့ရသူ တစ္ဦး က Freedom News Group သို ့ေျပာသည္။

တနလၤာ ေန ့က ရာထူးမွ ဖယ္ရွားခံရသူ မ်ား ႏွင့္ ေတြ ဆံုမႈ တြင္ ၎ တို ့မိသားစုမ်ား ပါရွိၿပီး ၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့ ႏွင့္ အတူ ေဒါက္တာ ေဒၚခင္၀င္း ေရႊ လည္း ပါရွိလာ သည္ ဟု သိရသည္။ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ မွ ေဒါက္တာ သန္းၿငိမ္း အား ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ရန္ စည္းရံုး ႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးလခန္ ့မွ စ၍ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ျဖင့္ ထားရွိျခင္း အမိန္ ့ထုတ္ျပန္ ထားေသာ္ လည္း၎ ၏ သြားလာ မႈ အခ်ိဳ ့အား မသိက်ဳိးကၽြံ ့ျပဳထားသည္။

ေနျပည္ေတာ္ မွ လာသည့္ သတင္းတစ္ရပ္ တြင္မႈ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္ ့အား ဖယ္ရွားစဥ္က ေထာင္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရသည့္သူ ၏ သား ႏွစ္ဦး ကို ျပန္လႊတ္ေပးမည္ ဟု သတင္းရရွိသည္။ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္သည္
သမၼတ ေဟာင္း ဦးေန၀င္း ၏ သားမက္ ႏွင့္ ေျမးမ်ား ကို လည္း ျပန္လႊတ္ေပးရန္ အသင့္ရွိေနသည္ ဟု ဆိုသည္။ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ ယခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ႏွစ္တစ္၀က္ က်ိဳးသည္အထိ မည္သည့္ေန ့ရက္ တြင္ က်င္းပမည္ ဟု သတင္း ထုတ္ျပန္ ျခင္း မျပဳလုပ္ျခင္း ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မည့္ သူ မ်ား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနရသည္ ဟု သိရသည္။

မူရင္း http://freedomnewsgroup.com/

မွတ္ခ်က္ ။ ။ မီဒီယာတစ္ခုတြင္ ေဒါက္တာသန္းျငိမ္းသည္ ၄င္း ပါတီသစ္ ထူရျခင္း နွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရန္သေဘာထားမွာ
၄င္း၏ သေဘာသာျဖစ္သည္ ။ ခင္ညြန္ ့နွင့္ လံုး၀မပတ္သတ္ေႀကာင္း သက္ေသ ျပနိုင္က ျပပါဟု ေျပာသြားသျဖင့္
ဤ သတင္းနွင့္ ျဖစ္စဥ္ သည္ သန္းျငိမ္း လိမ္ေႀကာင္း သက္ေသ ျဖစ္သည္ ။။

ဆႏၵမရွိရင္ မဲမေပး တာကလည္း ဥပေဒအရ အခြင့္အေရးပဲ

Monday, June 28, 2010



လြတ္လပ္မႈ၊ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္မႈ ႏွင့္ လူသားတန္ဖိုး
Freedom, Development, and Human Worth

၁၉၉၄ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔ကေန ၂၆ ရက္အထိ ေကာစတာ ရီကာႏိုင္ငံ (Costa Rica) ဆန္ဟိုေဆး ျမိဳ႔ တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ဆိုင္ရာ ကမၻာ႔ ေကာ္မရွင္၏ အစည္းအေဝးတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ ၃ ခုကိုခ်မွတ္ခဲ့သည္။ တတိယေျမာက္ ပန္းတိုင္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ ဒိုင္နမစ္သစ္တစ္ခုကို တိုးျမင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈ (the culture of peace)ႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ယဥ္ေက်းမႈ (the culture of development) တို႔ျဖစ္သည္။ ေကာ္မရွင္အေနနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈကို ႏိုင္ငံတြင္းမွာ သာမက ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္ျဖင့္ ျမွင့္တင္လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုျပင္ေကာ္မရွင္ အေနနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ယဥ္ေက်းမႈ တို႔သည္ တခုႏွင့္တခု ခြဲျခား၍မရေၾကာင္း တင္ျပႏိုင္ခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ထိေရာက္ေသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြတ္မႈသည္ ဒီမိုကေရစီ နည္းက် စီမံခန္႔ခြဲမႈ ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈျခင္း အျပန္အလွန္ ပဋိပကၡ ျဖစ္မႈမွကာကြယ္ေပးျခင္းမ်ားတြင္ အက်ိဳးရလာဒ္ရိွမည္ျဖစ္သည္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတိုင္ ဟာအမြန္ျမတ္ဆံုး စံတစ္ခုျဖစ္သည္။ အဲဒီစံ ကိုမည္သည့္ အစိုးရ၊ ႏိုင္ငံကမွ ဖက္ျပိဳင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ စစ္ဘီလူး ေတြပင္ ျပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုျပင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ယဥ္ေက်းမႈ တို႔ရဲ့နီးကပ္စြာ အခ်င္းခ်င္း အမီွသဟဲ ျပဳေနမႈ သေဘာကိုလည္း မျငင္းဆန္ႏိုင္ေအာင္ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ မေသခ်ာမေရေသာ ကိစၥတရပ္လည္း ရိွေနတုန္းပါဘဲ။ အစိုးရေတြက ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈဟာ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ခြဲျခားမရေၾကာင္း ႏွင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္မႈ အတြက္ မရိွမျဖစ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လက္ခံက်င့္သံုးဖို႔ အလွမ္းေဝးေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးကို တားဆီး ပိတ္ပင္ဖို႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈကို ဥပါယ္တံမ်ဥ္ တစ္ခု (pretexts)လို အသံုးခ် ေနၾကကို အေထာက္အထား မ်ားစြာနဲ႔ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း တခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရေတြဟာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အေနာက္တိုင္းရဲ့ အေတြးစိတ္ကူး (Western concept) တစ္ခုသာျဖစ္ျပီး မိမိတို႔ရဲ့ ပင္ကိုယ္စံႏႈန္း တန္ဖိုးေတြနဲ႔ ျခားနားေၾကာင္း ဆင္ေျခ ေပးတာေတြ ရိွေနပါတယ္။ အဲဒါဟာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ဟာ ဒီမိုကေရစီကဲ့သိ႔ုေသာ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္ႏုိင္္ျခင္း၊ ဒုတိယကို ပထမ ေနရာေပးရန္ လိုအပ္သည္လားကဲ့လို႔ ဆိုခ်င္ေနပံုရပါတယ္။ ယခုလို ဆင္ေျခေပးမႈေတြေၾကာင့္ဘဲ ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္မႈ ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ စီစစ္စမ္းသပ္ျခင္းကို ခံေနရျပီး၊ မက်င့္သံုးအပ္ဘူး ဆိုျပီးပိုင္းျဖတ္ ၾကတာ ေတြေတာင္ ရိွလာခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ အစိုးရေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔အစည္း တည္ေထာင္ျခင္းမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ေဆာင္ရြတ္ လိုေသာ လူမ်ား၊ ႏိုးၾကားစိတ္မ်ားကို တားဆီးခ်ိဳးႏိွမ္ ဖု႔ိအတြက္ ရည္႐ြယ္ျပီး ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈကို အလြဲသံုးစားျပဳျခင္းမ်ားလည္းရွိသည္။

ႏိုင္ငံ အမ်ားစုရဲ့့ ေက်နပ္ဖြယ္မရိွေသာ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ မွတ္တမ္းေတြနဲ႔ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development) အဓိပါယ္ ဖြင့္ဆိုဖို႔ လိုအပ္မႈ ေတြဟာ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အတြက္ အေရးၾကီးေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ (သို႔) အေလးထားစရာ တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ ယင္းအဓိပါယ္သစ္က ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development) ျဖစ္ရန္ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈ (Economic growth) သာမက အျခားအခ်က္ေတြပါ ပါဝင္ေနတယ္ ဆိုေနသည္။

၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ဖရန္ကြားစ္ ပါး႐ိုး (Francois Perroux) ၏ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ ၏ အျမင္သစ္တစ္ခု (A New Concept of Development) စာအုပ္တြင္ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အခ်က္မ်ားကိုတင္ျပထားသည္။ သူက ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ သည္ ျပဇတ္ ဆန္ဆန္ အသိစိတ္ ႏိူးၾကားမႈ ျဖစ္ေနျခင္း၊ ကတိတစ္ခု၊ ကိစၥတရပ္ (သို႔) မၾကြင္းမက်န္ ရပ္တည္ေနရံုမွသာ ကိုယ္စားျပဳေနၾကမည္ ဟု ဖြင့္ဆိုျပသည္။ ယင္းတြင္ အသိဥာဏ္ ပညာ အရလည္း ေမွးမိွန္ေသာ သိမႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ေနမည္ဟု ဆိုသည္။ ယင္းစာအုပ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆိုင္ရာ ဖြ႔ံျဖိဳး တိုးတက္မႈ (Personal development) သည္ အျခား ဖြ႔ံျဖိဳး တိုးတက္မႈမ်ား၏ အဓိက အေၾကာင္းရင္းၾကီးမ်ားမွ တစ္ခုျဖစ္သည္။ သူ၏ ဖြ႔ံျဖိဳး တိုးတက္မႈဆိုင္ရာ ယူဆခ်က္သည္ တိုးတက္ေရး၊ စီးပြားေရး ႏွင့္ အျခား အခန္း က႑ေတြ အတြက္ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ လူသား ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ တန္ဖိုးမ်ား (Human and Cultural values) သည္ ခိုင္မာေသာ ေနရာတြင္ရိွသည္ကို ေဖာ္ျပေနသည္။

ယူအမ္ဒီပီ (United Nations Development Programme) အေနနဲ႔ တိုးပြားျခင္း (Growth) ႏွင့္ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development) တို႔ၾကား ျခားနားမႈကို ဖြင့္ဆိုရွင္းျပရန္ ၁၉၈၀ ေႏွာင္းပိုင္းကာလ ကတည္းကပင္ စတင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ အေစာပိုင္း ကာလ ကတည္း ကပင္ UNDP ၏ လူသား ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ အစီရင္ခံစာ (Human Development Report) ကို ပထမဆံုး ထုတ္ျပန္ခဲ့ျပီး လူသား ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ ၏ အသြင္အျပင္ကို အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့သည္။ ၁၉၉၃ အစီရင္ခံစာ၏ အဓိက ေဖာ္ထုတ္ခ်က္မွာ လူသား၏ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြတ္မႈကို (ကၽြႏု္တို႔ ေခတ္၏ အဓိက ကိစၥရပ္) (The central issue of our time) အျဖစ္ ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။

စီးပြားေရး အလြန္ (Beyond Economics)

လူသား ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို အဓိကအခ်က္အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား၊ စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚ မ်ားတြင္ ထည့္သြင္း ယူဆေနစဥ္ အတြင္းမွာဘဲ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး (Market Economy) ကို ႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္ေရး အတြက္ အလွ်င္ျမန္ဆံုး ႏွင့္ အေသခ်ာဆံုး နည္းလမ္း အျဖစ္ အစိုးရမ်ားက သတ္မွတ္လာၾကသည္။ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသာ တိုင္းျပည္ေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာ အားလံုးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မယ္လို႔ တင္ျမင္ ယူဆ ေနၾကသည္။ စီးပြားေရး ကိုသာ “dues ex machina” ေခၚ “ လိုလား ေတာင့္တ ေနတဲ့ အာရွသစ္ အတြက္ တံခါးအားလံုးရဲ့ ေသာ့က ေလာက္ေတြ အတြက္ အေရးပါ ဆံုးေသာ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း” အျဖစ္တင္စားခဲ့ၾကသည္။ ထိုအျပင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ လံုျခံဳေရး စိန္ေခၚမႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ႏွင့္ တာဝန္ယူမႈ စိန္ေခၚမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒ စိန္ေခၚမႈ၊ တရားမွ်တေရး ႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး စိန္ေခၚမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ျပန္လည္ရွင္သန္ျခင္း ႏွင့္ ပလူရဲလ္ လစ္ဆင္ (Pluralism) စိန္ေခၚမႈ ကိုေအာင္ျမင္စြာ ဆံုဆည္းႏိုင္ရန္ အတြက္ “ေတာင့္တင္း ခိုင္မာေသာ စီးပြားေရး ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ” ကိုသာ “မရွိမျဖစ္ အရာ” တခုလိုျမင္ခဲ့ၾကသည္။

“စီးပြားေရး ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ” သည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈပိုင္း ဆိုင္ရာ ပလူရဲလ္ လစ္ဆင္ (Pluralism) တို႔္အတြက္ မရိွမျဖစ္ျဖစ္သည္ ဆိုေသာအျမင္ ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး တို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုသည္ “စဥ္ဆက္မျပတ္ လူသား ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ” (Sustained human development) အတြက္ မရိွမျဖစ္ျဖစ္သည္ ဆိုေသာအျမင္တို႔သည္ သီအိုရီဆိုင္ရာ ခ်ဥ္းကပ္မႈ အတြက္သာ ျခားနားသည္ဟု အေပၚယံထင္ရသည္။ သို႔ရာတြင္ အနီးကပ္ ေလ့လာၾကည့္မွသာလွ်င္ သူတို႔၏ အေျခခံက်ေသာ အစီအစဥ္ကြဲျပားမႈမ်ားကို ျဖစ္ေစေသာ မတူကြဲျပားေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြကို ေတြ႔ရသည္။

စီးပြားေရးကို တံခါးအားလံုး၏ ေသာ့ကေလာက္မ်ားအတြက္ အေရးပါဆံုးေသာ ေသာ့တံတစ္ေခ်ာင္း အျဖစ္ သေဘာထားလိုက္ျခင္းသည္ လူခ်မ္းသာမ်ား သာလွ်င္ ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္သြားသည္။ သူတို႔၏ စီးပြားေရး လက္နက္ကိရိယာ သာလွ်င္ အားလံုးကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည့္ သေဘာျဖစ္သြားသည္။ ဒီအခ်က္ဟာ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက လူသားတို႔ို အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ခံယူထားေသာ ကမၻာတစ္ခု၏ အျမင္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားေနသည္။ ယင္းကမၻာတြင္ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ တို႔၏ တေပါင္းတစည္းတည္း ျဖစ္မႈသည္ လူသားတို႔၏ အစြမ္းသတၱိကို ျဖစ္ေစမည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို ဖန္တီးသည္။

ယင္းကြဲျပားေသာ အျမင္မ်ားသည္ လူမႈေရး ႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရး စ႐ိုက္ကို ျဖစ္ေစေသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား အျဖစ္ပိုင္း ျဖတ္ရာတြင္ ကြဲျပားျခားနား သြားေစသည္။ ယင္းတြင္ ဆင္းရဲမႈ၊ တိုးတက္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ဒီမိုကေရစီေရး ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ကို အေျခခံအျမင္မ်ား အျဖစ္သတ္မွတ္ျခင္း တို႔ပါဝင္သည္။ ထိုျပင္ ယင္းတန္ဖိုး ႏွင့္ အဓိပါယ္မ်ားကို မည္သူက ဆံုးျဖတ္ခြင့္ပါဝါ ရိွသည္လည္းပါဝင္သည္။

ယင္းတန္ဖိုးစနစ္တြင္ ပါဝါရိွသူ ႏွင့္ပါဝါမရိွသူၾကားတြင္ တူညီမည္မဟုတ္ေပ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရိွသူ (Privileged) ႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရိွသူ (Unprivileged) တို႔၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား သည္လည္း မတူကြဲျပား သြားမည္ျဖစ္သည္။ ပါဝါ ႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္ အေရးကိစၥတြင္ ခ်မ္းသာသူ (haves) ႏွင့္ ဆင္းရဲသူ (haves-not) ၾကားကြဲျပားျခားနားမႈသည္ အရည္အတြက္ဆိုင္ရာ ကြဲျပားမႈသာလွ်င္ မဟုတ္ေပ။ သူတို႔၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွင့္ အေတြးအေခၚပိုင္း ဆိုင္ရာတြင္လည္း အေတာ္အတန္ ကြဲျပားမႈမ်ားရိွသည္။ စီးပြားေရး ကိုသာ အေလးေပး သူမ်ား အတြက္ ပါဝါ ႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ပုစၦာကိုသာလွ်င္ ေဇာင္းေပးေနရ၍ မွ်မွ်တတ ျဖစ္ခဲသည္။ ဆင္းရဲမႈ ျပႆနာသည္ လူ႔သားတို႔ အတြက္ စီးပြားေရး ခ်ဥ္းကပ္မႈ သတ္သတ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ျပည့္စံုမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသည္။ ဆရာဝန္ေတြ၊ အဟာရ ပညာရွင္ေတြ၊ အျခား သိပံပညာရွင္ ေတြေတာင္ ဆံုး႐ႈံးလစ္ဟာျခင္း (deprivation) ၏ ဓမၼဓိဌာန္က်ေသာ အေျခအေနေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပႏိုင္သည္။

ဆင္းရဲမႈကို တိုက္ဖ်က္ျခင္းဟာ ယင္းကဲ့သို႔စီးပြားေရးတစ္ခု ကိုသာအေလးထားမႈကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကို ျဖစ္ေစ လိမ့္မည္။ ပါဝါ ႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရသူေတြသာ ေနရာရေနေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲသားေတြမွာ ပါဝါမဲ့ျပီး အသံမဲ့ေနရတယ္။ ပါဝါဆိုသည္မွာ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္တစ္ခု အတြင္း လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဆႏၵကိုတြန္းအားျဖစ္ေစေသာ၊ ေဖာ္ထုတ္ရဲေသာ ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းရည္ (possibility) တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသားေတြမွာ တြန္းအားေပးျခင္း၊ အတင္းအၾကပ္ ေစခိုင္းႏိုင္ျခင္း၊ ၾသဇာ လြမ္းမိုးႏိုင္ျခင္း စေသာ စြမ္းရည္သတၱိမ်ားမရိွႏိုင္ၾကေပ။

အဲဒါဟာ ဘာကိုေဖာ္ျပေနသလဲ ဆိုေတာ့ ဆင္းရဲသားေတြ အတြက္ ႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ ေထာက္ပ့ံျခင္းသည္ မလံုေလာက္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသည္။ သူတို႔ကို လံုေလာက္တဲ့ ပံ့ပိုးတြန္းအားေပးမႈ ေတြလုပ္ေပးရမယ္။ အၾကင္နာမဲ့တဲ့ ကမၻာၾကီးမွာ ငါတို႔ဟာ အစြမ္းမရိွတဲ့ သူေတြ၊ အကူအညီမဲ့သူ ေတြလို႔ ထင္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ ကိုေျပာင္းလဲေပးရပါမယ္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးျခင္း (empowerment) ဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ ႏွစ္ခုစလံုး အတြက္ အဓိက က်ပါတယ္။ အဲဒါဟာ ႏိုင္ငံ (သို႔) လူမႈအသံုးအဝိုင္း အေပၚ တြန္းအားေပးႏိုင္သည့္ စြမ္းရည္ မည္သူ႔တြင္ရိွသည္၊ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ လက္ေတြ႔က်ေသာ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ကိုဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္မည့္သူ ကိုဆံုးျဖတ္ေပးသည္။ တပါတီအာဏာရွင္ (totalitarian) စနစ္ ပီျပင္ေလေလ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားဟာ အုပ္စိုးသူအီလစ္ (ruling elite) တို႔၏ လက္ထဲတြင္ရိွေလ ျဖစ္ျပီး ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈကို က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ့႔ လုပ္ေလျဖစ္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈ ကိုလည္း “ေခတ္အမီွဆံုး” (the most recent)၊ “အဆင့္အျမင့္ဆံုးေသာ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈ (သို႔) ဘဝရဲ့ ရွင္သန္မႈ ႏွင့္ လံုျခံဳမႈ ကိုတိုးျမွင့္ျခင္း အျဖစ္ သတ္မွတ္ ခဲ့ၾကသည္။

ယဥ္ေက်းမႈ အေပၚ အဓိပါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္သည္ နက္နဲ က်ယ္ျပန္႔သည္။ ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈ (flexible) ႏွင့္ အတင္းအၾကပ္ မဆန္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား (noncompulsive qualities) ကိုအေလးထားသည္။ စိတ္ဝင္စားမႈ က်ဥ္းလာေလေလ ဌင္း သည္လည္း မလႈပ္မရွား (Static) ႏွင့္ တင္းတင္းမာမာ (rigid) ျဖစ္လာမည္။ ထိုျပင္ အတင္းအၾကပ္ဆန္ေသာ အသြင္ေဆာင္လာမည္။ “အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈ” (national culture) သည္လည္း အေသးစိတ္ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ႏွင့္ အဓိပါယ္လြဲမွားေနေသာ လူမႈတန္ဖိုး တို႔၏ အျမင္ရိုင္းေသာ အပင္ဆက္ (graft) တစ္ခုလိုျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈသည္လည္း စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ၏ ေဟာင္းႏြမ္းေသာ အျမင္တစ္ခုလို ျဖစ္သြားမည္။ စာရင္းဇယား ကိန္းဂဏာန္းမ်ားကိုလည္း ႐ုံးပုိင္းဆိုင္ရာ လူပ္ေဆာင္မႈ၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို သက္ေသျပဖို႔ ႐ြတ္ျပပါလိမ့္အံုးမည္။

အာဏာပိုင္အစိုးရအမ်ားစုဟာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေရွ႕မ်က္ႏွာျပင္မွာေတာ့ ေပၚလြင္ဆိုတဲ့ဆႏၵေတာ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ စစ္မွန္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ေဆာင္ရမွာကိုေတာ့ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကတယ္။ အဲ့လို အစိုးရမ်ိဳးေတြဟာ ေခတ္ နဲ႔အမီ လိုက္ႏိုင္ဖို႔ သူတို႔အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ခု ဆီေရာက္ႏိုင္မယ့္ အမ်ိဳးသားစ႐ိုက္ (သို႔) ျပည္တြင္းျဖစ္ စံျပ လမ္းစဥ္တစ္ခုကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔လည္း ေဖာ္ျပတတ္ပါေသးတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ဆယ္ စုႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာဘဲ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ (Socialism) ဟာ လူႀကိဳက္ မ်ားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၈၀ ေႏွာင္း ပိုင္းကာလေတြကစၿပီး ဒီမိုကေရစီ၀ါဒ (Democracy) ဟာ အေျခခိုင္မာလာခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးသားေရး (သို႔) တိုင္းရင္းျဖစ္လမ္းစဥ္ဟာ ဆိုရွယ္လစ္ဇင္လား … ဒီမိုကေရစီလား … ဆိုတဲ့ အာ႐ံုစိုက္မႈဟာ လုပ္ငန္းစဥ္ (Process) ႏွင့္ ပန္းတိုင္ (Goal) ႏွစ္ခုစလံုးအေနနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈပိုင္းဆိုင္ရာ ဆက္လက္ျဖစ္ျခင္း သက္ေရာက္မႈမ်ားရွိေန သည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ဓေလ့ ထံုးစံ အားျဖင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လုပ္ငန္းစဥ္ပိုင္းအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ သီးျခားအသံုးအႏွဳန္းမ်ားအေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ (သို႔) ဆိုရွယ္လစ္ ၀ါဒ တစ္ခုခုကို မျဖစ္မေန အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၾက သည္။ အဲ့ဒါဟာ ေ၀ဖန္ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္သူ (Arbiter) ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆို ေပးႏိုင္သူ (Interpreter) ကဲ့သို႔ လို အပ္ေသာေနရာမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ား ျဖစ္တည္ ေပၚေပါက္ေရးကို ျဖစ္ေစသည္။ ထိုသူမ်ားဟာ ယဥ္ ေက်းမႈပိုင္းဆိုင္ရာကိုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္၊ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ (Do or Do Not) ေတြကို လုပ္ေဆာင္ သည္။

လူ႔အခြင့္အေရးကို အေျချပဳတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ခိုင္မာမႈ၊ လူမႈေရး တည္ၿငိမ္မႈ ႏွင့္ အမ်ိဳးသား လံုၿခံဳေရး ဆိုတဲ့ နာမည္ေတြ နဲ႔တပ္ျပီး အာဏာပိုင္အစိုးရေတြရဲ႕ တားဆီး ပိတ္ပင္ျခင္းကို ခံေနရပါတယ္။ အေနာက္တိုင္း လူမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ အဆိုး၀ါးဆံုး ႏိုင္ငံေတြမွာဆို ဒီမိုကေရစီကို အထိန္းအကြပ္မဲ့ေသာ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ၀ါဒတ႔ိုရဲ႕ ဘိုးေဘး ဘီဘင္ႀကီး (Progenitor) အျဖစ္ ထင္ေယာင္ျမင္ ေယာင္လုပ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း အယံုသြင္းလာတာေတြရွိတယ္။ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုး (Democratic Values) ေတြနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေတြဟာ အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ ေနတယ္လို႔ ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္အထားေတြ မရွိဘဲ စြပ္စြဲတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တကယ္ အက်ိဳးရွိေအာင္ လိုအပ္သလို ျပဳျပင္ ယူရမယ္လို႔ ဆိုတာေတြလည္းရွိတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မသင့္ေတာ္ေသးဘူးလို႔လည္း လူေတြကို ေျပာၾကတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြက အမ်ားႀကီးေပးေနရတယ္။

ဒီလို ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို ေခ်ပမႈရဲ႕ ပထမပံုစံကေတာ့ အေမရိကန္ (USA) ဟာ ဒီမိုကေရစီယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေကာင္းဆံုး နမူနာတစ္ခုပါဘဲ။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ အျခားယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့အျပင္ ဒီမိုက ေရစီယဥ္ေက်းမႈရဲ႕အေရးအပါဆံုး ကိုယ္စား လွယ္ေတာ္ႀကီး လိုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အခ်ိဳ႕ေတြက ဒီအခ်က္ ေတြကိုေက်ာ္ၿပီး အေမရိကန္ယဥ္ေက်းမႈကို ဣေျႏၵမဲ့ အ႐ွဳပ္ထုတ္ႀကီးလို႔ ျမင္ေစခ်င္ ၾကပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီမွာဆိုရင္ I-Want-It-All ေဖာက္သည္ယဥ္ေက်းမႈ၊ မီဂါစီးတီးယဥ္ေက်းမႈ (Megacity Culture)၊ စူပါပါ၀ါယဥ္ေက်းမႈ၊ နယ္ျခားစီးျခား ယဥ္ေက်းမႈ (Frontier Culture)၊ ကူးေျပာင္းလာသူယဥ္ေက်းမႈ (Immigrant Culture) တို႔ပါ၀င္ သည္။ ထို႔ျပင္ ခိုင္မာေသာ မီဒီယာ ယဥ္ေက်းမႈ (Media Culture) လည္းဘဲရွိေသးသည္။ ယင္း မီဒီယာ ယဥ္ ေက်းမႈသည္ အေမရိကန္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ မ်ားေျမာင္လွေသာ ျပႆနာ ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစသည္ဟု လည္းဆိုၾကသည္။ ထို႔ျပင္ လမ္းမေပၚအၾကမ္းဖက္မႈ၊ မူးယစ္ေဆးအလြဲသံုးစားျပဳမူ မွသည္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား ျခင္းဆိုင္ရာအခက္အခဲမ်ားအထိ ရွိသည္ဟု ဆိုၾကေသးသည္။

အေမရိကန္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ဆိုးရြားမႈမ်ားကို ဒီမိုကေရစီအေမြအႏွစ္ (Democratic Legacy) ျဖင့္ ေျခရာေကာက္ ၍ မရႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္ ေခတ္မီ႐ုပ္၀ါဒ မ်ား၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားနဲ႔ေတာ့ ေျခရာေကာက္ႏိုင္သည္။ ဒီလိုမ်ိဳးဆိုး ရြားမႈေတြကို အျခား ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံႀကီး မ်ားေတြလည္း အဆင့္ အလိုက္ ကြဲျပားျခားနားစြာေတြ႔ေနရသည္။ ဆိုးရြားေသာ တစ္ကိုယ္တည္း လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ခြင့္ ၀ါဒ (Gross Individualism) ႏွင့္ လည္ပင္းျဖတ္ ကိုယ္က်င့္ တရား၀ါဒ (Cut-Throat Morality) မ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္အသိပညာပိုင္းဆိုင္ရာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ႏွိပ္ကြပ္ ခံေနရၿပီး တဖက္မွာလည္း ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တိုးတက္ေရးကို တိုင္းတာႏိုင္မယ့္ ႐ုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ ေအာင္ျမင္မႈ ေတြရဖို႔ ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းေသာ စီးပြားေရးၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေသာအခ်ိန္ကာလတြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ လူ႔တန္ဖိုးမ်ားေဘးေရာက္ၿပီး ေငြတန္ဖိုးႀကီးစိုးေသာ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းတစ္ရပ္ ျဖစ္လာသည္။ အလံုးစံုၿပီး ျပည့္စံုတဲ့ႏိုင္ငံေရး (သို႔) လူမႈေရးစနစ္ဆိုတာမရွိပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားဟာ အေနာက္တိုင္း မဟုတ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ဆန္႔က်င္ေနသည္ဟု ေျပာဆိုေနခ်ိန္မွာဘဲ ယင္းယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္တစ္ခု (Monolithic) တစ္ခုလို က်ဥ္းေျမာင္းစြာ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ျခင္း၊ သေဘာထားျခင္းမ်ား ျပဳေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးကို ျမွင့္တင္လိုေသာ တန္ဖိုးမ်ားကို မ်ားျပားလွေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားတြင္ ေတြ႔ေနရသည္။ ကမၻာေပၚရွိ လူသားမ်ား သည္ သူတို႔ရဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ အလားအလာေတြ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေစဖို႔ လြတ္လပ္ျခင္း နဲ႔ လံုၿခံဳေရးကို လိုအပ္ေန ၾကပါတယ္။

လြတ္လပ္ခြင့္ကို မဖ်က္ဆီးဘဲ လံုၿခံဳေရးကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသာ အစိုးရတစ္ခုပံုစံတစ္ခုလို လိုလားခ်က္ေတြဟာ အလွမ္းအလြန္ ကြာေ၀းေနသည္။ အေရွ႕တိုင္းေကာ၊ အေနာက္တိုင္း ႏွစ္ခုစလံုးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအားလံုးထဲမွာ အာဏာရွင္စနစ္ (dictatorship)ႏွင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာအစိုးရ (strong governments)ကို လိုလားႏွစ္သက္သလို ေထာက္ခံေပးေနျခင္းကိုေတြ႔ေနရပါတယ္။ ႀကီးစိုးလိုေသာ ဆႏၵ ႏွင့္ အင္အားႀကီးမႈကို ျမွင့္ေျမွာက္ လိုေသာ စိတ္တိမ္းညြတ္ျခင္းသည္ လူအမ်ား၏ ထူးျခားတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ၿပီး ဒီစိတ္ဟာလည္း လံုၿခံဳေရးအတြက္ ဆႏၵတစ္ခုမွ ေပၚေပါက္လာသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုဟာ လံုၿခံဳေရး ႏွင့္ လြတ္လပ္ျခင္း၏ ကာကြယ္မႈကိုျဖစ္ေစေသာ စနစ္ (System) တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံသည္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္မႈ ႏွင့္ လံုၿခံဳေရးကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ လံုေလာက္ေသာ အင္အားကို ေပးႏိုင္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ႏွင့္ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ ႏိုင္သည္။ ဒီေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကသာလွ်င္ အဲ့ဒီ တိုင္းျပည္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးလမ္းစဥ္အတြက္ မည္မွ် ေပါက္ေရာက္ သြားမည္ကို ဆံုးျဖတ္သည္။

အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေသာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ အားထုတ္ေနေသာ တတိယကမၻာမွ ႏိုင္ငံ မ်ားသည္ လူမ်ိဳးစု အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း (Multiracial Societies) မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းႏိုင္ငံမ်ား တြင္ ခ်ယ္လွယ္ေနေသာ လူမ်ိဳးစုႀကီး တစ္ခုရွိသည္။ တခါတရံ အုပ္စုငယ္မ်ား ေျမာက္ျမားစြာလည္း ရွိတတ္သည္။ ဆင္းရဲျခင္းဟာ အေျခခံစီးပြားေရးလိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေက်နပ္ဖြယ္မေကာင္းေတာ့သလို “ လူနည္းစု ” (Minority) သည္လည္း အေရအတြက္အားျဖင့္မွ်သာ သတ္မွတ္၍မရေတာ့ေပ။ ဥပမာအေနနဲ႔ “ ျမန္မာ့သမိုင္း မွ လူနည္းစုမ်ားကို ေလ့လာျခင္း ” စာတမ္းတစ္ခုတြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္း စဥ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူနည္းစုမ်ား၏ အထင္အျမင္သည္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ အုပ္စုတစ္ခုက သူ႔တို႔ကိုယ္္သူတို႔ ႏိုင္ငံတစ္ခု အျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ေသာအခါ အျခားအုပ္စုမ်ားသည္ လူ နည္းစုမ်ား ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိ႐ိုးဖလာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူနည္းစုမ်ား ရွိေနခဲ့ၿပီး ပါဝါအီလစ္ (Power Elite) မ်ားႏွင့္ နီးစပ္ေသာသူမ်ားက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အထက္တန္းက်သူမ်ားအျဖစ္ ေတြးထင္ေနၾကၿပီး ပါ၀ါအီ လစ္မ်ားနဲ႔ အလွမ္းေ၀းသူမ်ားကို အဆင့္နိမ့္က်သူ (Inferior) မ်ားအျဖစ္ ေတြးထင္ေနၾကသည္။ လူမ်ားစု တည္ေဆာက္ျခင္း အတြက္ စံႏွဳန္းမ်ားကို လူမ်ိဳးေရး (Race) သို႔မဟုတ္ တိုင္းရင္းသားအုပ္စုကို အေျချပဳခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ပါ၀ါပိုင္ဆိုင္မႈကို အေျချပဳျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူနည္းစုမ်ားဟာ ပါ၀ါအားနည္းေသာ လူမ်ားျဖစ္ၾကရသည္။

ေနာက္တစ္ဖန္ ဆင္းရဲျခင္း ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အဲ့ဒါဟာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိစၥ တစ္ရပ္လည္းျဖစ္သည္။ အေျခခံ ႐ုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားသည္ လူနည္းစုအုပ္စုမ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ား အတြက္ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စစ္မွန္ေသာ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ခံစားမိေအာင္ လုပ္ရာမွာ မဖူလံု၊ မလံုေလာက္ေပ။ ယင္းေၾကာင့္ သူတို႔ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိေစရမည္။ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံ၏ ကံၾကမၼာကို ပံုေဖာ္ရာမွာ ပါ၀င္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ တက္ၾကြေသာ အခန္းက႑ေတြရွိသည္ဟု ယံုၾကည္မႈရွိေစရမည္။ ဆင္းရဲမႈဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု လံုးကို ဂုဏ္သိကၡာက်ေစၿပီး လူနည္းစုေတြ၏ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံတြင္းႏွင့္ ေဒသတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အႀကီးမားဆံုး ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ အာဏာသည္ လူနည္းစုသာပါေသာ လူတစ္စု ၏ လက္တြင္သာ စုၿပံဳေနေသာ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေရး၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားသည္ အစဥ္အၿမဲျဖစ္ေပၚေနမည္။

အလြန္ လွ်င္ျမန္ေသာ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ ႏိုင္ငံတကာၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈ အစီအစဥ္မ်ား အတြင္း၌သာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ဟု အာရွသစ္ေကာ္မရွင္ (The Commission for New Asia) မွ ေဖာ္ျပသည္။ ယင္းတြင္ လူမႈတည္ၿငိမ္ေရး၊ ျပည္သူ႕အစီအစဥ္ (Public Order) ႏွင့္ အသိပညာ ျမွင့္ၿပီး ခိုင္မာေသာ အစိုးရမ်ားရွိၾကၿပီး လူမႈေရး အဓိက႐ုဏ္း မ်ားႏွင့္ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္မႈမ်ားမရွိဟု ဆိုထား သည္။

ယင္းေ၀ဖန္ ေထာက္ျပခ်က္မ်ားသည္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ လူမႈေရးတို႔အၾကား ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ားကို မီးေမာင္းထိုးျပ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လိုလားေတာင့္တဖြယ္ေကာင္းေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရး ႏွင့္ ျပည္သူ႔အစီအစဥ္မ်ားကိုသာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု အဓိပၸါယ္ေကာက္သြားႏိုင္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ အႏၱ ရာယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ယခုလိုအဓိပၸါယ္ေကာက္ျခင္း (Interpretation) သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ လံုၿခံဳေရး အဓိ ပၸါယ္ကို လြဲသြားေစသည္။ ခိုင္မာေသာ အစိုးရႏွင့္အာဏာပိုင္မ်ား၏ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို ထိန္းညွိရန္ အတြက္လည္း ယင္း အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုအသံုးခ်ႏိုင္သည္။

ျပည္သူအား အခြင့္အေရးေပးအပ္ျခင္း (Empowering the People)

႐ုပ္၀တၳဳပိုင္း ဆိုင္ရာ တိုးတက္လာျခင္းသည္ လူသားတို႔၏ ေပ်ာ္ရြင္မႈအတြက္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ လူသား၏ စိတ္၀ိဥာဥ္ကိုလည္း နာက်င္ေစသည္။ ေရရွည္တြင္ လူသားတို႔ကို ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေရာက္ ေစႏိုင္သည္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားကို လမ္းပြင့္ေစၿပီး စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကိုသာ လူသားတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခုျဖစ္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳေသာ ေဘာင္တစ္ခုထဲအတြင္း၌ လုပ္ေဆာင္ေစသည္။

ေစ်းကြက္မ်ားသည္ လူသားတို႔အေပၚ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားေပးသင့္သည္။ လူသားတို႔က ေစ်းကြက္၏ လက္ေအာက္ ခံျဖစ္မေနသင့္ေပဟု ၁၉၉၃ လူသားဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအစီရင္ခံစာ (The Human Development Report) တြင္ ေထာက္ျပထားသည္။ ဆက္လက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ေစ်းကြက္ႏွစ္ခု စလံုးကို လူေတြကသာ လမ္းညႊန္မႈေပးသင့္သည္ဟု ဆိုထားသည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ေစ်းကြက္သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုေပါင္းစပ္လုပ္ေနရမည္။ ယင္းႏွစ္ခုစလံုးကို ထိ ထိေရာက္ေရာက္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္္ လံုေလာက္ေသာ အခြင့္အေရးကို လူသားေတြကို ေပးအပ္ထားရမည္။

အခြင့္အာဏာေပးျခင္း (Empowerment) သို႔တဖန္ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ယင္းသည္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ အက်ိဳးေက်းဇူး ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္သည္ကို ဆံုးျဖတ္ေပးသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ တည္ၿငိမ္မႈကို လုပ္ႏိုင္ေသာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ အတိုင္းအတာကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။ ဒီမိုကေရစီ ကဲ့သို႔ေသာ ျပည္သူုကို အခြင့္အေရးေပးအပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္သည္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္သည္။ ၎သည္ ျပည္သူုအတြက္ ျပည္သူုေတြက လုပ္ေဆာင္လိုက္ေသာ ျပည္သူ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development of the People for the People by the People) ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရေတြဟာ သူ႔ျပည္သူေတြ အစိုးရအဖြဲ႔မွာ ပိုမိုပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ႏွင့္ သူတို႔၏ ဘ၀ကို သက္ေရာက္မႈရွိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ားတြင္ ပိုမိုပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည့္နည္းလမ္းသစ္မ်ားကို ရွာေဖြေပးရမည္။ အဲ့လိုမလုပ္ရင္ျဖစ္ေစ၊ အခ်ိန္မီ မလုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ရင္ျဖစ္ေစ၊ မခ်ဳပ္တည္း ႏိုင္ေတာ့ေသာ ျပည္သူတို႔၏ အံုၾကြျခင္း ဒီေရဟာ မေပ်ာ့ေျပာင္းေသာစနစ္ႏွင့္မလြဲမေသြ ထိပ္တိုက္ ေတြ႔ၾက လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ အဲ့ဒါဟာ မင္းမဲ့အေျခအ ေန (Anarchy) ႏွင့္ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္မႈ (Chaos) ဆီ ဦးတည္သြားလိမ့္မည္။ လွ်င္ျမန္ေသာ ဒီမိုကေရစီေဖာ္ ေဆာင္ေရး ႏွင့္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား (Civil Society) ကို ေတာင့္တင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မ်ားဟာ အသင့္ ေတာ္ဆံုးေသာ တုန္႔ျပန္မႈျဖစ္သည္။

ဒီမိုကေရစီအစိုးရေတြ ပထမဆံုးျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္လည္း ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္း ဖို႔ အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရတာဘဲလို႔ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို တုန္႔ဆိုင္းေန ေသာ အာဖရိက ႏွင့္ အာရွတိုက္ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ဆင္ေျခသည္ အေျခအျမစ္မခိုင္လံုေပ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးဆိုရာမွာ လူေတြနဲ႔ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ သတ္မွတ္ထားေသာ အဆင့္မ်ား မရွိေၾကာင္းကို ကမၻာ့သမိုင္း ေတြက သက္ေသျပေနသည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္ေပါက္ႏိုင္ငံမ်ား (Latecomers) သည္ ေရွးဦးႏိုင္ငံမ်ား၏ အေတြ႔ အႀကံဳအမ်ားကို အသံုးခ်ႏိုင္သည္။ အမွားေတြႏွင့္အတားအဆီးမ်ား ေရွာင္ႏိုင္သည္။
“ အျမန္လုပ္ အေႏွးျဖစ္ ” (Making Haste Slowly) သည္ တစ္ခါတစ္ရံ တိုးတက္ဖို႔လုပ္ရင္းကေန ေနာက္ျပန္ ေရာက္သြားသည့္ သဘာ၀ကို ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ တိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္း (Slowly) ကို အလြန္အမင္း အေလးေပးေနျခင္းသည္ ေဘးအႏၲရာယ္ အတြက္ ေဆးညႊန္း တစ္ခု (Recipe) လို ျဖစ္သြားႏိုင္ သည္။

ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ ပံုစံကို လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ား အတြင္းမွာပင္ ဒီမိုကေရစီကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ က်င့္ သံုးေနၾကသည္။ အေနာက္တိုင္း ဒီမိုကေရစီ (Western Democracy) ပံုစံတစ္မ်ိဳးတည္း ရပ္တည္ေနျခင္းမဟုတ္ သလို အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ ျပင္သစ္၊ ဆြစ္ဇာလန္ ကဲ့သို႔ ေသာ လက္တစ္ဆုပ္စာႏိုင္ငံမ်ားအတြက္သာ ဒီမိုကေရ စီကို ကန္႔သတ္ေပးထားတာလည္း မဟုတ္ေပ။ ဒီမိုကေရစီသည္ အေရွ႕ဥေရာပ (Eastern Europe) သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ သည္ႏွင့္အမွ် အစိုးရ၏ ဒီမိုကေရစီပံုစံမ်ားသည္လည္း ကြဲျပားမႈ တိုးလာၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ားရွိလာၾကသည္။ အလားတူစြာဘဲ အာရွဒီမိုကေရစီ (Asian Democracy) သည္လည္း ပံုစံတစ္ခုတည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ႏိုင္ငံတစ္ခုခ်င္း အလိုက္ သူတို႔၏ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ စီးပြားေရး လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ သီးျခားလကၡဏာတစ္ခုကို ဒီမိုကေရစီစနစ္က ျဖစ္ထြန္း ေစလိမ့္မည္။ ယင္းသည္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ လည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္သူတို႔သည္ သူတို႔တိုင္းျပည္၏ အစိုးရထံတြင္ အထူးတလည္ ပါ၀င္ႏိုင္ေရး အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အခြင့္အာဏာမ်ားကို ျပည္သူအားေပးအပ္ ထားသင့္သည္။

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္း (The Universal Declaration of Human Rights) ၏ အပိုဒ္ ၃၀ စလံုးသည္ ျပည္သူထံအခြင့္အေရးေပးအပ္ဖို႔သာ ရည္ရြြယ္ေနသည္။ ယင္းလူ႔အခြင့္အေရးမ်ားမရွိလွ်င္ ဒီမိုကေရစီဓေလ့စ႐ိုက္သည္လည္း အခြံခ်ည္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵကို ထင္ဟပ္ ေစမည္မဟုတ္ေပ။ အာဏာပိုင္မ်ား၏ က်ဴးေက်ာ္ေဖါက္ဖ်က္မႈ ကိုလည္း ခုခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္စဥ္သည္ အၾကမ္းမဖက္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္လူမႈေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးသည္။ ဒီမိုကေရစီ၏ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္း ႏွင့္ ျငင္းခံုျခင္းဓေလ့သည္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ား လုပ္စရာမလို ဘဲ မတူကြဲျပားမႈေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ေစသည္။ ဒီမိုကေရစီ ႏွင့္လူ႔အခြင့္အေရးယဥ္ေက်းမႈသည္ ကြဲျပားျခားနားမႈမ ရွိေစဘဲ ညီညီညြတ္ညြတ္၊ အင္တိုက္အားတိုက္ ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးသည္။ အဲ့ဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို ခြဲျခားထား၍ မရေၾကာင္း သက္ေသ ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းမ်ား မွတဆင့္ ျပည္သူလူထုကို အခြင့္အာဏာေပးအပ္ဖို႔ ရွာေဖြရမည္။ သို႔မွသာ ကုလသမဂၢႏွင့္ ၎၏အဖြဲ႔အစည္းအားလံုးသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈယဥ္ေက်းမႈ ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းဆီသို႔ (Toward Global Community)

က်မရဲ႕တင္ျပခ်က္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။ လူသားတို႔၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈသည္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာတိုးတက္မႈ (Economic Growth) ျဖစ္႐ံုနဲ႔တင္ မျပည့္စံုႏိုင္ပါ။ ၎၏ ဗဟိုခ်က္မွာ အခြင့္ အာဏာ ေပးအပ္ျခင္း ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အလိုျပည့္၀မႈ (Inner Fulfillment) တို႔ျဖစ္သည္။ အျမင္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အီလစ္မ်ား၊ တရားလက္ လြတ္ဆန္ဆန္ျပဳမႈက်င့္ႀကံေနၾကေသာ ႏိုင္ငံေရးဦေဆာင္မႈေတြရွိတဲ့ ကမၻာ့ တစ္ခု ရွိေနသည္။ ယင္းကမၻာတစ္ခုတြင္ လူသားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတန္ဖိုးမ်ား အလြန္အေရးပါေစရန္ အခြင့္အာဏာေပးအပ္ျခင္း ႏွင့္ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အလိုျပည့္၀မႈ အခ်က္မ်ားကသာလွ်င္ ေဖာ္ေဆာင္ ေပးသည္။ ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ လူမႈေရး အသြင္ကူးေျပာင္းေရးတြင္ ျပည္သူလူထု၏ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေခတ္ကာလ၏ အဓိကက် ေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ထိုမွသာ လြတ္ေျမာက္ျခင္း (Liberation) သည္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း အထက္က ရွိေသာ၊ လူသားတန္ဖိုး (Human Worth) သည္ အာဏာပါ၀ါအထက္ကရွိေနေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား တည္ေဆာင္ႏိုင္ မည္ျဖစ္သည္။ ဒီပံုစံအရဆိုလွ်င္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development) သည္ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး မ်ားရွိေသာ ဒီမိုကေရစီကိုသာ လိုအပ္ေနသည္။

ဒီမိုကေရစီရလွ်င္ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈသည္ သူ႔အလိုလိုတစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္းျဖစ္သြားၿပီး ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုကို ဖန္တီး လိုက္သည္။ ယင္းပတ္၀န္းက်င္တြင္ လူသားအားလံုးသည္ တန္ဖိုးရွိၾကၿပီး လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ တန္ဖိုးကိုလည္း နားလည္ သြားေစသည္။ ဆင္းရဲမႈတိုက္ဖ်က္ျခင္းသည္လည္း ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအျဖစ္ပါ၀င္လာသည္။ ယင္းျဖစ္စဥ္သည္ ဆင္းရဲသူမ်ားႏွင့္ သူတို႔ ကမၻာ၏ လမ္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲ ေစသည္။ သူတို႔ကို ႐ုပ္၀တၳဳပိုင္းဆိုင္ရာကူညီေထာက္ပံ့ေပး႐ံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပါ။ သူတို႔၏ အနာဂါတ္ကို သူတို႔ဘာသာ ပံုေဖာ္ႏိုင္တဲ့ အသိစိတ္ဓါတ္ ရွိသြားေစရမည္။ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္က်င့္သံုးေနတဲ့အစိုးရမ်ား (Totalitarian) အမ်ားစုကေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈကို ေၾကာက္ရြံ႔ေနမွာဘဲ။ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္မ်ားအေနႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးကို တုန္႔ဆိုင္းေနသည္ႏွင့္အမွ် သူတို႔၏ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား သည္ပင္လွ်င္ အလာဟသ ပ်က္ယြင္းသြားႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံ့ ေပၚလစီ ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ျပည္သူတို႔၏ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္လိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵ အေပၚတြင္သာ မူတည္သည္။ ဒီမိုကေရစီတန္ဖိုးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး မ်ားသည္ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈကို ဆန္႔ က်င္ေနသည္ဟု ေျပာဆိုေနသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ လူမ်ားကလည္း အစိုးရ အတြက္ “ မသင့္ေတာ္ေပဘူး ” ဟု ထင္ျမင္လာေအာင္လုပ္ေနသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ အမွန္တရားႏွင့္အလြန္ေ၀းကြာေနေသာ အရာ မရွိပါ။ ယခု က်မတို႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စိန္ေခၚမႈကေတာ့ ကမၻာေပၚရွိ မတူကြဲျပားေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားက လူ႔တန္ဖိုး၏ အေျခခံ က်ေသာ အခ်က္ တစ္ခု အေပၚ သေဘာတူညီေရးဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ယင္းအခ်က္သည္သာ ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာလူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း၏ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ အင္အားတစ္ရပ္ (A Force) အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

စစ္မွန္ေသာ စီးပြားေရး အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆိုသည္မွာလည္း ႏိုင္ငံတကာၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈျဖစ္စဥ္မ်ား မွသာျဖစ္လာႏိုင္သည္။ လွ်င္ျမန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးႏွင့္ လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အားေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း သည္သာ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္မႈ အတြက္ မရွိမျဖစ္ အရာ (sine qua non) ျဖစ္ သည္။ သို႔မွသာလွ်င္ လူသားေတြကို တန္ဖိုးထားေသာ အနာဂါတ္ တစ္ခုကို ျမင္ေတြ႔ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ (United Nations) ႏွင့္ ၎၏အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ကူညီေပးဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္ ဆိုရင္ ျပည္သူကို အခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္းႏိုင္ေသာ လွဳပ္ရွားမႈမ်ားကို အားေပးေထာက္ပံ့သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းလွဳပ္ရွားမႈ မ်ားသာလွ်င္ ဒီမိုကေရစီကို တည္ေထာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကို တေန႔ေသာ အခါတြင္ မလြဲမေသြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ ၁၉၉၁ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဗယ္ဆုရွင္ ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၉ ဇူလိုင္လ မွစ၍ ျမန္မာ စစ္အာဏာ ရွင္မ်ား၏ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထား ျခင္းကို ခံေနရၿပီး ဒီေဟာေျပာခ်က္ မိန္႔ခြန္းကို ၁၉၉၄ ႏို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံ မနီလာၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး ဆိုင္ရာ ကမၻာ့ ေကာ္မတီရွင္ (The World Commission on Culture and Development) အစည္းအေ၀း အတြက္ “ Empowerment for a Culture of Peace and Democracy ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ သူမကိုယ္စား ဖိလစ္ပိုင္သမၼတေဟာင္း ကိုရာဇန္ အကြီႏို (Corazon Aquino) က ဖတ္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အေမစု ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အျမန္ဆံုး ေပၚေပါက္ ပါေစ။

မေလးရွား အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လြတ္ျငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ (Amnesty International) အဖြဲ႔ၾကီးက ျပဳလုပ္က်င္းပေသာ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၆၅ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔မဂၤလာပြဲ တြင္ ျဖန္႔ေဝရန္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား အစည္းအ႐ုံး (BRO) မွ ဘာသာျပန္ေပးရန္ အကူအညီေတာင္း သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ခ္ဂါ အလင္းဆက္ မွ ၾကိဳးစားျပီး ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ လိုက္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေမအရင္း တစ္ေယာက္လို အလြန္ ေလးစား ခ်စ္ခင္ရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အလြန္ ေကာင္းေသာ သုေတသန စာတမ္းတစ္ခုကို အေမ့ ေမြးေန႔ အတြက္ အမွတ္အရ ေဖာ္ျပခြင့္ရ၍ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မိမိအနည္းငယ္ နားလည္ တတ္ေျမာက္ ထားေသာ အသိပညာ ျဖင့္ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ အနည္းငယ္ ပါဝင္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရလို႔လည္း ေက်နပ္ပါမိပါတယ္။ အေမစု အပါအဝင္ အမွန္တကယ္ ေပးဆပ္ ေနသူ အားလံုးကို ရင္ထဲကေန ေလးစားဂါရဝျပဳလိုက္ပါတယ္။ အမွားအယြင္းရွိပါက ကၽြန္ေတာ္၏ ဘာသာျပန္ ည့ံဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံပါရေစ။

သူတို ့ကထမိန္၀တ္ရမဲ့အဆင့္ကိုး

Wednesday, June 23, 2010

လူရြင္ေတာ္ေတြေတာင္ အဲေလာက္မ်က္နွာေျပာင္မတိုက္ ဖူးဘူး ။ ေတာင္ရွည္၀တ္ တဲ့အခါ ေတာင္ ဒီလိုထမိန္ အဆင္ေတြကို
ေ၀းေ၀းကေရွာင္ ႀကပါတယ္ ။ဘယ္လိုပဲ ႀကည့္ႀကည့္ ပုဆိုး လို ့ကို ျမင္လို ့မရတဲ့ ခ်ိတ္ထမိန္ေရာင္စံုေတြ နဲ ့ ဒီစစ္အုပ္စုဟာ
ယႀတာ ပဲေျခေျခ ဓါတ္ပဲဆင္ဆင္ မဆင္မျခင္ အေမ်ာ္အျမင္ေတြ နဲ ့ထမိန္၀တ္ မင္းေယာက်ၤားေတြ ပါလား လို ့


လာအို၀န္ႀကီး ကို ႀကိဳဆိုေနတဲ့ သိန္းစိန္ တို ့ လူအုပ္(သို ့) ထမိန္၀တ္ မင္းေယာက်ၤားမ်ား

ဆုေတာင္းေတြ

Monday, June 21, 2010

က်မကေတာ့ အန္တီ့အတြက္ ဆုေတာင္းေပး ခ်င္တာ အန္တီ သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ ့ေပါင္းေဖာ္ယွဥ္တြဲ မွီ၀ဲ ရပါေစ ။


ဦးတင္ဦး (ဒု- ဥကၠ႒)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ ျပည္သူလူထု တုိင္းရင္းသားအားလုံးတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တုိင္းရင္းသား ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး အားလုံးအတြက္ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္အေနနဲ႔ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ေခါင္းေဆာင္လို႔ က်ေနာ္က ဒီလိုပဲသတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒီလုိပဲ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး၊ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္းပဲ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ လူအဖြဲ႔အစည္းအင္အားစုေတြအားလုံးရဲ႕ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္လို ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္းပဲ အသိအမွတ္ျပဳခံေနရတဲ့အတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္ေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္ကိုေဆာင္တဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္လို႔ပဲ ဂုဏ္ျပဳခ်င္ပါတယ္။

ဦး၀င္းတင္ (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ (၆၅) ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေမြးေန႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တျပည္လုံး တကမာၻလုံးက ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ဂုဏ္ျပဳေနၾကတဲ့ ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစုကလည္း အဲလို ဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ခံယူထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က အမ်ားႀကီးျဖည့္စြက္ၿပီးလည္း ေျပာစရာမလိုပါဘူး။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ဂုဏ္ျပဳခ်င္သူေတြထဲမွာ တဦးအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္က ေဒၚစုနဲ႔ သိပ္ၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိသူမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ၁၉၈၈ ခု အေရးေတာ္ပုံကာလအတြင္းမွာ က်ေနာ္က စာနယ္ဇင္းသမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦးနဲ႔ ေဒၚစုကို စေတြ႔ပါတယ္။ ေနာက္က် က်ေနာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ စတင္တည္ေထာင္တဲ့အထဲမွာ ပါသြားပါတယ္။ ေနာက္ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္တေယာက္အေနနဲ႔ ေဒၚစုနဲ႔တြဲၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ (၈) လ (၉) လေလာက္ၾကာပါတယ္။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ၈၉ ခုနွစ္ ဇူလုိင္ (၄) ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲေရာက္သြားတာ အခု က်ေနာ္အျပင္ေရာက္တဲ့ထိ ဒီေန႔ထိပဲ ေဒၚစုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ မေတြ႔ေတာ့ဘူးဗ်။ ေဒၚစုနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ မေတြ႔တာ ေရွ႕လဆို ႏွစ္ေပါင္း (၂၁) ေလာက္ျဖစ္သြားၿပီဗ်။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေဒၚစုကို ပုဂၢိဳလ္အရ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားႀကီး သိၿပီး ေျပာစရာရိွတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာေလးတခုကေတာ့ ေဒၚစုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္၊ ေဒၚစုရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိ၊ ေဒၚစုရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးစြမ္းရည္ အဲဒီလိုဟာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ က်ေနာ္ အမ်ားျပည္သူမ်ား ခံစားရသလို က်ေနာ္လည္း ခံစားၾကည့္မိၿပီးေတာ့ နားလည္တဲ့လူတေယာက္လို႔ က်ေနာ္ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီထဲက ထူးထူးျခားျခားေလး က်ေနာ္ေျပာခ်င္တဲ့အခ်က္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကဗ်ာတပုဒ္ေရးဖူးပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္ နည္းနည္းရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာက ဘာလည္းဆိုေတာ့…

“ရဲ … ဇြဲ … ဉာဏ္ … စည္း …တာ၊
မေၾကာက္တရား ေတးကဗ်ာ …
မီးလွ်ံထဲက ၾကာ”

ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ေရးပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာဆိုေတာ့ ဒီလုိ အတိုေလးေရးမွသာ ေနာက္ပိုင္းလည္း မွတ္မိတယ္၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျပာဆိုတာလည္း လြယ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ တုိတိုေလးပဲ ေရးပါတယ္။ ဒီကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ အခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ေတြကို ထည့္သြင္းၿပီးေတာ့ ေရးတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကဗ်ာကို နည္းနည္းေလး ရွင္းျပပါရေစ။

“ရဲ” ဆိုတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ရဲရင့္တယ္၊ ရဲစြမ္းသတၱိရိွတယ္၊ ဒါကို က်ေနာ္ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ရဲ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္မ်ားနဲ႔အညီ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၀ီရိယရိွျခင္းကိုလည္း ရဲ ဆိုတဲ့အထဲမွာ ထည့္ခ်င္ပါတယ္။ ၀ီရိယရိွျခင္းဆိုတာ ရဲစြမ္းသတၱိရိွျခင္း၊ ႏိုးၾကားထႂကြျခင္းဆုိတာေတြ အကုန္လုံးက အက်ဳံး၀င္ေနပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဘာလုပ္လုပ္ အင္မတန္ရဲရင့္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဆုံးျဖတ္ႏိုင္တယ္။ အလားတူ အဲဒီရဲရင့္တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ အလြန္ကို ႀကီးမားတဲ့ လုံလ၀ီရယလည္း ရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တခု “ဇြဲ” ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းသိေနၾကတဲ့ ဇြဲႀကီးျခင္း၊ မာန္ႀကီးျခင္းေပါ့ဗ်ာ။ သို႔ေသာ္ တဘက္ကေနေျပာရင္ ဇြဲ ဆိုတာ စြဲၿမဲျခင္းကိုဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ကတည္းကေနၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတည္ေဆာက္မယ္၊ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ထုတ္မယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္မယ္ဆိုတဲ့၊ ျပည္ေထာင္စုသစ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္မယ္၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး၊ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး ဆိုတာမ်ဳိးကို ထူေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ေနာက္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို ၿဖိဳဖ်က္မယ္ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ အလုပ္လုပ္လာခဲ့တဲ့ သူရဲ႕ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ဒီေန႔အထိလည္း စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ကိုင္ေဆာင္တုန္းပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ အက်ဥ္းက်ခံရတာ (၁၄) ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ သို႔ေသာ္ အာဏာရွင္ေတြဆီမွာ ဒူးေထာက္ျခင္း၊ အညံ့ခံျခင္း၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးျခင္း၊ လူရာသြင္းျခင္းကို မခံဘဲနဲ႔ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္တာကို ခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က “ဇြဲ” ဆိုတဲ့စကားလုံးကို သုံးတာပါ။

ေနာက္ “ဉာဏ္” ဆိုတာကေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အလြန္ထူးခၽြန္တဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြ၊ ဉာဏ္ပညာေတြ အေျမာ္အျမင္ေတြ ရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးတခုတည္းတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမႈေရးကိစၥေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ လူငယ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕စည္းလုံးညီၫြတ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ဟာ အလြန္ႀကီးမားတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္ “စည္း” ဆိုတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ စည္းကမ္းႀကီးွျခင္း၊ စည္းကမ္းသိျခင္း၊ စည္းကမ္းကို လုိက္နာျခင္း၊ စည္းကမ္းကို ၫႊန္ျပျခင္းဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထဲမွာ ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ (၂၄) ရက္ေန႔တုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႔ပါတယ္။ အဲဒါက ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးအတြင္းမွာ ထူေထာင္ထားတဲ့ စာေပသမဂၢစင္ျမင့္ေပၚမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စကားေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမိန္႔ခြန္းထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီမိုကေရစီလုိခ်င္ရင္ စည္းကမ္းရိွၾကပါ ဆိုတဲ့စကားကို ေျပာပါတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့စကားကို အခုမွ ေျပာျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ဆိုလိုတာက ဒီမိုကေရစီဆုိတာဟာ လိုခ်င္ရင္ စည္းကမ္းျပည့္၀ျခင္းနဲ႔သာ တည္ေဆာက္လို႔ရမယ္ ဆိုတာကို ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ရည္ရြယ္သလုိ တုိင္းျပည္လူထုကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔၊ စည္းကမ္းနဲ႔အက်ပ္ကိုင္ဖို႔ဆိုတဲ့ အႀကံဆိုးေတြနဲ႔ ေျပာတဲ့စကားမဟုတ္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စည္းကမ္းဆိုတာဟာ လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ေလာက၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တည္ၿငိမ္ဖို႔ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုင္စြဲေရွး႐ႈတဲ့ စည္းကမ္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးစကားလုံး “တာ” ဆိုတာကေတာ့ တာ၀န္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ စည္းကမ္းရိွ႐ုံတင္မကဘူး။ တာ၀န္သိတယ္၊ တာ၀န္လည္းယူတယ္၊ တာ၀န္ကိုခံတယ္။ အခုစစ္အစိုးရဆိုရင္ သူက စည္းကမ္းရိွဖို႔ပဲေျပာတယ္။ လူေတြကို ႀကိမ္ေဆာ္ခ်င္တဲ့ သေဘာထားသာ ရိွပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔ စည္းကမ္းေတြခ်ဖို႔သာ ရည္ရြယ္ၿပီး စည္းကမ္းရိွတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုၿပီး ေႂကြးေၾကာ္ေနတာ။ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈဆိုတာေတြက်ေတာ့ ဘာမွမရိွလို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ ဒီေန႔ေအာ္ေနရပါတယ္၊ တိုင္းသူျပည္သားတခုလုံးဟာ ငိုျမည္းေနရပါတယ္၊ တုိင္းသူျပည္သားအားလုံးဟာ တုံးေအာက္က ဖားလို ျပားျပား၀ပ္ေနရပါတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ “ရဲ … ဇြဲ … ဉာဏ္ … စည္း …တာ” ဆိုတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရး အရည္အခ်င္း၊ အယူအဆ၊ အေတြးအေခၚ၊ အက်င့္အႀကံ အဲဒါေတြသာမကဘဲနဲ႔ သူရဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြးအေခၚ အယူအဆ အက်င့္အႀကံေတြလည္း အက်ဳံး၀င္ပါတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

က်န္တဲ့ ကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ “မေၾကာက္တရား ေတးကဗ်ာ” ဆိုတာကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္း သူက မေၾကာက္တရားကို ေဟာပါတယ္။ လူေတြကို မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ လူအခ်င္းခ်င္းလည္း မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ စနစ္ဆိုးေတြကိုလည္း မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ ေထာင္လို လူေတြကို ညႇဥ္းပန္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဖိႏွိပ္တဲ့ အရာ၀တၳဳကိုလည္း မေၾကာက္ၾကနဲ႔လုိ႔ မေၾကာက္တရားကို ေဟာပါတယ္။
အဲဒီ မေၾကာက္တရားဟာဆိုရင္ ယေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ ပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြအားလုံး သီက်ဴးၾကမယ့္ ေတးကဗ်ာျဖစ္တယ္လို႔ က်ေနာ္တင္စားၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ “မီးလွ်ံထဲက ၾကာ” လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္အတြင္းမွာ (၁၄) ႏွစ္ေလာက္ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ခံေနရတယ္။ အဲဒီလိုၾကားထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီေန႔ထိလည္း ဒီမိုကေရစီေအာင္လံကို လႊင့္ထူၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ဆီလည္း ေရွး႐ႈခ်ီတက္ၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ျပည္သူလူထုနဲ႔အတူလည္း တသားတည္း ေနၿမဲေနေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆိုတဲ့ စစ္ကၽြန္ဘ၀ကို သက္ဆိုးရွည္ေစမယ့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တရား၀င္ျပဳလုပ္မယ့္ ဥပေဒလိုဟာမ်ဳိးကို လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆန္႔က်င္ဖို႔အတြက္ ပ်က္ကြက္ေနၾကတယ္။ ေနာက္တခါ အဲဒီအေျခခံဥပေဒကို ေပၚေပါက္ေစမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ပါတီအဖြဲ႔အစည္းကို မွတ္ပုံတင္ေနၾကတယ္။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းအသစ္ေတြ ထူေထာင္ၿပီေတာ့ မွတ္ပုံတင္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒီလိုမတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကို ျငင္းပယ္တယ္ဆိုတာကို အတိအလင္း တုိင္းသိျပည္သိ ေၾကညာၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒဟာ တရားမွ်တျခင္းမရိွဘူး မတရားတဲ့ဥပေဒျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပါတီကို ဘယ္ေတာ့မွ မွတ္ပုံမတင္ဘူးဆိုတဲ့စကားမ်ဳိးေတြ ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေနအထားဟာ တကယ့္မီးပုံထဲမွာ ၾကာပြင့္သလို ပြင့္ေနတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔တိုင္းျပည္တျပည္လုံးဟာ မီးလွ်ံထဲမွာ က်ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲလို မီးလွ်ံထဲမွာေတာ့ တပြင့္ေသာၾကာဟာ ပြင့္ေနပါတယ္။ အဲဒါဟာျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါပဲလုိ႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဦးဉာဏ္၀င္း (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

(၆၅) ႏွစ္ဆိုတာ မငယ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ (၆၅) ႏွစ္ကာလ ေရာက္တဲ့တုိင္ေအာင္ ဇြဲ၊ သတိၱ၊ ပညာနဲ႔ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီး အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ဖို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။




ဦးအုံးႀကိဳင္ (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာနိုင္ငံျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳဆုံး အားကိုးဆုံး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အားကိုးေလာက္ေအာင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ေမတၱာေစတနာေတြ ထားၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးအတြက္ အခုထိ အနစ္နာခံၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေနတာ ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ တည္ရိွမႈဟာ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ႀကီးျဖစ္တယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ရာသက္ပန္ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ေမြးေန႔မွာ က်ေနာ္ဆုေတာင္းခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈမွာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္လုံးဟာ သူ႔ဖခင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးတုန္းက လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပန္းကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ တညီတၫြတ္တည္း တစည္းတလုံးတည္း အတက္ႂကြဆုံး ႀကိဳးပမ္းၾကၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီေအာင္ပန္းကို က်ေနာ္တို႔ ဆြတ္ခူးႏိုင္မယ္လို႔ အျပည့္အ၀ ယုံၾကည္ေၾကာင္းလည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေဒါက္တာေမ၀င္းျမင့္ (ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီရေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္လုံးလုံး ဘ၀တခုလုံး ေပးဆပ္ထားၿပီးေတာ့ အသက္စြန္႔ရန္ ၀န္မေလးတဲ့ တကယ့္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကို က်မအေနနဲ႔ ေလးစား ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။ ၁၉-၆-၂၀၁၀ မွာက်မယ့္ ေဒၚစုေမြးေန႔မွာ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စုံပါေစလို႔ က်မတို႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အမ်ဳိးသမီးအားလုံးကိုယ္စား က်မအေနနဲ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သအပ္ပါတယ္။ က်မတို႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းရိွသေရြ႕ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ က်မတို႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ (၆၅) ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ ေဒၚစုနဲ႔တကြ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး လြတ္ေျမာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

မျဖဴျဖဴသင္း (ရန္ကုန္တုိင္း ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔၀င္)
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေမြးေန႔တိုင္းဟာ ေမြးေန႔ရွင္မပါဘဲ က်င္းပခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း က်မတို႔လူထုေတြအားလုံးကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚမွာ ယေန႔တိုင္ သူ႔ရဲ႕စြမ္းေဆာင္မႈေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပီသမႈေတြ၊ သူ႔ရဲ႕အနစ္နာခံမႈေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းရိွျပည္သူေတြ အားလုံးကေရာ၊ တကမာၻလုံးကေရာ ေမ႔မသြားဘဲနဲ႔ ႏွစ္စဥ္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ က်မတို႔ျမန္မာျပည္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႔ အားလုံးကလည္း ယူဆၾကတယ္။ ျပည္တြင္းမွာရိွတဲ့ က်မတို႔ ျပည္သူေတြအားလုံးကေရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါမွသာလွ်င္ တုိင္းျပည္ေျပာင္းလဲမႈေတြအတြက္ကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မၾကာမီလြတ္ေျမာက္လာၿပီး က်မတို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အားလုံးအတြက္၊ တုိင္းျပည္အတြက္ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ အျမန္ဆုံး ေဆာင္ရြက္နိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

ဦးေအးသာေအာင္ (အတြင္းေရးမႉး)
ရခိုင္အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ေအအယ္လ္ဒီ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္ေဆာင္ရြက္လာတာဆိုရင္ အႏွစ္ (၂၀) လည္း ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ အသက္လည္း (၆၅) ႏွစ္ ရိွၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ တကယ့္အေရးပါတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ရိွနအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးအရ အမ်ဳိးသားေရးကိစၥေတြမွာ ေဆြးေႏြးေဆာင္ရြက္ဖို႔ ကိစၥေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈပယ္ခ်ေနတာဟာ တကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ ျပည္သူေတြအတြက္ေရာ အင္မတန္မွ နစ္နာတဲ့ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္တခ်က္လို႔ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ နအဖက လ်စ္လ်ဴ႐ႈေပမယ့္ အခုမဟုတ္ေပမယ့္ တေန႔တခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါ၀င္တဲ့ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးဟာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျဖစ္ကိုျဖစ္လာရမယ္လို႔ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။


သခင္ခ်န္ထြန္း (၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား တရပ္လုံးက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္တဲ့အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ ဒီမိုကေရစီရရိွေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ မိမိခင္ပြန္း သားသမီးေတြကုိပါ မငွဲ႔ကြက္ဘဲနဲ႔ တုိင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားအတြက္၊ ဒီမိုကေရစီရရိွေရးအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိး အနစ္နာခံၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ၿပီးေတာ့ သူလိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

တခ်ိဳ ့တိုင္းရင္းသားေတြ က လက္မခံေသးဖူးဆိုရင္ က်မတို ့က သူတို ့ကို အျမင္က်ယ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ႀကားရပါမယ္

Friday, June 18, 2010

(၁၄)ႀကိမ္ေျမာက္ျမန္မာနိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန ့ ေအာင္ျမင္စြာက်င္ပခဲ့ျခင္း



ဒီေနရာမွာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္း သားေတြရဲ႔ အားက်ေလးစားစရာ လုပ္ရပ္ ေတြကိုလဲ က်မမေဖာ္ျပပဲမေနႏုိင္ပါဘူး။ ဒီ ႏုိင္ငံတာ၀န္ လႈပ္ရွားမႈမွာ သူတုိ႔တေတြ အားလံုးသိပ္ၿပီး သတၱိရွိထက္ျမက္ၾကရုံမကပဲ သေဘာထားျပည့္၀ၾကၿပီး အႀကံသစ္ဥာဏ္ သစ္မ်ားကို လြယ္ကူစြာ နားလည္လက္ခံႏုိင္ ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ စုေပါင္း စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြဟာ သိပ္ကို အံ့ၾသ ဂုဏ္ယူေလးစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ တုိင္း ျပည္ရဲ႔ ဦးေဆာင္တာ၀န္ေတြကို ပခံုးေျပာင္း ယူၾကမယ့္ သူေတြဆိုတာ စဥ္းစားမိရင္မ်ား စြာႏွစ္ေထာင္း အားရစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အနာဂတ္ကို သူတုိ႔ရဲ႔ လက္ထဲမွာ တေန႔က်ရင္ စိတ္ခ်လက္ခ်အပ္ႏုိင္ ၾကမယ္လို႔ က်မခိုင္ခိုင္မာမာယံုၾကည္ပါ တယ္။ ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္
















လူထုေခါင္းေဆာင္၏ေမြးေန ့သည္ျမန္မာနိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန ့ျဖစ္သည္။

Thursday, June 17, 2010

လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္၏ (၆၅) နွစ္ျပည့္ေမြးေန ့ နွင့္ (၁၄)ႀကိမ္ေျမာက္ျမန္မာနိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန ့ အား
ျမန္မာျပည္နယ္စပ္တစ္ေနရာတြင္ ေအာက္ပါ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားမွစုေပါင္း၍က်င္းပမည္ျဖစ္သည္။





































ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ေမြးေန ့ျမန္မာနိုင္ငံအမ်ိဳးသမီးမ်ားေန ့တြင္အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ (အေမရိကန္) မွေပးပို ့ေသာ သ၀ဏ္လႊာ




သူတုိ႔ အာဏာကို ေနာက္ဆံုးရႏုိင္သေလာက္ထိ ေသြးရူးေသြးတန္း ဖက္တြယ္ ေနတယ္လို႔ပဲ ယူဆရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။”

Wednesday, June 16, 2010

အေမစုစာ၊ အေမစု ကဗ်ာ (အပိုင္း ၉)...

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြ ေဖာ္ျပေပးတဲ့ Mainichi ဂ်ပန္သတင္းစာပါ.. (Biruma Kara No Tegami)(ဗမာျပည္ကလာတဲ့စာ စာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုး)

တုိင္းျပည္ရဲ႔ အက်ဳိးထက္ ကိုယ့္၀ါဒ ၊ ကိုယ့္ပါတီ၊ ကိုယ္လမ္းစဥ္တုိ႔ကို ဦးစား ေပးမႈကို က်မကိုယ္တုိင္က ျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု က်မကို ေမးေလ့ရွိ တာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာေနမွာလဲတဲ့။ က်မ အရင္ကတည္းက ဒီမွာပဲ တေန႔က်ျပန္အေျခစိုက္ၿပီး ျပည္သူ႔ စာၾကည့္တုိက္ေတြ အျမိဳ႔ ျမိဳအနယ္နယ္မွာ ဖြင့္ၿပီး စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ စာသင္ေၾကးေထာက္ပံ့မႈ လုပ္ ငန္းေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီမုိ ကေရစီ စနစ္ေျပာင္းလဲၿပီး က်မႏုိင္ငံေရးထဲ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီရည္မွန္း ခ်က္ေတြကိုေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ မယ္လို႔ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္။

မွန္တာေျပာရရင္ အေရာင္အေသြးစံု၊ ၀ါဒစံုတဲ့ ႏုိင္ငံေရး သမားေဟာင္းႀကီး အခ်ဳိ႔ဟာ က်မကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနၾကပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္က်မဟာ သူတုိ႔ရဲ႔ အကူအညီ ကို နားလည္မႈတစ္ခ်က္အေပၚ တိတိက်က် မူတည္ၿပီးမွ လက္ခံခဲ့တာျဖစ္ တယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးအတြက္သာ လုပ္ကိုင္ေန တာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးရွာလိုမႈ၊ အနာဂတ္ ႏုိင္ငံေရးအေျခသာမႈတုိ႔ကို လံုး၀မပါဘူးဆုိတဲ့ နားလည္ခံယူခ်က္ပဲျဖစ္ ပါတယ္။
“ဗမာ့တပ္မေတာ္ကလည္း အင္မတန္မွအေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ပါ။ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ကိုက်မရဲ႔ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ တပ္မေတာ္ဟာ လက္နက္ကိုင္ အာဏာရွင္ဖိႏွိပ္သူမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမသြားရန္ ေဖေဖက အထပ္ထပ္ သတိေပးဖူးပါတယ္။ လူအမ်ားစုကေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ အာဏာရူးလူတစုရဲ႔ ၾကိဳးကိုင္အလြဲသံုးစား ျပဳလုပ္မႈကိုခံေနရ တယ္လို႔ ယူဆေနၾကပါတယ္။”

လက္ရွိ အာဏာရအစိုးရ အတင္းအၾကပ္ေစခိုင္းမႈ ေၾကာင့္ ဂုဏ္သိကၡာၫိႈးႏြမ္းခဲ့ရလို႔ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သား အမ်ားျပားဟာလဲ မေက် မနပ္ျဖစ္ေနတာ တေန႔တျခား ထင္ရွားလာပါၿပီ။
ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ က်မနဲ႔ အနီးကပ္ အလုပ္လုပ္တဲ့အဖြဲ႔မ်ားဟာ ႏုိင္ငံေရး၀ါဒီမ်ားလံုး၀မဟုတ္ပဲ အမ်ားစုက ေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ေပးမယ့္ ဒီမိုကရစီစနစ္ကိုသာ ေတာင့္တၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


ေတာ္လွန္ေရးမုန္တိုင္းအလယ္

ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀န္းမွာ ေၾကကြဲ ဖြယ္ရာေတြ၊ စက္ဆုပ္ထိပ္လန္႔စရာေတြ၊ ေဒါသအမ်က္ထြက္စရာေတြ မယံုႏုိင္စဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက မခံမရပ္ႏုိင္ေတာ့လြန္းလို႔ ရုတ္တရက္တညီတၫႊတ္တည္း ေပၚထြက္လာရတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည္႔အ၀ခံစားလုိမႈ ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာ မုခ်ဧကန္ေအာင္ပြဲခံရ မယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ေက်ာ္လႊား လ်က္ရွိပါတယ္။

၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာႀကံဆလုပ္ကိုင္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္ခဲ့တာ ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားတုိ႔ရဲ႔ ပင္ကို အရည္အခ်င္းေတြဟာ ဖိႏွိပ္မႈခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ အေရးၾကံဳလာရင္ေတာ့ ျပည္သူလူထုတရပ္ လံုးဟာ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္စြာ လုပ္ကိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္တာကို အထင္းသားေတြ႔ျမင္ ႏုိင္ပါတယ္။ အစုိးရယႏၱရားလံုး၀ရပ္စဲၿပီး ရဲ တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကလည္း လံုျခဳံေရးမေပးႏုိင္ ေတာ့တဲ့အေျခအေနမွာ ရဟန္း၊သံဃာနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားအဓိက ပါ၀င္တဲ့ရပ္ကြက္ လံုòခံေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ားက တုိင္းျပည္အႏွ႔ံ ေပၚထြက္လာ ၾကပါတယ္။ သမဂၢမ်ဳိးစံု၊ အဖြဲ႔ မ်ဳိးစံုဟာ ဒီမုိကေရစီရရွိေရး အတြက္ ညီၫႊတ္စြာေဆာင္ ရြက္ၾကဖို႔ တဖြဲ႔နဲ႔တဖြဲ႔ ကြင္း ဆက္မျပတ္ ဆက္သြယ္ႏုိင္ခဲ့ ပါတယ္။လြတ္လပ္စြာ အစည္း အရုံးတည္ေထာင္ခြင့္ တားျမစ္ ထားတာကို အရင္လကမွ ခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး အသီးသီး အဖြဲ႔ အစည္းေတြ ဖြဲ႔ၾကရတဲ့ ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးဟာ (ဒီေလာက္ အခ်ိန္တိုအတြင္း) ဒီေလာက္ ညီၫႊတ္မႈရွိတာဟာလြန္စြာပဲ အံ့ၾသ (ဂုဏ္ယူ)ဖြယ္ ျဖစ္ပါ တယ္။ အစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပ်က္ျပား သြားတာေၾကာင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ ဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲမ်ားရွိလာၿပီး ကုန္ ေစ်းႏႈန္းႀကီး ျမင့္မႈနဲ႔စားနပ္ရိကၡာရွားပါးမႈတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာ ပါတယ္။ ဒီကိစၥတင္မက ေဆး၀ါး ရွားပါးမႈ ျပႆနာကိုပါ ျပည္သူလူထုက ကိုယ့္ ဟာကိုယ္ စုေပါင္းေျဖရွင္းေနၾကပါတယ္။

ျပည္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ စည္းကမ္းေသ၀ပ္ညီၫႊတ္မႈရွိတယ္ဆုိတာ ေနာက္ ဆံုးသာဓကျပရရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္လွတဲ့ စက္တင္ဘာ(၈)ရက္ လူထုဆႏၵျပပြဲမွာ လူ တစ္သန္း ေက်ာ္ပါ၀င္တာေတာင္ (အခ်င္းခ်င္း)လံုး၀ ျပႆနာမျဖစ္ခဲ့တာကို ေထာက္ရႈ ႏုိင္ပါ တယ္။လက္ရွိအစုိးရ ျပန္ၾကားေရးက လုယက္မႈ၊ မီးကြင္းပစ္နဲ႔ အျခားအဖ်က္လုပ္ငန္းမ်ားကို အသားေပး ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ လက္ရွိအစုိးရရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုက ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို တမင္ ဖန္တီး စတင္ေစခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ယခုသိ လာပါၿပီ။ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာ ညီၫႊတ္မႈကို တတ္အားသေရြ႔ စြမ္း ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ လက္ရွိအစိုးရရဲ႔ တစိတ္တပိုင္းက မင္းမဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ တြန္းပို႔ေနတာဟာ အလြန္ထူးဆန္း ရြံရွာစရာ ျဖစ္ရပ္တခုပါပဲ။ဒီမုိကေရစီကို ေတာင္းဆုိသူမ်ား အားလံုးက သိကၡာရွိစြာ ဆင္ျခင္ၾကလုိ႔သာ အေျခအေနဒါထက္ ပိုဆုိးမသြားတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသူေတြ ဥာဏ္မမီ ေလာက္ေအာင္ပဲ လက္ရွိအစုိးရ အဖြဲ႔၀င္ တခ်ဳိ႔ ဟာ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ျပည္သူ တရပ္လံုးရဲ႔ ဆႏၵကို လြန္ဆန္ေနၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္မွာ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေစဖို႔နဲ႔ ရာဇ၀င္မွာ စာမတင္ဖူး ေလာက္ေအာင္ သူတုိ႔ကို ညီညီၫႊတ္ၫႊတ္ ကန္႔ကြက္သူေတြကို နစ္နာဒုကၡေရာက္ေစဖို႔ ဘဲ အဓိကလုပ္ကိုင္ ေနပံုရပါတယ္။

“အစုိးရပိုင္းအားလံုးကေတာ့ ဒီလိုယုတ္မာရက္စက္တဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္ေထာက္ခံေနၾကမွာမဟုတ္တာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒီအဖ်က္ လုပ္ငန္းအစီအစဥ္ ေတြဟာလည္း အစပိုင္းမွာတင္ ပ်က္ျပား သြားၾကရတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူ အနည္းစုကသာ သူတုိ႔ အာဏာကို ေနာက္ဆံုးရႏုိင္သေလာက္ထိ ေသြးရူးေသြးတန္း ဖက္တြယ္ ေနတယ္လို႔ပဲ ယူဆရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။” ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရရွိဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကသူေတြက ဘယ္သူေတြလဲလို႔ ေမးႏုိင္ စရာ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ မဆလပါတီ လက္ေအာက္မွာ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြား ေရး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကို ခါးစည္းခံခဲ့ၾကရ တဲ့ သူမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မဆလပါတီရဲ႔ ရမ္းကားစြာ ဖိႏွိပ္မႈ၊ စီးပြားေရး(အသိပညာ) ကင္းမဲ့မႈတုိ႔ဟာ ျပည္သူေတြ ညီၫႊတ္ထႂကြဖို႔အတြက္ မရည္ ရြယ္တဲ့ တြန္းအားႀကီးတရပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ မဆလပါတီကို ယခုထက္ထိ သစၥာေစာင့္ေနေသးသူမ်ားဟာလည္း အုပ္စုိး သူမဆလပါတီနဲ႔ အအုပ္စိုးခံလူထု အၾကား ကြာဟမႈႀကီးမားပံု သာဓကတစ္ခုပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ လူတခ်ဳိ႔ဟာ လက္စားေခ်လိုတဲ့စိတ္ ရွိၾကေပမယ့္ အမ်ားစု ကေတာ့ တရားမွ်တသက္ၫွာစြာ ေထာက္ ထားၾကမွာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

“ဗမာ့တပ္မေတာ္ကလည္း အင္မတန္မွအေရးပါတဲ့ အခန္းက႑ပါ။ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ကိုက်မရဲ႔ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ တပ္မေတာ္ဟာ လက္နက္ကိုင္ အာဏာရွင္ဖိႏွိပ္သူမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမသြားရန္ ေဖေဖက အထပ္ထပ္ သတိေပးဖူးပါတယ္။ လူအမ်ားစုကေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ အာဏာရူးလူတစုရဲ႔ ၾကိဳးကိုင္အလြဲသံုးစား ျပဳလုပ္မႈကိုခံေနရ တယ္လို႔ ယူဆေနၾကပါတယ္။”

ဒီလူနည္းစုရဲ႔ ရာထူးအာဏာ ဆက္လက္တည္တံ့ဖို႔နဲ႔ အခြင့္ထူးေတြ ဆက္လက္ခံစားဖို႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ တပါတီစနစ္ ရွင္ သန္မႈေပၚမွာဘဲ တည္ေနပါတယ္။ လက္ရွိ အာဏာရအစိုးရ အတင္းအၾကပ္ေစခိုင္းမႈ ေၾကာင့္ ဂုဏ္သိကၡာၫိႈးႏြမ္းခဲ့ရလို႔ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သား အမ်ားျပားဟာလဲ မေက် မနပ္ျဖစ္ေနတာ တေန႔တျခား ထင္ရွားလာပါၿပီ။ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသူတုိင္းကေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲသြားမွာကို စိုးရိမ္ေနၾကပါတယ္။ ျပည္သူ ေတြ လိုလားေတာင့္တလွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ေစာစီးေအးခ်မ္းစြာ ေျပာင္းလဲႏုိင္မွ ဗမာ့ တပ္မေတာ္ကလဲ သူ႔ရဲ႔ စစ္မွန္တဲ့လုပ္ငန္း တာ၀န္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ဆက္လက္ ထမ္း ေဆာင္သြားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္လံုးကၽြတ္ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုတဲ့လႈပ္ရွားမႈႀကီးမွာ က်မဘယ္လို ပါ၀င္ လာပါသလဲလို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမးၾကပါတယ္။ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ဖခင္လို႔ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ က်မအေဖရဲ႔ သမီးျဖစ္ေလေတာ့ က်မဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းကို အစဥ္တစိုက္ ဂရု ျပဳခဲ့ပါတယ္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက ျပည္ေထာင္ စု ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ သမိုင္း နဲ႔ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို စိတ္ ၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ က်မႏွစ္ႏွစ္ သမီးအရြယ္မွာ ေဖေဖကြယ္လြန္ခဲ့လို႔ ေဖေဖ့ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မသိလိုက္ရပါဘူး။ အလိုလိုက္တဲ့ ၊ ခ်စ္ၾကင္နာ တဲ့ ဖခင္ျဖစ္ၿပီး ေျဖာင့္မတ္တဲ့ သိကၡာနဲ႔ တိုင္း ျပည္အက်ိဳးကို အၿမဲတမ္း ကိုုယ္က်ဴိးထက္ အေလးထားလိုလားခဲ့တဲ့ လူတေယာက္လို႕ပဲ နားလည္ မွတ္သားခဲ့ပါတယ္။

က်မလူလားေျမာက္ၿပီး ေဖေဖ့ ဘ၀နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေအာင္ျမင္မႈေတြကို သုေတသနျပဳေတာ့မွဘဲ သူ႔သက္တမ္း (၃၂) ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့လူ၊ ဘယ္လိုလူဆိုတာ က်မပိုၿပီး သိနားလည္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွဘဲ တိုင္း ျပည္သစၥာေစာင့္သိတဲ့ မ်ဴိးခ်စ္ေခါ္င္းေဆာင္ တေယာက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္ယူေလးစားခဲ့ရုံမကဘဲ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေဖေဖနဲ႔ က်မ တူညီေနတာ ေတြ႔ရ လို႔ ေဖေဖ့ကို အနီးကပ္ရင္းႏွီးစြာ သိရသလိုခံစားမိပါတယ္။ ေဖေဖ့စိတ္နဲ႔ နီးစပ္လြန္းလို႔ က်မဟာ က်မရဲ႔ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ေလးနက္စြာ တာ၀န္ယူခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ယခုလက္ရွိ အစိုးရ အာဏာသိမ္းလိုုက္ခ်ိန္မွာ က်မဟာ အိႏိၵယ ျပည္မွာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အေမက ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ သံ အမတ္ႀကီးအေနနဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစိုးရနဲ႔ က်မရဲ႔ဆက္ဆံေရးဟာ ေျပလည္လွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

အစိုးရပိုင္းလူတခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေဖေဖ့ အေပၚသစၥာရွိစြာ ခ်စ္ခင္ၾကလြန္းလို႔ က်မတို႔မိသားစုကိုလည္း ခင္မင္ရင္းႏွီး ေလးစားစြာ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္။ တဘက္မွာေတာ့ ေဖေဖ့နာမည္ကို တြင္တြင္အသံုးခ် ရင္း ေဖေဖခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္အက်ဳိးျပဳဖို႔ အဓိကက်တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို လံုး၀ မလိုက္နာခ့ဲတဲ့ လူတစုကရွိေနျပန္ပါတယ္။ သူတို႔ထဲမွာေတာ့ က်မတို႔ မိသားစုအေပၚ ၀န္တိုမႈေတြပြားၿပီး က်မတို႔ကို အႏၱရာယ္ တရပ္လို႔ ျမင္တဲ့လူေတြလည္း ပါေနပါတယ္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္က က်မအိမ္ခဏျပန္လာစဥ္၊ က်မဟာ အစိုးရကို တန္ျပန္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္မွာလားလို႔ မသိမသာတီးေခါက္ေမးျမန္း ခဲ့ပါတယ္။ က်မက ဒီလိုလုပ္ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံျခားကေနလွမ္းမလုပ္ဘူး။ ႏိုင္ငံ ေရးလႈပ္ရွားမႈလုပ္ရင္ ႏိုင္ငံတြင္းမွာေနရင္း လုပ္မွာဘဲလို႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ က်မႏိုင္ငံျခားမွာ ႏွစ္အတန္ၾကာ ေနခဲ့လို႔လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ျပႆနာအရပ္ ရပ္ကို ႏိုင္ငံတကာအျမင္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ျမင္ကြင္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ သံုးသပ္ေလ့လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

မၾကာခဏလည္း အိမ္ျပန္ခဲ့လို႔ တိုင္းျပည္အတြင္း ျဖစ္ေပၚ ေနသမ်ကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ မဆလပါတီရဲ႔လက္ေအာက္မွာ တတုိင္းျပည္လံုးအေျခအေနယို ယြင္းလာတယ္ဆိုတာ သိသာ လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မအေနနဲ႔ အင္တိုက္အားတိုက္ ေထာက္ခံစရာ အမ်ားစုပါ၀င္တဲ့ ဆန္႔က်င္ လႈပ္ရွားမႈကိုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလအိမ္ျပန္ လာေတာ့မွဘဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတြရဲ႔ စိတ္သေဘာထားေတြ မ်ားစြာေျပာင္းလဲေန တာေတြ႔ရၿပီး အစိုးရကိုဆန္႔က်င္တဲ့ လႈပ္ရွား မႈ ျဖစ္ေပၚဖို႔ အခိ်န္ဟာ နီးကပ္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပသူေတြကို ၾသဂုတ္လအတြင္းက ရက္ရက္စက္စက္ သုတ္သင္သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တာကလည္း ဒီလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္ကို ျမင့္မားေစခဲ့ၿပီး ျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ဖို႔ က်မကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ခုကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေသြးထြက္ သံယိုမျဖစ္ ေစခ်င္တာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ေနာက္တခုက အေဖ့သမီးအေန နဲ႔ တိုင္းျပည္အေပၚ တာ၀န္ေစာင့္သိရမယ္လို႔ ခံယူထားတာေၾကာင့္ တေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။

မွန္တာေျပာရရင္ အေရာင္အေသြးစံု၊ ၀ါဒစံုတဲ့ ႏုိင္ငံေရး သမားေဟာင္းႀကီး အခ်ဳိ႔ဟာ က်မကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနၾကပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္က်မဟာ သူတုိ႔ရဲ႔ အကူအညီ ကို နားလည္မႈတစ္ခ်က္အေပၚ တိတိက်က် မူတည္ၿပီးမွ လက္ခံခဲ့တာျဖစ္ တယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးအတြက္သာ လုပ္ကိုင္ေန တာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးရွာလိုမႈ၊ အနာဂတ္ ႏုိင္ငံေရးအေျခသာမႈတုိ႔ကို လံုး၀မပါဘူးဆုိတဲ့ နားလည္ခံယူခ်က္ပဲျဖစ္ ပါတယ္။

တုိင္းျပည္ရဲ႔ အက်ဳိးထက္ ကိုယ့္၀ါဒ ၊ ကိုယ့္ပါတီ၊ ကိုယ္လမ္းစဥ္တုိ႔ကို ဦးစား ေပးမႈကို က်မကိုယ္တုိင္က ျပင္းထန္စြာ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္တုိင္းဟာ မိမိနဲ႔ သင့္ ေတာ္မယ့္ မိမိအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊စနစ္ေတြ တည္ေထာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္အားျဖင့္ က်မနဲ႔ အနီးကပ္ အလုပ္လုပ္တဲ့အဖြဲ႔မ်ားဟာ ႏုိင္ငံေရး၀ါဒီမ်ားလံုး၀မဟုတ္ပဲ အမ်ားစုက ေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ေပးမယ့္ ဒီမိုကရစီစနစ္ကိုသာ ေတာင့္တၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုအခိ်န္ဟာ ျပည္လံုးကၽြတ္ ညီညြတ္ေရး ၾကိဳးစားရမယ့္အခ်ိန္ပါ။ ေနာင္အခါ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြထူေထာင္ႏုိင္ဖို႔ အတြက္ အာဏာ အုတ္ျမစ္ခ်ထားရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို ႏုိင္ငံေရးပါတီ ထူေထာင္မွာလားလို႔ေမးၾကေတာ့ က်မဒီလိုလုပ္ဖို႔ မလိုလား မႏွစ္သက္ပါဘူးလို႔ ေျဖ တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔လက္ရွိၾကိဳးပမ္း ေနၾကတဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္တည္တံ့ဖို႔အတြက္ တကယ္ဘဲ လိုအပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်မ ၀င္မပါခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးထဲကို ၀င္ပါရမွာျဖစ္ ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု က်မကို ေမးေလ့ရွိ တာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ျမန္မာ ႏုိင္ငံမွာေနမွာလဲတဲ့။ က်မ အရင္ကတည္းက ဒီမွာပဲ တေန႔က်ျပန္အေျခစိုက္ၿပီး ျပည္သူ႔ စာၾကည့္တုိက္ေတြ အျမိဳ႔ ျမိဳအနယ္နယ္မွာ ဖြင့္ၿပီး စာေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ စာသင္ေၾကးေထာက္ပံ့မႈ လုပ္ ငန္းေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီမုိ ကေရစီ စနစ္ေျပာင္းလဲၿပီး က်မႏုိင္ငံေရးထဲ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီရည္မွန္း ခ်က္ေတြကိုေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ မယ္လို႔ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ေနာက္ က်မကို ေမးေလ့ရွိၾကတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ ျပည္သူလူထု ရဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ေတာင္းဆုိေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ေအာင္ျမင္ ပါ့မလားတဲ့၊ က်မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျဖခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မွာပါလို႔။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားတစ္ရပ္လံုးရဲ႔ စိတ္သေဘာထား လုိအင္ဆႏၵေတြ နဲ႔ ကင္းကြာေနသူ မ်ား ယူဆေနၾကသလို လံုး၀မဟုတ္ပဲ ျပည္သူေတြဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ရယူႏုိင္ရုံမက ေကာင္းမြန္ ႏုိင္နင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး တိုင္းျပည္ အက်ဳိးျပဳႏုိင္မယ္လို႔ က်မတထစ္ခ်ယံု ၾကည္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္း သားေတြရဲ႔ အားက်ေလးစားစရာ လုပ္ရပ္ ေတြကိုလဲ က်မမေဖာ္ျပပဲမေနႏုိင္ပါဘူး။ ဒီ ႏုိင္ငံတာ၀န္ လႈပ္ရွားမႈမွာ သူတုိ႔တေတြ အားလံုးသိပ္ၿပီး သတၱိရွိထက္ျမက္ၾကရုံမကပဲ သေဘာထားျပည့္၀ၾကၿပီး အႀကံသစ္ဥာဏ္ သစ္မ်ားကို လြယ္ကူစြာ နားလည္လက္ခံႏုိင္ ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ စုေပါင္း စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြဟာ သိပ္ကို အံ့ၾသ ဂုဏ္ယူေလးစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတုိ႔ဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ တုိင္း ျပည္ရဲ႔ ဦးေဆာင္တာ၀န္ေတြကို ပခံုးေျပာင္း ယူၾကမယ့္ သူေတြဆိုတာ စဥ္းစားမိရင္မ်ား စြာႏွစ္ေထာင္း အားရစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အနာဂတ္ကို သူတုိ႔ရဲ႔ လက္ထဲမွာ တေန႔က်ရင္ စိတ္ခ်လက္ခ်အပ္ႏုိင္ ၾကမယ္လို႔ က်မခိုင္ခိုင္မာမာယံုၾကည္ပါ တယ္။ ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ေရးေဆာင္းပါး တစ္ခုပါ....



ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေမြးေန႔မဂၤလာ အတြက္
ဘေလာ့ခ္ဂါ ဒီမိုေဝယံ၊ ဘေလာ့ခ္ဂါ အလင္းဆက္ ႏွင့္ ဘေလာ့ခ္ဂါ ခမိခဆဲ တို႔မွစီစဥ္ပါသည္။*

က်မဟာ မတရားတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အက်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖုိ႔

Sunday, June 13, 2010

အေမစုစာ၊ အေမစု ကဗ်ာ (အပိုင္း ရ)....


ကိုယ္ရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း လူမသိ၊ ကိုယ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း ဘယ္သူမွ ဂရုမျပဳမိဘဲ စြန္႕လြတ္ အနစ္နာခံသြားၾကတဲ့ သူေတြရဲ႕သတၱိကိုေတာ့ ဘာနဲ႕မွ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။

က်မဟာ မတရားတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အက်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖုိ႔ ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲ ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ ႀကံ့ႀက့ံခံ ရပ္တည္ဖို႔ စည္းလံုးညီၫႊတ္မႈရွိဖို႔လိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေလ့ရွိ ပါတယ္။ က်မ ခဏခဏ အေျပာဆံုး အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ က်မတစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ အန္န္အယ္လဒီ တစ္ဖြဲ႔တည္းနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ မရႏုိင္ဘူး ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႔ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲမွာ ပါ၀င္သင့္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီမွာ အခြင့္အေရး ေတြရွိသလို တာ၀န္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။



ကိုယ္ရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း လူမသိ၊ ကိုယ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း ဘယ္သူမွ ဂရုမျပဳမိဘဲ စြန္႕လြတ္ အနစ္နာခံသြားၾကတဲ့ သူေတြရဲ႕သတၱိကိုေတာ့ ဘာနဲ႕မွ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။ လူေတြရဲ႕အသိအမွတ္ အျပဳမခံရပဲ၊ သတင္းေလာကရဲ႕ သတိထား ေစာင့္ၾကည့္မႈ မခံရဘဲနဲ႕ ျပသရဲတဲ့ ဒီလိုသတၱိမ်ိဳးဟာ က်မတို႔ အေပၚလႊမ္းမိုးေနၿပီး ေလးစားဂုဏ္ယူတဲ့ စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္လာေစကာ လူသားေတြ ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈ အရည္အေသြးေတြအေပၚ ယုံၾကည္မႈကို ပိုမိုခိုင္မာေစ ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးလက က်မေနအိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ခံေနရာကေန လြတ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ရက္သတၱတပတ္ၿပီး တပတ္ ကုန္သြားတာနဲ႔အမွ် ဒီလိုသတၱိမ်ဳိးကို က်မေတြ႕လာခဲ့ပါတယ္။

က်မတုိ႕ရဲ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြ လူထု ေဆြးေႏြးပြဲကို ရဲရဲရင့္ရင့္ လာေနၾကတဲ့ က်မတုိ႔ကို ေထာက္ခံ အားေပးသူေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အင္းအားေတြျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ျပသေနတဲ့ ျပယုဂ္ တစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီ အထဲမွာ ေဆြးေႏြးပြဲကို တစ္ရက္ေတာင္ မျပတ္ပဲ အၿမဲလာၿပီး က်မတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း မိသားစုသဖြယ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြ ပါရွိေနပါတယ္။
က်မတုိ႔ ျမတ္ျမတ္ႏုိ္းႏုိးနဲ႕ ေခၚေနတဲ့အေမဟာ က်မရဲ႕မိခင္ႀကီးဘ၀ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာထံုးခဲ့တဲ့ ဆံထံုးပံုစံအတုိင္း ဦးေခါင္းရဲ႕ အေပၚပိုင္းေလာက္မွာ ဆံထံုးထံုး ထားပါတယ္။ အေမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ပူပင္ေသာက ကင္းတဲ့ အျပဳံးကိုအၿမဲေတြ႕ ြရၿပီး ပန္းေသးေသးေလး ေတြကို ပန္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူဟာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ၿပီး ေအးေဆးတဲ့ အဘရယ္ ၀င္းပၾကည္လင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္ ေျမးငယ္ေလး တုိ႔နဲ႕ အတူ လာပါတယ္။ ေလးဘက္ေလးတန္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ကင္မရာမ်ားရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္မႈကို ခံေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ယံုၾကည္အသက္၀င္ကာ သစၥာေစာင့္ သိၾကေသာ လူစုရဲ႕အလယ္ေခါင္မွာ အၿမဲရွိပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆုိင္ တာေတြက ျမန္မာျပည္ဒီမို ကေရစီ ထြန္းကားေရးအတြက္ လံုး၀အေလ်ာ့ မေပးပဲ ေထာက္ခံ အားေပးေနတယ္ ဆုိတာကို ျပသေနပါတယ္။

အဲဒီလုိတုန္လႈပ္မႈမရွိပဲ ခုိင္ခုိင္မာ မာယံုၾကည္ထားတဲ့သူေတြဟာ စေန၊ တနဂၤ ေႏြေန႔မနက္ ေစာေစာဆုိရင္ က်မရဲ႕ေနအိမ္ ေရွ႕ကသူတုိ႕ရဲ႕ ထုိင္ေနက် ေနရာေလးကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ၿခံစည္းရုိးရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနရာမွာ သတင္းစာ စာရြက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ပလပ္စတစ္ အခင္းကို ျဖစ္ျဖစ္ ခင္းထုိင္ကာ ပူျပင္းလွတဲ့ေနရဲ႕ အရွိန္ကေန သက္သာရာ ရေအာင္ သစ္ပင္ေလးရဲ႕ ေသးငယ္တဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာ အရိပ္ခို ၾကပါ တယ္။ မိုးေကာင္းတဲ့ရက္ေတြဆိုရင္ သူတို႕ တစ္ေတြဟာ ခင္းထုိင္တဲ့ ပလပ္စတစ္ အခင္းေလးကို အမိုးလုပ္ၿပီး ဒလေဟာရြာေနတဲ့ မိုးေရေအာက္မွာ မေလ်ာ့ေသာ စိတ္ဓါတ္ေတြ နဲ႔ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ထုိင္ေနၾကပါ တယ္။

ဦးၾကည္ေမာင္၊ ဦးတင္ဦးနဲ႕ က်မ တုိ႔ ညေနေလးနာရီမွာ စကားေျပာဖုိ႔ ထြက္ လာၿပီဆိုရင္ သူတုိ႕ဟာ ၿခံတံခါးေရွ႕မွာ ျမတ္ႏုိးတဲ့အျပဳံးေလး ေတြနဲ႕ ၾကိဳဆုိေနပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံမ်ားျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာစည္းရုံးခြင့္၊ စုေ၀းခြင့္၊ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ျပသခြင့္ေတြရဲ႕ အေရးပါပံုကို ယံုၾကည္ လက္ခံလို႕ က်မတို႕ရဲ႕ လူထု ေဆြးေႏြးပြဲကို လာၾကတဲ့ ေထာင္နဲ႕ခ်ီၿပီး ရွိတဲ့သူေတြရဲ႕ ႏွလံုး သည္းပြတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ က်မေျပာတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစုိက္ နားေထာင္ ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္က်လက္က်နဲ႕ ရယ္ေမာဖြယ္ရာေတြနဲ႕ ျပန္လည္ တံု႕ျပန္ၾကပါ တယ္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာႏွင့္အမွ် ႏုိင္ငံျခားသား ေတြ သတင္းေထာက္ေတြက က်မ ရဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြထဲမွာ တကယ့္ကို ယဥ္ ယဥ္ေက်းေက်း ရွိတာေတြ စိတ္ေကာင္း စိတ္ျမတ္ရွိ ၾကတာေတြကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးၾကပါတယ္။

က်မတုိ႕ရဲ႕ လူထုေဆြးေႏြးပြဲဟာ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မတုိ႕အဓိက အားျပဳၿပီး ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ဟာလည္း ႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔တစ္ေတြ ျပည္သူ ေတြဆီက လာတဲ့ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာေတြကို ေျဖၾကားေပးရပါတယ္။ က်မတို႔တစ္ေတြ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ က်မတို႔တစ္ေတြ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ေနရာအသီးသီးမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္၊ တရားမ်တမႈႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန ေတြနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုလည္း ေျပာဆုိၾကပါ တယ္။ က်မတို႕တစ္ေတြ တုိင္းျပည္ရဲ႕ တုိးတက္မႈ၊ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မႈေတြကို ထိခိုက္ ေစႏုိင္တဲ့ မူ၀ါဒေတြ အစီအစဥ္ေတြကို ေ၀ဖန္ ၾကပါတယ္။ က်မတုိ႔တစ္ေတြ သမုိင္းကိုလည္း ျပန္ေျပာင္းေလ့လာၾကပါတယ္။

က်မတို႔သံုးေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္စီအလိုက္ ကိုယ္အဓိကအထူးျပဳ ေျပာဆုိရမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ တစ္ခါက တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးလည္း ျဖစ္ခဲ့၊ ရဟန္းအျဖစ္နဲ႔ ႏွစ္၀ါလည္းရခဲ့၊ ဥပေဒပညာ ဘြဲ႔ကိုရထားတဲ့ ဦးတင္ဦးက တပ္မေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဥပေဒေရးရာ ေတြကို ေျပာဆိုပါတယ္။ သူဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ အမွန္တရားေတြကို ဗုဒၶေဟာၾကားဆံုးမခဲ့တဲ့ ဇာတကေတြ၊ နိပါတ္ေတြနဲ႔ ခိုင္ႏႈိင္းၿပီး သရုပ္ေပၚေအာင္ ေျပာႏုိင္တဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြက အန္န္အယ္လ္ဒီ အေပၚ ျပဳမူတဲ့ အရာေတြကို ဥပေဒ ရႈေထာင့္ ကေန ရႈျမင ္သံုးသပ္ ျပပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမိန္႔ေပးသလုိ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာတတ္တဲ့ အတြက္ မိုက္ကလိုဖုန္းေတာင္ မလိုပါဘူး။ သူနဲ႔သိပ္ၿပီးမရင္းႏွီးတဲ့ ပရိသတ္ေတြေတာင္ သူ႔ရဲ႔စကားေတြကို ၾကားရုံနဲ႔တင္ ရုိးသား ေျဖာင့္မတ္မႈကို အလြယ္တကူ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ ပါတယ္။

ဦးၾကည္ေမာင္ကေတာ့ စီးပြားေရး၊ သမုိင္းနဲ႔ ပညာေရး ဆုိင္ရာအေၾကာင္းေတြကို အဓိကထားၿပီး ရယ္ေမာ စရာေတြကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္တ ဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မေနအိမ္ရဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္လမ္းရဲ႔ ဟုိဖက္ျခမ္းမွာ လံုျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အၿမဲတမ္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေနရာရွိပါတယ္။

က်မတုိ႔ရဲ႔ လူထုေဆြးေႏြးပြဲျပဳ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆုိရင္ ဗီြဒီယုိရိုက္တဲ့ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ဟာ ၿခံစည္းရုိးမွာ ကင္မရာေထာင္ၿပီး အကုန္လံုးကို မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဗီြဒီယိုရိုက္တဲ့အဖြဲ႔ရဲ႔ အနားပတ္ပတ္လည္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ တျခားလံုျခဳံေရး ဆုိင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ က်မ ေျပာတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဦးၾကည္ေမာင္ ေျပာတဲ့ ဟာသေတြကို အားရပါးရ ရယ္ၾကပါ တယ္။ သူတုိ႔ရဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ သြားေတြအေဖြး သား ေပၚေနတာကို က်မတုိ႔ ေတြ႔ရလုိ႔ပါပဲ။

(တခ်ဳိ႔ဟာသေတြမွာ သူတုိ႔တစ္ ေတြကို တုိက္ရုိက ္ရည္ၫႊန္းၿပီး ေျပာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။) သူမၾကာမၾကာ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ေျမးငယ္ေလး ပံုျပင္ဟာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး တစ္ဦးနဲ႔အလြန္တူၿပီး အေတာ္ လူၾကဳိက္မ်ားပါတယ္။

က်မကေတာ့ ပရိသတ္ေတြထဲက လာတဲ့ စာေတြကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားေပးၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ အတိတ ္ကာလ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ ကမၻာေပၚရွိ ကမၻာေနရာ ေတြက ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ပါတယ္။ မၾကာခဏဆုိသလုိပဲ က်မဟာ မတရားတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အက်င့္ရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ဖုိ႔ ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲ ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ ႀကံ့ႀက့ံခံ ရပ္တည္ဖို႔ စည္းလံုးညီၫႊတ္မႈရွိဖို႔လိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေလ့ရွိ ပါတယ္။ က်မ ခဏခဏ အေျပာဆံုး အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ က်မတစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ဒါမွမဟုတ္ အန္န္အယ္လဒီ တစ္ဖြဲ႔တည္းနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ မရႏုိင္ဘူး ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႔ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးထဲမွာ ပါ၀င္သင့္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီမွာ အခြင့္အေရး ေတြရွိသလို တာ၀န္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။

တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္ျပဳလုပ္တဲ့ လူထ ုေဆြးေႏြးပြဲကို တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာေစခဲ့တာက ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္မာတဲ့ က်မတုိ႔ ပရိတ္သတ္ရဲ႔ အင္အားနဲ႔ စိတ္ဆႏၵေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ။ အဲဒီကာလတုန္းက အာဏာပိုင္ေတြ လူထုကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ ျပဳလုပ္လာေလ လူထုက ေသြးစည္း ညီၫႊတ္တာကို ျပတဲ့အေနနဲ႔ ပိုၿပီးလာေလပါပဲ။ အာဏာပိုင္ ေတြက လူထုေဆြးေႏြးပြဲေတြ မျပဳလုပ္ေစခ်င္လုိ႔ က်မအိမ္ကို လာတဲ့ လမ္းကိုပိတ္ထားတာေတာင္ ျပည္သူေတြက သူတုိ႔ အနီးဆံုး လာလို႔ရတဲ့ ေနရာအထိလာၿပီး သူတို႔ဟာ လြတ္လပ္စြာ စုေ၀းခြင့္ဆုိတဲ့ အခြင့္အေရး အတြက္ ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္ ရုန္းကန္းသြားမယ္ ဆုိတာကို ကမၻာက သိေအာင္ ျပသေနပါ တယ္။


ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေမြးေန႔မဂၤလာ အတြက္
ဘေလာ့ခ္ဂါ ဒီမိုေဝယံ၊ ဘေလာ့ခ္ဂါ အလင္းဆက္ ႏွင့္ ဘေလာ့ခ္ဂါ ခမိခဆဲ တို႔မွစီစဥ္ပါသည္။*


စုေဆာင္းတင္ျပေသာ ဘေလာ့ ေမာင္နွမ မ်ားကို ေက်းဇဴးအထူးတင္ပါသည္။

မဲေဆာက္မပါ --- သမွ် ပါတာေလးေတာ့ --ဒါေလးပါ

Friday, June 11, 2010

သီခ်င္းေရးဆရာတစ္ေယာက္ ကို ကိုထူးအိမ္သင္ ကေျပာတယ္တဲ ့ ဖိတ္က်လ်ံက်လာတာေတြကို ေရး ပါ
အတင္းျဖစ္ညွစ္ ထုတ္ရတာကို မေရးနဲ ့တဲ ့ က်မ နားေထာင္ရင္းျပံဳးမိတယ္။ ကိုငွက္ ေျပာသလို ဖိတ္လ်ံက်
လာတာကိုေရးခ်လိုက္ရရင္ျဖင့္ --ဟင္း ---ေပါ့ --
ဟင္းဆိုတာျငီးတာမဟုတ္ဘူေနာ့ - ႀကံဳး၀ါးသံလို ့ေျပာလို ့ရတယ္ -
စာေရးရင္းဒီစကားနဲ ့ဆပ္စပ္ျပီး ထပ္သတိရသြားျပန္တာ ဒါကေတာ့ က်မတို ့လူငယ္အမ်ားေတြ အင္မတန္
ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ခြန္ျမင့္ထြန္း
က်မက ဆိုကေရးတီးစကားကိုပါတီရံုးခ်ဳပ္ထဲကအစည္းအေ၀းမွာ ထဲ့သံုးမိတယ္ ။လူငယ္လူႀကီးျပႆနာ
အထက္ေအာက္လုပ္ငန္းစီးဆင္းမွဳ အားနည္းသမွ် က်မ ကေတာ့ လူမိုက္လုပ္ျပီး ေျပာခ်င္ျပီး မေျပာ၀ံ့သူ
အားလံုးေရွ့ က မတက္ႀကြ ေပါ့ဗ်ာ-- အဲ ဆိုကေရးတီးရဲ့ စကားလံုးအတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိတာ့ဘူး အိုက္
အရြယ္တုန္းကစာအုပ္ထူႀကီးေတြကိုင္ျပီးေယာင္ေတာင္ေတာင္ေပါ့ --နီသလိုလို ရဲသလိုလို ကလည္းရွိေသး
ဒါနဲ ့ က်မ ေျပာလိုက္တာ က ခံစားခ်က္ --- နဲ ့ပတ္သတ္တာပါသြားပါေလေရာ- စကားအင္မတန္တက္ျပီး
ျဖတ္ထိုးဥဏ္ေကာင္းတဲ့ ဗမာထက္ ဗမာစကားပံုေျပာရမလား အဂၤလိပ္ရိုးရာေတြေျပာရမလား သိတ္ျပီး
ဗဟုသုတႀကြယ္တဲ့ ကိုခြန္ျမင့္ထြန္း က်မကို ထိထိမိမိျပန္ေျခပလိုက္ပံု က ခံစားခ်က္ ကိုဆင္ျခင္ထံုတရားနဲ ့
ထိမ္းရမယ္ တဲ့ဗ်ာ --လူႀကားထဲ ထူပူသြားေပမဲ့လည္း ေလးစားထိုက္တဲ့ သူရဲ့ေျခပစကားဆိုေတာ့
ဟုတ္ပါျပီ ေပါ့ လူငယ္ေတြေရာ က်မကပါ ကိုခြန္ကိုခ်စ္ခင္ေလးစားေတာ့ မေႀကနပ္သမွ် အဲဒီ ကာလက
လည္းေလ်ာ့ခဲ့ႀကတာပါပဲေပါ့ ေလ ဒီလို အထက္ေအာက္ေလးစားမွဳမ်ိဳးရိုးသားမွဳမ်ိဳး မွာ ။(မဲေဆာက္မပါ)
အယ္ဒီတာ နဲ ့စာေရးဆရာဘ၀ဆိုတာေလးလည္း တစ္ခ်က္စဥ္းစားေပးမိျပန္တယ္ ။စာေရးဆရာဟာ သူ ့
ေဆာင္ပါးေတြ ၀တၱဳ အပယ္ခံရတာမ်ားေတာ့ အယ္ဒီတာအေပၚနားမလည္ခြင့္မလႊတ္နိုင္ေပမဲ ့သူကိုယ္တိုင္
အယ္ဒီတာျဖစ္ေတာ့ အယ္ဒီ့တာဘ၀ကို နားလည္စာနာမိတယ္တဲ ့။ (မဲေဆာက္မပါ)ေခါင္းေဆာင္ေနရာ
တန္းစီခြင့္ရာသက္ပန္ ပိတ္ထားသည္။
က်မ ကို တိုင္း က ဗဟိုကအကိုေတြအမေတြ ေတာ္ေတာ္ကိုေမာႀကီးပမ္းႀကီး ထိမ္းရတာကးို ရွဳး ဒိုင္း ဆိုျပီး
ခ်မယ္ႀကည့္ေျပာေနတဲ့ က်မကို သူတို ့ကခ်စ္ခင္ျပီး ဆူလိုက္ ဆဲလိုက္ ေခ်ာ့လိုက္ နဲ ့ ယေန ့ထိလည္း က်မ
အတြက္ ပူပန္ေပးတက္ေနႀကတုန္းဆိုေတာ့ -- က်မမ်ား တခုခု ဇြတ္ရြတ္ လုပ္လိုက္မလား ေပါ့ စိုးရိမ္
လိုက္ႀကတဲ့လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အိမ္ေထာင္ေရး ေနမွဳ စားမွဳ ကအစ ဒို ့ပါတီ တခုတည္း က ပဲဆိုျပီး
တကယ္ကို ပူအမွ် ရွိလာတာ က်မတို ့ျမန္မာနိုင္ငံထဲက ေရႊဂံုတိုင္ အုဒ္လမ္း ဗဟိုျပဳတဲ့ေနရာေလးမွာ
တကယ့္သစၥာတရားေတြ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ရင္းေတြနဲ ့ ေနလာခဲ့ရတာမ်ိဴးမွာ(မဲေဆာက္မပါ)
ေထာင္ထဲမွာက်မေမြးေန ့သီခ်င္း၀ိုင္းဆိုႀကေတာ့ ေထာင္ပိုင္ကေလ်ာ့ရက္ေခၚျဖတ္ တယ္ေပါ့ က်မ က
က်မေမြးေန ့လည္းျဖစ္ ဆိုတဲ့ သူေတြ အားလံုးသံျပိဳင္ထဲမွာ က်မအသံ အက်ယ္ဆံုးလည္းျဖစ္ (ရွဳးတိုးတိုး)
တာမို ့ တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတာပါ ၀န္ခံျပီး ေထာင္ပိုင္ေရွ ့အေရးယူခံတဲ့အခါ --က်န္သူမ်ားက သူတို ့ပါဆို
တာပါတဲ့ (မဲေဆာက္မပါ)
ေထာင္ထဲမွာရင္းနွီးခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္ သူ ့ကို သူ ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္
က အမႀကီးက အစြန္းေရာက္တယ္ လို ့ေျပာတယ္ တဲ ့ (ဆေရးဆရာမႀကီးကျပန္ေျပာလိုက္တယ္ အစြန္း
ေလးမွာပဲေနတာ ေကာင္းပါတယ္တဲ ့)( မဲေဆာက္မပါ) ( အထုတ္ပိုက္ျပီး ေေရြးေကာက္ပြဲ အနိုင္ရေရးႀကိဳး
စားေပးဦးမဲ့သူေတြ ခမ်ာ ေရြးေကာက္ပြဲမွတ္ပံုတင္ မတင္ ေတာ့ ဟတ္ေကာ့ႀကီးတဲ ့)ခြခ်က္--
ျပည္တြင္း က ဗိြဳင္းေကာက္ပါ ေသခ်ာေအာ္ေနလည္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လ်ာထြက္မတက္ေအာ္ေနတာ
ေတာင္မွ မဲဗံုးေလးက ေထာင္လိုက္ခ်င္ေသးတာ (အဲဒါေတာ့ မဲေဆာက္ ကပါ)

အနည္းဆံုးေသာ ရာခုိင္းနွဳနး္ကို အားနာပါ၏ ေတာင္းပန္ပါ၏
အမ်ားဆံုးေသာ အေျခအေနတရပ္ကိုျမင္တက္ေစရန္ ။

ေမအိခင္ (လယ္ေ၀း)







ျမန္မာနိုင္ငံ မွာ နဴးကလီးယား မလိုအပ္ပါ။

Tuesday, June 8, 2010

ဥပေဒပညာရွင္လူငယ္ေလးေတြ နဲ ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး

Monday, June 7, 2010


ဆြစ္ဇလန္ နိုင္ငံဂ်နီဗာမွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအလုပ္သမားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္
ညီလာခံက်င္းပေနပါတယ္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာနိုင္ငံေပါင္း ၁၃၈ နိုင္ငံက
ကိုယ္စားလွယ္ေတြတက္ေရာက္ေနႀကတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ့အစည္းအေ၀းမွာ ၂၀၀၇ မွာ ေမေဒးေန ့ ပညာေပးေဟာေျပာပြဲက်င္း
ပဖို ့ႀကိဳးစားေနစဥ္ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ဥပေဒေက်ာင္းသား အမ်ိဳးသားဒီမိုက
ေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုသူရိန္ေအာင္ နဲ ့ ဥပေဒဘြဲ ့ရ
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ တို ့ဦး
ေဆာင္တဲ့ လူငယ္(၆) ဦးကို လႊတ္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုခဲ့ႀကပါတယ္။
ခုလည္းျမန္မာျပည္ထဲ မွာအလုပ္သမားထုကိုအမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳတဲ့အလုပ္သမားသမဂၢ
ေပၚေပါက္ဖို ့ ရဲရဲေတာက္ ႀကိဳးစားေနသူကေတာ့ ေအာင္လံ လယ္သမား
မ်ားအမွဳကိုလိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးရင္း ေထာင္က်ခံခဲ့ရတဲ့ အသက္ (၃၀)
အရြယ္ လူငယ္ေရွ့ေနေလး ကိုဖိုးျဖဳပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီလူငယ္ ဥပေဒပညာရွင္ေလးေတြရဲ့ ဘ၀ေတြအသက္ေတြ
ရင္းျပီး ျပည္သူလူထု အလုပ္သမားထု လယ္သမားထု ရဲ့ ဘ၀ေတြစစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေအာက္ကလႊတ္
ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနမွဳကို က်မ လိွဳက္လိွဳက္ လွဲလွဲ ႀကိဳဆို ဂုဏ္ျပဳမိပါတယ္ ။

‘ ၇၄ ဇြန္ (၆) အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီး’

Friday, June 4, 2010

ဇြန္ (၆) ျမင္ကြင္း ရင္တြင္းမွတ္တမ္း ’


ဗမာျပည္အလုပ္သမားလူတန္းစားဟာ၊ ေခတ္မီအလုပ္သမားလူတန္းစားအျဖစ္ စတင္ျဖစ္တည္လာစဥ္ကတည္းက၊ အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ သူရသတၱိကို ျပသခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမႈကို ျပသခဲ့ပါတယ္။

နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ‘၁၃ဝဝျပည့္အေရးေတာ္ပုံႀကီး’ နဲ႔ ျပသခဲ့တယ္။ စကၠဴျဖဴ စီမံကိန္းနဲ႔ ကက္စဘီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ တေလ်ာက္မွာလဲ၊ ဘီအိုစီ အလုပ္သမားသပိတ္၊ ဒလသေဘၤာက်င္းသပိတ္၊ အလုံသစ္စက္သပိတ္ စတဲ့ သပိတ္တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ရင္း၊ ‘၁၉၄၆ ခုႏွစ္ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး’ဆီအထိ ဦးတည္ေခါင္းေဆာင္ လွဳပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

မဆလ ေခတ္ကို ေရာက္ေတာ့လဲ၊ ေဖါက္ျပန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ မဆလတပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ တိုက္ ပြဲဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ကြယ္ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရႏိုင္တဲ့ အလုပ္ သမား တိုက္ပြဲတခုကေတာ့၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္ (၆) ရက္ အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

‘ ၇၄ ဇြန္ (၆) အလုပ္သမားသပိတ္ႀကီး’ လို႔ ေမာ္ကြန္းထိုးထားရမယ့္ အလုပ္သမားသပိတ္ တိုက္ပြဲႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီ သပိတ္ႀကီးကို မဆလစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ထုံးစံအတိုင္း အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳ ခြဲၿပီး၊ ႏွိပ္ကြပ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးေျမက်ရမႈ ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဇြန္ (၆) ရက္ေန႔မွာပဲ ပထမဆုံးေသြးေျမ က်ခဲ့ရတဲ့ေနရာကေတာ့၊ ရန္ကုန္ သ မိုင္း ခ်ည္စက္ေရွ႕မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔ၾကဳံခဲ့ဖူးသူတေယာက္အေနနဲ႔ ျမင္ရာ ေဒါင့္ကေန ေလးေလးနက္နက္ မွတ္တမ္းတင္ ေဖၚျပပါရေစ …

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၆)ရက္ …
မနက္မိုးလင္းလို႔ စက္႐ံုအလုပ္သမားႀကီးေတြ အလုပ္ဆိုင္းအလိုက္ အလုပ္ဝင္ၾကခ်ိန္သာသာေလာက္မွာပဲ၊ ရန္ကုန္ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးတေလ်ာက္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေဝစည္ လာပါတယ္။
ဒို႔အေရး - ဒို႔အေရး …
ဆိုတဲ့ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ ပထမေတာ့ ခပ္ပါးပါး ခပ္သဲ့သဲ့ေလးပါ ။ ေနာက္ေတာ့ တစထက္တစ …
‘ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရ ရွိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ...’
‘ လုပ္ခြင္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ...’
‘ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း က်ဆင္းေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး...’
‘ အလုပ္သမားေကာင္စီ - ဖ်က္သိမ္းေပး ဖ်က္သိမ္းေပး ’
ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ မုတ္သုန္အၾကိဳ မိုးသက္ေလနဲ႔အတူ လမ္းမႀကီးေတြေပၚ ရပ္ကြက္ေတြေပၚ ဝဲပ်ံလြင့္စင္ေနပါ တယ္။

က်ေနာ္ဟာ အင္းစိန္မီးရထားစက္ေခါင္း႐ံုဖက္ဆီ ေျပးၾကည့္မိပါတယ္။ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ မိုး လုံးညံေအာင္ ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ အဲဒီကေန အင္းစိန္လမ္းမႀကီးေပၚ ျပန္တက္လာ၊ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးတ ေလ်ာက္အတိုင္း ကုန္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ျပန္လာေတာ့၊ ခဝဲျခံမွတ္တိုင္ေရွ႕တည့္တည့္က ၅ သုံးလုံး ရာဘာဖိနပ္ စက္ ႐ံုႀကီးအတြင္းမွာလဲ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီစက္႐ံုထဲမွာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ အလုပ္သမားတခ်ဳိ႕ ရွိေန တဲ့အတြက္ ခဏရပ္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ မၾကာခင္ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ဆက္ၿပီးထြက္လာေတာ သမိုင္းလမ္းဆုံက ဓါတု (၄) ၊ ဓါတု (၆) စက္႐ံုေတြက ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာလဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာတာ ၾကားရ ျပန္ပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္တက္လာေတာ့ ‘သမိုင္းခ်ည္မွ်င္ ႏွင့္ အထည္စက္႐ံု ’။
‘ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရ ရွိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ လုပ္ခြင္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ ကုန္ေစ်းႏွဳန္းက်ဆင္းေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး ’
‘ အလုပ္သမားေကာင္စီ - ဖ်က္သိမ္းေပး ဖ်က္သိမ္းေပး ’
ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ စက္႐ံုေတြအတြင္းကေန ညီညီညာညာထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ ပထမေတာ့ အတြင္းပိုင္း စက္႐ံုေတြ အတြင္းကေနပဲ ထြက္ေပၚလာေနတာပါ။

သမိုင္းခ်ည္မွ်င္ႏွင့္အထည္စက္႐ံု ႀကီးရဲ႕ တည္ေဆာက္ထားပုံက၊ လမ္းမႀကီးဖက္ (ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးထူထားတဲ့ဖက္) ေျမ ကြက္လပ္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာ၊ ဂိတ္ေပါက္ သံတံခါးႀကီးနဲ႔ အနီးမွာ တထပ္တိုက္အေဆာက္အဦ ရွည္ႀကီးတခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီအေဆာက္အဦမွာ ႐ံုးခန္းနဲ႔ ေငြစာရင္းဌာနတို႔ ဆိုတာေတြ ရွိပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာ အလုပ္သမားေကာင္စီ လို႔ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားတဲ့ အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ အလုပ္သမားမင္းသားမ်ားရဲ႕ အခန္းရွိပါ တယ္။ အဲဒါေတြၿပီးတဲ့ေနာက္၊ သံတံခါးနဲ႔ ထပ္ၿပီးျခားထားတဲ့ ဝန္းျပင္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာ ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္စက္႐ံုေတြ သူ႔႐ံု နဲ႔သူ အစီအရီ တန္းစီတည္ရွိေနပါတယ္။ ပထမဆုံး ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ တိုင္ေန ထြက္ေနတဲ့ေနရာက အဲဒီအ တြင္း စက္႐ံုေတြအတြင္းကပါ။ ေနာက္ မၾကာမီမွာပဲ အထဲက သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ ထြက္လာၿပီး၊ လမ္းမႀကီးေဘး က ဂိတ္ေပါက္ဝႀကီးဆီ ေရာက္လာတာေတြ႔ရပါတယ္။

ဂိတ္ဝသံတံခါးေဘးမွာ စားပြဲခုံတလုံးကို ခ်လိုက္ၿပီး၊ စားပြဲေပၚတက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ သပိတ္တရားကို ေဟာၾကပါ တယ္။

အလုပ္သမားထုတရပ္လုံး အလုပ္လုပ္ေနၾကရင္းက ထမင္းငတ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဆန္လုံေလာက္စြာ ရရွိဖို႔ ေတာင္းဆိုေနရတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ခြင္ထဲမွာလဲ အာမခံခ်က္မဲ့လွတဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ လုပ္ခြင္သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရးကို ဖန္တီးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနရတာျဖစ္သလို၊ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ ဆိုတာနဲ႔အတူ စက္႐ံုအလုပ္႐ံု ေတြထဲမွာလဲ အလုပ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြ ေပၚလာၿပီး၊ ဒီအလုပ္သမားေကာင္စီေတြဟာ အလုပ္သမားေတြအ တြက္ ဘာမွလုပ္မေပးတဲ့အျပင္ ဖိႏွိပ္ဒုကၡေပး ဗိုလ္က်ေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္းတရပ္အျဖစ္ပဲ လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီအလုပ္သမားေကာင္စီဆိုတာေတြကို ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကရတာျဖစ္ ေၾကာင္း ေဟာၾက ေျပာၾက ရွင္းျပၾကပါတယ္။

လက္ေတြ႔ ဘဝထဲကလာတဲ့၊ လက္ေတြ႔ခံစားေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္းေတြေၾကာင့္၊ လက္ေတြ႔လိုအပ္ခ်က္အစစ္အမွန္ ကို ရရွိေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတဲ့အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ အင္မ တန္မွ တရားမွ်တၿပီး အင္မတန္မွ ေၾကာင္းက်ိဳးက် တဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြလဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။

က်ေနာ္အပါအဝင္၊ ရပ္ကြက္ေတြထဲက လာေရာက္နားေထာင္ၾကသူ၊ ၾကည့္ၾက႐ွဳ႕ၾက အားေပးၾကသူေတြလဲ တျဖည္း ျဖည္းမ်ားလာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေနတဲ့ ဒီစက္႐ံုထဲမွာ ကိုယ့္မိ ကိုယ့္ဖ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳးသား ခ်င္းေတြပါ ပါေနလို႔ အေျခအေနလာၾကည့္ၾကသူမ်ိဳးေတြလဲ ပါေနပါတယ္။

ဂိတ္ဝအတြင္းဖက္ သံတံခါးႀကီးေဘးမွာ ေတာင္းႀကီးတလုံးကို ကပ္ခ်ထားၿပီး၊ သပိတ္ကို သပိတ္ေမွာက္တိုက္ပြဲဝင္ေန ၾကတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြကို အစာေရစာအျဖစ္ လွဴဒါန္းကူညီႏိုင္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံစီစဥ္ထားတဲ့အတြက္၊ ေဆးလိပ္၊ ထမင္းထုပ္၊ မုန္႔ပဲသေရစာေတြ လာေရာက္ကူညီလွဴဒါန္းၾကတာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ အိပ္ကပ္ထဲ ပါလာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ေဆးေပါ့လိပ္တစီး၊ ငွက္ေပ်ာ ႏွစ္ဖီးဝယ္ၿပီး သံတိုင္ၾကားကေန လက္လွ်ိဳ ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းလိုက္ရပါ တယ္။ အလွဴခံေတာင္းႀကီးဟာ တခဏတြင္းမွာပဲ အျပည့္အေမာက္ျဖစ္ျဖစ္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သမိုင္းခ်ည္စက္နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အုတ္က်င္းဂံုနီစက္႐ံုႀကီးအတြင္းမွာလဲ အလုပ္သမားထုဟာ အလုပ္ သမားသပိတ္တိုက္ပြဲႀကီးကို ဆင္ႏြဲေနၾကပါၿပီ။ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ စက္႐ံုတခုနဲ႔ စက္႐ံုတခု ဆက္ေနၿပီး၊ စည္စည္ ညံေအာင္ လႊင့္ပ်ံ ေဝ့ဝဲေနပါေတာ့တယ္။ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္းကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေန သတဲ့၊ ဆပ္ျပာစက္႐ံုက လဲ သပိတ္ေမွာက္ေန သတဲ့၊ သံမဏိစက္႐ံုကလဲ သပိတ္ေမွာက္ေန သတဲ့… ဆိုတဲ့အသံေတြဟာလဲ ေနရာေပါင္းစုံက ေန ပ်ံ႕ႏွံ႔ဝင္လာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရန္ကုန္မိုးေလး တၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္ ရြာက်လာပါတယ္။ ဇြန္လရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြဟာ ခပ္ဖြဲဖြဲေလးပါပဲ။ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က လူအုပ္ႀကီးဟာ လူစုကြဲ မသြားခဲ့ပါဘူး။ အင္းစိန္လမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတဖက္တခ်က္က ပလက ္ေဖါင္းေတြေပၚမွာ လူေတြေတာင္ တျဖည္းျဖည္း ပိုပိုမ်ားလာပါတယ္။

ေန႔လည္ေလာက္မွာ စစ္ကားေတြ တန္းစီၿပီး ၿမိဳ႕ထဲဖက္ကေန ဝင္လာပါတယ္။ ဆယ္စီးေလာက္ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကားေတြေပၚမွာ သံေပပါႀကီးေတြေရာ သံဆူးၾကိဳးလိပ္ေတြပါ ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ကားတိုင္းေပၚမွာ မ်က္ႏွာထားတင္း တင္းနဲ႔ လက္နက္အျပည့္အစုံ၊ အီေကြးမင့္အျပည့္အစုံနဲ႔စစ္သားေတြ အျပည့္။ ေသနတ္ေတြမွာလဲ ဘက္နက္ေတြ အဆင္သင့္တပ္ထားလို႔။ တခ်ဳိ႕က ခါးမွာ မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြ အျပည့္ပတ္ထားလို႔။ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာ ကတုတ္ က်င္းတခုခုကို အတင္းဝင္ေရာက္သိမ္းဖို႔ အသင့္ျပင္ဆင္လာခဲ့တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး။ စစ္သားတခ်ဳိ႕က ေနာက္ဆုံးကား ေတြေပၚ က ေပပါခြံႀကီးေတြကို ကားေအာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေပတရာလမ္းမႀကီးေပၚမွာ စစ္ကားတန္းႀကီးရဲ႕ေနာက္ တန္းစီၿပီး ေထာင္ထားလိုက္ၾကတယ္။ ေရွ႕ကားေပၚက စစ္သားတခ်ဳိ႕လဲ ဆင္းလာၿပီး စက္႐ံုဂိတ္ဝအေပါက္နဲ႔ ဝါးတ႐ိုက္ေလာက္ အကြာမွာပဲ ေပတရာလမ္းမႀကီးေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ၿပီး မ်ဥ္းျဖဴသုံးေၾကာင္းကို စည္းသားေရးဆြဲလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ မ်ဥ္းျဖဴသုံးေၾကာင္းရဲ႕ တလံကြာေလာက္မွာ ဘက္နက္တပ္ ေသနတ္ကိုင္စစ္သားေလးေယာက္ဟာ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး အသင့္အေနအထားနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ တလံကြာေလာက္ဆီမွာ၊ ေနာက္တတန္း ေနာက္တ တန္း ထပ္ၿပီး ထပ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။ ဗိုလ္လုပ္တဲ့သူက ကားေရွ႕ေဘးမွာမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး လက္ထဲမွာ စကားေျပာစက္ကိုကိုင္ထားရင္း အဆက္မျပတ္ေမးးလိုက္ ေျဖလိုက္ သတင္းအပို႔အယူေတြ လုပ္ေနတယ္။ ကားေပၚ မွာလဲ လက္နက္ကိုင္စစ္သားေတြက အျပည့္။

စက္႐ံု အလုပ္သမားႀကီးေတြက အတြင္းစက္႐ံုေတြထဲကေန ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ တိုင္ေနၾကသလို၊ ဂိတ္ဝႀကီးအနီး အ ျပင္ဝင္းထဲကေနလဲ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ အတိုင္အေဖါက္ညီညီ ေအာ္ေနၾကတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ ရင္ထဲမွာ လွဳပ္ရွားမႈမ်ိဳးစုံနဲ႔ႏိုးၾကြေနၿပီး သပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားႀကီးေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲကို စိတ္ေရာလူပါ အားေပးရင္း ရပ္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။ စစ္တပ္ကေတာ့၊ မ်ဥ္းသားထားတဲ့ လမ္းမအတြင္း ဆင္းမလာနဲ႔၊ လာတဲ့သူ ပစ္သတ္မယ္ ထိုးသတ္မယ္ ဆိုတဲ့အသြင္မ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ထန္ထန္မ်က္ႏွာေၾကာကို ႏွစ္ဆတိုးၿပီး တင္းထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္လဲပဲ သပိတ္ႀကီးကို ေထာက္ခံသူတေယာက္အျဖစ္၊ အားေပးသူတေယာက္အျဖစ္၊ ျပည္သူပရိ သတ္ႀကီးၾကားမွာ ပါဝင္တည္ရွိ ရပ္ၾကည့္ေငးေမာေနမိတယ္။

ဂိတ္ဝတံခါးႀကီးေရွ ႔က ခုံေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး တရားေဟာေနတဲ့ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္တဦးက ‘က်ေနာ္တို႔ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္ေနတာ ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္တို႔အလုပ္သမားေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ေတြကို တရားမွ်တ စြာ ေတာင္းဆိုေနတာျဖစ္တယ္...’ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို တခုခ်င္း ထပ္ၿပီး ရွင္းျပေနတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားလိုင္းေတြလဲ ရပ္သြားလို႔ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ၿပီး ပလက္ေဖါင္းအတိုင္း ျပန္လာၾကရတဲ့၊ အင္းစိန္ဖက္ကေန ၿမိဳ႕ထဲဖက္ဆီ ျပန္ၾကရမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြ လက္လုပ္လက္စားေတြေရာ၊တိေမြးကုတကၠသိုလ္ စက္မႈ တကၠသိုလ္တို႔ကေန သမိုင္းအေဆာင္ေတြဆီ ျပန္ၾကရမယ့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေရာ၊ ကမာရြတ္ဖက္ကေန အင္းစိန္ဖက္ သမိုင္းဖက္ျပန္ၾကရမယ့္ ဝန္ထမ္းေတြ ေစ်းသည္ေတြပါ ဒီေနရာေရွ႕ေရာက္လာၾကေတာ့ ဒီလို ျမင္ကြင္း ႀကီးမ်ိဳးကို ျမင္လိုက္ၾကရေတာ့ …

မတိုင္ပင္ရပဲနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ပါဝင္လာၾကသူေတြလဲ တေျဖးေျဖးမ်ားလာတယ္။ လူအုပ္ႀကီးက ပိုပို မ်ားလာတယ္။ တခ်ဳိ႕လဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာသေဘာ၊ တခဏ။ တခ်ဳိ႕လဲ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္ၾကဦးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ၾကတဲ့သေဘာ သိခ်င္ၾက တဲ့သေဘာ ခပ္ၾကာၾကာ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အလုပ္သမားထုရဲ႕ တိုက္ပြဲႀကီးကို အားျဖည့္ေပးခ်င္ အားရွိေစခ်င္တဲ့ စိတ္ ပိုင္းျဖတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စစ္တပ္ကေန ဒီ သပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားေတြကို အတင့္ရဲရဲ ဝင္ၿပီး အၾကမ္းမဖက္ ဝံ့ေအာင္ အၾကမ္းမဖက္ႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးတဲ့သေဘာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သေဘာ သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ခံစားမႈအဖုံဖုံနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ တေျဖးေျဖး မ်ားမ်ား လာေနတယ္။ သြားတဲ့သူသြား၊ လာတဲ့သူ လာနဲ႔ လမ္းဟာ ပလက္ေဖါင္းေဘး ႏွစ္ဖက္ႏွစ္ခ်က္မွာေတာ့ ပြင့္ေနေသးတယ္။ အလ်ဥ္မပ်က္ စီးေမ်ာ လွဳပ္ရွားေနပါတယ္။ အဲဒါကို စစ္တပ္က ဘယ္လိုျမင္မိၿပီး ဘယ္လိုသေဘာေပါက္လိုက္တယ္ မသိပါဘူး။ ဘာဒါဖက္ က အေပါက္ကို သြားလို႔ လာလို႔ ျဖတ္သန္းလို႔မရ ေအာင္ ပိတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အတြင္းပိုင္းက လူအုပ္ ႀကီးဟာ ရွိၿပီးသားအတိုင္း၊ ေက်ာက္ခ်ထားသလို အေသျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္။

ဘာဒါ မွတ္တိုင္အနားက တန္းစီးရပ္ထားတဲ့ စစ္ကားတန္းႀကီးရဲ႕အဆုံး၊ ဝါးႏွစ္႐ိုက္သာသာေလာက္မွာ လွိဳင္ရဲစခန္း ရွိ ပါတယ္။လမ္းမႀကီးရဲ႕ တဖက္ျခမ္းမွာေတာ့ စက္မႈရိပ္သာ ႏွစ္ထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးေတြ တန္းစီၿပီး တည္ရွိေန ပါတယ္။ အခ်ိန္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ ညေန သုံးနာရီ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိလာၿပီ။ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြက ညံေနဆဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ စကားေျပာစက္ကို လက္ကမခ် တမ္းကိုင္ၿပီး စကားေျပာေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္က ဘယ္ကေန ဘာအမိန္႔ရ လိုက္သလဲ မသိပါဘူး။ တစုံတရာ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ မ်က္ရည္ယိုဗုံးကိုင္ စစ္သားေတြက မ်က္ရည္ယိုဗုံးဝါဝါေတြ ကို ခါးကျဖဳတ္ၿပီး လက္ထဲကိုင္လိုက္ၾကတာ သတိျပဳလိုက္မိတယ္။ လူထုထဲမွာလဲ လွဳပ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအ ခ်ိန္မွာ လွိဳင္ရဲစခန္းထဲက အဓိကရုဏ္းႏွိမ္နင္းေရးပုလိပ္ေတြဟာ လက္တဖက္မွာ ဒိုင္းျခင္းၾကား၊ လက္တဖက္မွာတုတ္ ေတြကို ကိုယ္စီကိုင္ၿပီး ထြက္လာတာ ခပ္ပ်ပ် ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဖက္ျခမ္းက နီးရာလူေတြကို လူအုပ္ ္ႀကီးထဲကေန ျဖတ္သန္းရင္း ဘယ္ညာ႐ိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ လူေတြဟာလဲ ေရွာင္ၾကတိမ္းၾက ျပန္ခုခံကာ ကြယ္ၾကနဲ႔ ဝုန္းကနဲ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။

ေရွ႕ဆုံးစစ္သားေတြဖက္က မ်က္ရည္ယိုဗုံး ႏွစ္လုံး၊ လူအုပ္ႀကီးဘက္ ေျပးဝင္လာပါတယ္။ တရွဴးရွဴး မီးခိုးေတြနဲ႔ မ်က္ ရည္ယိုဗုံးေငြ႔ၾကားမွာ လူထုပရိသတ္ႀကီးဟာ ပလက္ေဖါင္းေပၚကေန ေပတရာလမ္းမေပၚ ၿပိဳက်လာပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေသနတ္သံ ႏွစ္ခ်က္ ထြက္လာတယ္။

‘ ပစ္ ၿပီ ေဟ့ ’ ဆိုတဲ့အသံ -
‘ က်ည္ မပါဘူး ’ ဆိုတဲ့ အသံ -

ေနာက္ေတာ့ တဒိုင္းဒိုင္းအသံေတြၾကားမွာ …
‘ ဟ…က်ည္ ပါတယ္ ဟ... ေရွ႕မွာ ထိသြားၿပီ ...ေသြးေတြနဲ႔ မေတြ႔ဘူးလား...’ ဆိုတဲ့အသံ
ေတြနဲ႔အတူ၊ စစ္တပ္ရဲ႕ လူထုႀကီးဆီကို ေပတရာလမ္းမတေလ်ာက္ တည့္တည့္ပစ္ခတ္ေနသံေတြၾကားမွာ က်ေနာ္လဲ ပလက္ေဖါင္းေဘး ခုန္ခ်ဝပ္ေမွာက္လိုက္ရပါတယ္။ ဝပ္ရင္း ေမာ့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေသြးေတြနဲ႔ ထိမွန္ထားတဲ့ လူတ ေယာက္ကို လူသုံးေလးေယာက္က အတင္းဝင္ဆြဲေနတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ မ်က္ရည္ယိုဗုံးက မီးခိုးေငြ႔ ေတြ ဟပ္မိၿပီး၊ မ်က္ရည္ေတြ ေတြေတြ ေတြေတြ ထြက္က်လာလို႔ ခပ္ဝါးဝါးျဖစ္လာရာကေန၊ စက္မႈရိပ္သာေတြဖက္ဆီ ဆုတ္ေျပးသြားရတဲ့ လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲ က်ေနာ္လဲ ပါသြားရေတာ့တယ္။

အုတ္က်င္းဖက္ျခမ္း ပလက္ေဖါင္းေပၚက လူ အုပ္ႀကီးကလဲ၊ လမ္းေဘးရွိ ေဆာက္လက္စတိုက္တခုက ပုံထားတဲ့ အုတ္နီခဲေတြနဲ႔ စစ္သားေတြဆီ ျပန္ပစ္ရင္း တရုန္းရုန္းျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲ၊ စစ္တပ္ရဲ႕ လမ္းမတည့္ တည့္တေလ်ာက္ပစ္ေနတဲ့ က်ည္ဆံေတြဟာလဲ ေလးဘက္ေလးတန္ဆီကို အဆက္မျပတ္ လွမ္းပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ရက္ရက္စက္စက္ကို လူအုပ္ႀကီးေတြဆီ လွမ္းပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းေဘးက အိမ္ေပၚက ၾကည့္ေနၾကသူ ေတြဆီကိုပါ ဝင္မွန္ပါတယ္။ စက္မႈရိပ္သာ တိုက္တန္းေတြဖက္ဆီ အေျပးဆုတ္လာရတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေတြေပၚမွာလဲ က်ည္ဆံေတြ တဝီဝီ ျဖတ္လာပါ တယ္။

မ်က္ရည္ယိုဗုံးဒဏ္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြ နီ၊ မ်က္ရည္ေတြ က် ၊ စပ္ပူ စပ္ေလာင္ခံစားၾကရရင္း၊ စက္မႈရိပ္သာက တိုက္ခန္းေတြထဲ ေျပးဝင္လာရပါတယ္။ ‘ေရေပးပါ … ေရေလး ေပးၾကပါ ခင္ဗ်ာ...’ လို႔ ေတာင္းသံေတြနဲ႔အတူ၊ ေစတ နာႀကီးလွတဲ့ အိမ္ခန္းရွင္ေတြက ေရအိုးေတြ ခ်ေပးလို႔၊ ကိုယ့္ပုဆိုး ကိုယ္ဆုတ္ျဖဲၿပီး၊ အဝတ္စကို ေရထဲႏွစ္၊ မ်က္ႏွာ အုပ္သူ အုပ္ၾကရ ၊ အိမ္ရွင္ေတြက ခ်ေပးတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ လက္ကိုင္ပုဝါအစေတြ ေရဆြတ္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ၾက မ်က္ႏွာသစ္ၾကနဲ႔ တ႐ုန္း႐ုန္းျဖစ္သြားရပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ပုဆိုးစုတ္စ ေရႏွစ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ခဏခဏသုတ္ေပးေနရ တယ္။

ဒီနားမွာဆက္ေနရင္ ဒီဘက္ေတြအထိ ဆက္တက္လာၿပီးရွင္းရင္၊ အဖမ္းခံၾကရႏိုင္တာေၾကာင့္ ခပ္သုတ္သုတ္ဆက္ ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့၊ ဒဏ္ရာရသူ ႏွစ္ဦးကို မႏိုင့္တႏိုင္ ေပြ႔ယူလာၾကတဲ့လူအုပ္တအုပ္နဲ႔ ကင္ပြန္းျခံ ကင္ပြန္းျခဳံေတြ ၾကား သြားတိုးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပါ ဝိုင္းကူၿပီးသယ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တေယာက္က ဒူးကို ထိမွန္ထားၿပီး ေျခေထာက္ ႀကီးဟာ လည္ထြက္ေနပါတယ္။ ေသြးေတြကလဲ ဒလေဟာ ထြက္လို႔။ တေယာက္က ေပါင္ရင္းမွာ မွန္ထားတာပါ။

သမိုင္းေကာလိပ္ဖက္ဆီ ဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကၿပီး ဒဏ္ရာရထားသူ ႏွစ္ဦးကို လမ္းေဘးမွာ ခဏခ်ထားရင္း၊ အဲဒီတုန္း က ဘယ္ကထြက္လာမွန္းမသိရတဲ့ ပလကအလုပ္သမားကားႀကီးတစီးကို လူအုပ္နဲ႔ လက္ျပတားလိုက္ၾကၿပီး နီးရာ ေဆး႐ံု ေဆးခန္းတခုခုကို ပို႔ေပးပါလို႔ အကူအညီေတာင္းကာ ဝိုင္းၿပီးတင္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ တဦးကေတာ့ ဒဏ္ရာ ရသူရဲ႕ ညီေတာ္လို႔၊ သူလိုက္သြားမယ္ဆိုၿပီး ဒဏ္ရာရထားသူနဲ႔အတူလိုက္သြားမွ က်ေနာ္တို႔လဲ ရပ္ကြက္ထဲ ဟိုေကြ႔ သည္ေရွာင္ ဝင္ရင္း လူစုခြဲၿပီး ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ...
‘ ပုံ - သိန္းေအာင္၊ ရန္ကုန္တိုင္းျပည္သူ႔ေကာင္စီ ’ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ပုဒ္မ ၁၄၄ အမိန္႔ေက်ညာခ်က္ အသံဟာလဲ ေနရာအႏွံ႔ကေန ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။ ျမန္မာ့အသံကေန တဆင့္၊ ကားေတြေပၚကေန တဆင့္ လွည့္လည္ေအာ္ဟစ္ေက်ညာေနသံဟာ သပိတ္ေမွာက္အလုပ္သမားထုရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြအၾကားမွာ ပ်ာေလာင္ ခတ္မွ် ထြက္ေပၚလာေနခဲ့ပါတယ္။
မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ...
‘ပုံ - ေအးကို ၊ တိုင္းမွဴး ၊ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ’ဆိုတဲ့ ေက်ညာသံလဲ ထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ စစ္မာန္ စစ္သံ တင္းတင္းနဲ႔ ေက်ညာလိုက္တဲ့ ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕အသံဟာ စစ္ကားေတြေပၚက တဆင့္၊ ျပည္သူလူထုႀကီးကို အေပၚစီးကေန ခ်ိမ္းေျခာက္ေနသလို ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးစိန္ဝင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဆန္အလုံအေလာက္ရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ ဆန္ျပႆနာ တစုံတရာမရွိႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပဆိုသံဟာ ျမန္မာ့အသံကေန ဆက္တိုက္လိုလို ထြက္ေပၚလာေနခဲ့ပါ တယ္။

ညဖက္ေရာက္ေတာ့ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕ဒီပစ္ခတ္မႈ ႀကီးေၾကာင့္ ေသြးေျမက် ရတာမွာ ေသေၾကထိခိုက္ ဒဏ္ရာရၾက ရသူေတြ မနည္းလွေၾကာင္း၊ ဟိုက သည္က ထပ္ၿပီး ၾကားရပါတယ္။ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာတင္ ျမင္လိုက္ရတာက ေလး ေယာက္တိတိ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္လိုက္ရတဲ့ဘက္မွာက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေလမလဲ မသိပါ။ ဒါ..ဇြန္လ(၆)ရက္ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္အျဖစ္အပ်က္တကြက္ပါ ။ ဒီ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က ေသြးေျမက် ခဲ့ ရမႈ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးဟာ ‘၇၄ - ဇြန္(၆)အလုပ္သမားအေရးေတာ္ပုံႀကီး’ ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ ဖ်က္ပစ္လို႔မရႏိုင္ မယ့္ ကနဦးအဖြင့္နိဒါန္းသဖြယ္လဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဇြန္လ(၆)ရက္အေက်ာ္ (ရ)ရက္ေန႔အကူးမွာလဲ သမိုင္းခ်ည္စက္ေရွ႕က ပထမဆုံးေသြးေျမက်ခဲ့ရရာ ေနရာအနီးမွာပဲ ေနာက္ထပ္ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ကြပ္တာ ခံခဲ့ၾကရျပန္ၿပီး၊ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္းသပိတ္ကိုလဲ အတင္းဝင္ေရာက္ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြဲပစ္လို႔ ေသဆုံးရတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ရွိခဲ့ရပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ဝင္ၿပီး အတင္းဖမ္းဆီးခံ ၾကရတာေတြကေတာ့၊ ဆႏၵျပတဲ့ စက္႐ံုအလုပ္႐ံု တိုင္းလိုလိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အင္းစိန္မီးရထားစက္ေခါင္း႐ံု၊ အုတ္က်င္းဂံုနီစက္႐ံု၊ ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္း၊ ဘီပီအိုင္ေဆးဝါးထုတ္လုပ္ေရးစက္႐ံုနဲ႔ သမိုင္းခ်ည္စက္တို႔က အလုပ္ သမားေတြ အမ်ားဆုံးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အုတ္က်င္းဂံုနီစက္႐ံုက အဖမ္းအဆီးခံၾကရသူေတြထဲမွာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စာေရး
ဆရာဖိုးေက်ာ့ တို႔လဲ ပါခဲ့ပါတယ္။

ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ (၉ဝ ဒႆမ ၁၉)ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္က တခဲနက္ေထာက္ခံဆႏၵျပဳထားၾကတဲ့ ‘၁၉၇၄- ဖြဲ႔စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ’ ဆိုတာႀကီးကို လူထုႀကီးတရပ္လုံးရဲ႕ အက်ိဳးပြားအတြက္ ေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ေဖၚ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းႏိုင္ၿပီးၿပီ လို႔ မိုးတလုံးေလတလုံးလိမ္ညာေႂကြးေၾကာ္ဟစ္ေအာ္ျပသေနဆဲ ကာလမွာပဲ၊ အသံေတာင္ မစဲေသးမီမွာပဲ၊ မဆလစစ္အစိုးရဟာ ဆန္ေတာင္းတဲ့အလုပ္သမားေတြကို က်ည္ဆံေတြပဲေပးၿပီး၊ သူတို႔ရဲ႕ စစ္အာ ဏာရွင္ ဘီလူးသရုပ္ကို အစြယ္တျပဴးျပဴးနဲ႔ ျပသခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ကာလတခု ျခားၿပီး၊ စက္႐ံု အလုပ္႐ံု ဝန္ ထမ္းတိုင္းကို တလလွ်င္ လူတကိုယ္ ဆန္(၅)ၿပီ ႏွဳန္း ထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတိုက္ပြဲႀကီးရဲ႕ အက်ိဳး ဆက္တခုလို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ‘အလုပ္သမားေကာင္စီ’ ဆိုတဲ့ နာမည္အစား၊ ‘အလုပ္သမားအစည္း အ႐ံုး’ လို႔ နာမည္အသစ္ေျပာင္းၿပီး သ႑ာန္အရ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့၊ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားရမယ့္ ဒီ ‘ ဇြန္ ၆၊ အလုပ္သမားအေရးေတာ္ပုံႀကီး’ ဟာ ဗမာျပည္အလုပ္သမားလွဳပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာသာမက၊ ဗမာျပည္စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးသမိုင္းမွာေရာ၊ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမႈသမိုင္းမွာပါ ထာဝရ ေမာ္ကြန္းထူထားခဲ့ရပါ ၿပီ။
အလုပ္သမားထုရဲ႕ ၈ုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ တိုက္ပြဲဝင္စိတ္ဓါတ္ - ထာဝရ ဂုဏ္ေရာင္ ေျပာင္ပါေစ ...
ဇြန္(၆)စိတ္ဓါတ္ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ ...

( ဝင္းတင့္ထြန္း )
ဇြန္လ၊ ၁၉၉၉

မွတ္ခ်က္။ ။ ဇြန္(၆)အေရးေတာ္ပုံ ေငြရတုအထိမ္းအမွတ္၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ေရးသားခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ျပန္လည္ရွာေဖြကူးယူ႐ိုက္ႏွိပ္ေပးလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမး(လ္) ျဖင့္ေပးပို ့သူအားအထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။