ႀကံဳဖူးဆုံဖူးသမွ် အညတရမ်ား (၂)

Tuesday, July 21, 2009

၁။
ကၽြန္ေတာ္၏ နံေဘးတြင္ ထူးထူးျခားျခားစစ္ေၾကာေရးကိုေျဖဆုိေနသည္မွာ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပိန္ပိန္
ရွည္ရွည္ အသားမဲမဲကုလားေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တခါမွ် မေတြ႕ဘူး၊မဆုံဘူး၊
စကားမေျပာဆုိဘူးေသာလူငယ္ေလးပင္ျဖစ္သည္။၄င္းအားစစ္ေၾကာေရးလုပ္ေနသည္မွာစိတ္၀င္စားစရာေကာင္း
သျဖင့္ကၽြန္ေတာ္နားေထာင္ေနမိသည္။
“ မင္းက ၈၈ တုန္းကလည္း ဘာမွမမွတ္မိတဲ့ကေလးျဖစ္ေနၿပီး၊

ခုေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေအာင္မင္းကေရႊတိဂုံဘုရားမွာဆုေတာင္းမလို႕ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္တယ္
ဆုိေတာ့မင္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုအျပင္မွာျမင္ဘူးလားကြာ။”
အထူးသတင္းတပ္ဖြဲ႕မွ အရာရွိတစ္ေယာက္ကေမးျမန္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၄င္းလူငယ္ေလးကလည္းခ်က္ခ်င္းပင္
“က်ေတာ္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုအျပင္မွာတခါမွမျမင္ဘူးပါဘူး”
“ဒါဆုိရင္မင္းက ေဒၚစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ဖို႕ဘာအတြက္ဆုေတာင္းခ်င္ရတာလဲ။ မင္းကိုဘယ္သူေတြကေခၚလို႕
လုိက္လာတာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ့ကိုဘယ္သူေတြကမွ အတင္းအက်ပ္ေခၚလို႕လုိက္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလြတ္ေစခ်င္လို႕
လုိက္လာတာပါ”
“မင္းကေဒၚစုၾကည္ကိုမျမင္ဘူးမေတြ႕ဘူးပဲနဲ႕ဘာ့ေၾကာင့္လြတ္ေစခ်င္တာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆင္းရဲသားေတြကို ဆင္းရဲတြင္းကေနလြတ္ေအာင္အမွန္တကယ္လုပ္ေပးမယ့္သူမို႕လို႕ပါ”
“မင္းကေဒၚစုၾကည္ကိုမျမင္ဘူးပဲနဲ႕ဘာ့ေၾကာင့္ေျပာရတာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္မျမင္ဘူးေပမယ့္ ေရဒီယိုနားေထာင္ရင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္းနဲ႕ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေျပာတဲ့မိန္႕ခြန္းေတြ အၿမဲၾကားရပါတယ္
ေနာက္ၿပီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရားဖမ္းထားတယ္ဆုိတာလည္းသိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေလးစားတဲ့အေန
နဲ႕လြတ္ေစခ်င္တာပါ”
“ဒါဆုိရင္မင္းေဒၚစုၾကည္ကိုဘယ္ေလာက္ေလးစားလဲငါ့ကိုေျပာစမ္းကြာ”
“ဒီအခ်ိန္မွာ အကိုကၽြန္ေတာ့ကို ဓားနဲ႕ထိုးမယ္ဆိုရင္ ခနေနအုံးလို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွာ”
“ဘာဆုိင္လို႕လဲကြ”
“ဆုိင္ပါတယ္အကို အဲဒီလိုေျပာၿပီးကၽြန္ေတာ္အကၤ် ီ ကိုအေပၚလွန္တင္အုံးမယ္”
ထိုလူငယ္က ယင္းသုိ႕ေျပာရင္း သူ၀တ္ထားေသာအကၤ် ီကိုလည္းအေပၚလွန္တင္လိုက္သည္။ၿပီးမွ
“အကိုက်ေတာ့ကိုဓားနဲ႕ထိုးခ်င္ထိုးလို႕ေျပာမွာ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရုပ္ပုံပါတဲ့
အကၤ် ီေပါက္သြားမွာစိုးလုိ႕ပါ”
ဟုေျပာလုိက္ရာ သတင္းတပ္ဖြဲမွ စစ္ေၾကာေရးအရာရွိ ခြက္ထုိးခြက္လွန္ရယ္ေမာသည္အထိျဖစ္သြားေလသည္။
ထုိေန႕ကကၽြန္ေတာ္တို႕အဖမ္းခံရသူအားလုံး FREE AUNG SAN SUU KYI စာတမ္းပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
၏ ရုပ္ပုံႏွင့္ တီရွပ္အကၤ် ီ မ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။
သတင္းတပ္ဖြဲမွ အရာရွိ ထိုလူငယ္အားဆက္လက္စစ္ေၾကာေရးမလုပ္ေတာ့ပါ။ စစ္ေမးရန္လိုအပ္သည္မ်ားကို ၄င္းဘာသာေရးျဖည့္သြားေလသည္။
၂။
ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ထုိလူငယ္ကိုေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားပါသည္။
စစ္ေၾကာေရးၿပီးလုိ႕အားလုံးစကားေျပာဆုိျဖစ္ၾကေသာအခါတြင္ ထုိလူငယ္မွာ မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရေတာ့
သည္။
အမွန္တကယ္တြင္မူ မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္ေျပာဆုိသည့္စကားမ်ားသည္ အဆီအေငၚတည့္ခ်င္မွတည့္ပါမည္။
ေက်ာင္းမေနဘူးသူ၊ စာတလုံးမွမတတ္သည့္ လူငယ္ေလးကထိုသို႕ေျပာလိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္ေၾကာသူ အရာရွိအေန
ျဖင့္ အမွတ္မထင္ အသိတရား ရသြားေစႏိုင္သည္။
မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္သည္အမွန္တကယ္ေတာ့လႈိင္သာယာဆင္ေျခပုန္းရပ္ကြက္တြင္ ညီျဖစ္သူက ေန႕ခင္းပိုင္းဆိုက္ကားနင္း
ကာ ၄င္းကိုယ္တုိင္က ညပုိင္းတြင္ ဆိုက္ကားနင္းျခင္းျဖင့္ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကို တာ၀န္ယူေျဖရွင္းေပးေနရေသာလူငယ္ေလးတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးအသိတရားထက္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားဆင္းရဲက်ပ္တည္းအတိဒုကၡေရာက္ေနသည္ကိုသာသိသည္။
ထုိကဲ့သို႕၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲတြင္၄င္းကိုယ္တုိင္ပါ၀င္လာရျခင္းမွာလည္း နိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို သိရွိနားလည္ျခင္း
ေၾကာင့္မဟုတ္။
ေန႕စဥ္ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္ အက်ပ္အတည္းအခက္အခဲမ်ားက ၄င္းဘာလုပ္သင့္သည္ဆိုသည္ကိုျပဌာန္းေပးလုိက္ျခင္းသာျဖစ္ေပသည္။
၃။
မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္သည္ တကယ့္အညတရပင္ျဖစ္သည္။
ဖမ္းဆီးခံရသည့္ အေယာက္ေလးဆယ္ကို ကိုးေယာက္တစုခြဲ၍ ရဲတပ္ရင္းမ်ားကိုပုိ႕လုိက္သည့္အခါတြင္
ကၽြန္ေတာ္က ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရဲတပ္ရင္းအမွတ္-၃ သို႕ေရာက္သြားၿပီး၊ မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္မွာ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ရွိ
ရဲတပ္ရင္းအမွတ္- ၈ သို႕ေရာက္သြား ေလသည္။
သို႕ေသာ္မ်ဳိးေက်ာ္ဇင္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ္၏ ေရစက္ကမကုန္ေသး။ ေနာက္တႀကိမ္ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ရန္အေၾကာင္းက
ေပၚလာျပန္ပါသည္။

သုိ႕ေသာ္ဆုံေတြ႕ရသည့္အေၾကာင္းကေတာ့မေကာင္းလွေပ။

ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း
၂၂.၇.၂၀၀၉